Sharon Stone nie chce być wiecznie młoda! Dziś celebruje swój wiek

Sharon Stone pojawiła się na okładce nowego numeru arabskiej edycji magazynu "Vogue". Olśniewającej sesji zdjęciowej autorstwa Nimy Benati towarzyszy obszerny wywiad, w którym słynna aktorka opowiedziała o swoim podejściu do starzenia oraz wróciła wspomnieniami do dramatycznej walki o życie. W 2001 roku gwiazda "Nagiego instynktu" doznała niemal śmiertelnego udaru mózgu. Rekonwalescencja wymagała od niej poddania się wielu zabiegom z użyciem botoksu, czyli toksyny botulinowej. Substancja ta miała za zadanie zniwelować poudarową spastyczność mięśni twarzy, która pojawiła się u aktorki.

Stone podkreśliła, że kuracja całkowicie zmieniła jej stosunek do korzystania z dobrodziejstw medycyny estetycznej. Zamiast bowiem z beztroskim upiększaniem urody, zaczęła ona kojarzyć się gwieździe z traumą związaną z chorobą i późniejszą rehabilitacją. "Miałam w swoim życiu okres, kiedy regularnie wstrzykiwałam sobie wypełniacze. A później przeszłam potworny udar i wylew krwi do mózgu. Musiałam zrobić ponad 300 zastrzyków z botoksem, aby odzyskać kontrolę nad mięśniami mojej twarzy. To zmienia perspektywę. Chirurgia plastyczna ze słodkiego luksusu przeistoczyła się w moich oczach w jakąś ogromną, bolesną potrzebę neurologiczną" - wyznała laureatka Złotego Globu.

Aktorka ujawniła, że jej niechęć do odmładzających zabiegów nie spotkała się z pozytywną reakcją byłego partnera. Pewien młodszy mężczyzna, z którym Stone w przeszłości się spotykała, stracił nią zainteresowanie, gdy tylko dowiedział się, że nie ma ona zamiaru na siłę zatrzymywać czasu. "Zapytał, czy kiedykolwiek używałam botoksu i czy planuję to zrobić. Odparłam żartobliwie, że z pewnością byłoby to korzystne dla naszego ego, ale nie chcę się w to bawić. Potem widziałam go tylko raz, ale ewidentnie nie był już zainteresowany moim towarzystwem" - zdradziła 64-letnia gwiazda.

Stone zaznaczyła, że mimo negatywnych doświadczeń nie chce poddawać się panującej w Hollywood presji związanej z utrzymaniem wiecznie młodego wyglądu. I dodała, że dziś zamiast martwić się starzeniem, celebruje swój wiek. "Kiedy się starzejesz, życie nie zawsze sprawia, że czujesz się jak zwycięzca. Zwłaszcza jeśli jesteś kobietą. Kończysz 45 lat i nagle stajesz się niewidzialna. Myślę, że mogę to powiedzieć nie tylko w swoim, ale też w imieniu innych kobiet: wkłada się wciąż ogromny wysiłek w to, byśmy nie czuły się wolne. Ja się na to nie godzę. Czuję, że to najbardziej ekscytujący i twórczy okres w moim życiu. Jestem naprawdę szczęśliwa" - podkreśliła gwiazda. 

Sharon Stone urodziła się w 1958 roku w Meadville w stanie Pensylwania. Ze względu na wysoki iloraz inteligencji (154 IQ) władze szkolnego okręgu Saegetown nalegały na przyspieszenie edukacji Sharon. Do szkoły zaczęła chodzić w wieku 5 lat. Po jej ukończeniu uczyła się w liceum Saegertown. W 1973 roku, będąc jeszcze w szkole średniej, zaczęła brać udział w zajęciach na Edinboro University of Pennsylvania - wybrała tam literaturoznawstwo (później, jako drugi przedmiot studiów, zdecydowała się na architekturę nowożytną).

W 1975 roku Sharon wystartowała w okręgowym konkursie piękności i wzięła udział w wyborach Miss Pensylwanii. Nie zajęła w nich żadnego punktowanego miejsca, jednak jeden z jurorów zasugerował, że powinna rozpocząć karierę modelki. W efekcie pod koniec 1976 roku zapisała się do Agencji Modelek Eileen Ford w Nowym Jorku. Tego doświadczenia nie wspominała jednak najlepiej: "Poddano mnie ścisłemu reżimowi. Kazano pić tylko czystą wodę, a jeść wyłącznie krakersy. Cóż, byłam tęgą wiejską dziewuchą, a oni próbowali zbić ze mnie cały ten tłuszcz".

Zarobione w modelingu i na występach w kilkudziesięciu reklamach pieniądze Stone zainwestowała w kursy aktorskie. W 1979 roku zrezygnowała z pracy modelki i zamieszkała w Los Angeles. Postanowiła podbić świat filmu.

W 1980 roku zadebiutowała - jako "piękna dziewczyna w pociągu" - w filmie "Wspomnienia z gwiezdnego pyłu" w reżyserii Woody'ego Allena. Nie wypowiedziała ani jednego słowa, całowała tylko głównego bohatera, Sandy'ego Batesa (granego przez samego Allena), przez szybę wagonu.

Rok później wystąpiła w "Śmiertelnym błogosławieństwie" Wesa Cravena. A zauważona w filmie Allena przez francuskiego reżysera Claude'a Leloucha zagrała epizodyczną rolę w jego dramacie "Jedni i drudzy". Cały czas podnosiła też swoje kwalifikacje aktorskie... Po raz pierwszy zwróciła na siebie uwagę w filmie "Różnice nie do pogodzenia" (1984), gdzie zagrała początkującą gwiazdeczkę filmową, która rozbija małżeństwo głównych bohaterów. To była jej najlepiej przyjęta przez krytyków rola w latach 80. XX wieku. 

Po występie w filmie telewizyjnym "Gra o wszystko w Las Vegas" Stone wyjechała do Zimbabwe, gdzie miano kręcić nową adaptację powieści H. Ridera Haggarda "Kopalnie króla Salomona". Zdjęcia rozpoczęły się w styczniu 1985 roku. Od razu postanowiono nakręcić dwa filmy - obok "Kopalni króla Salomona" realizowano jego kontynuację zatytułowaną "Allan Quatermain i zaginione miasto złota".

Stone wcieliła się w obu w postać Jasse Huston, która - szukając swojego ojca, zaginionego w Afryce profesora archeologii - wynajmuje łowcę przygód, tytułowego Allana Quatermaina, granego przez Richarda Chamberlaina. Scenariusze obu filmów okazały się jednak kiepskie. Poza tym ekipa filmowa miała do czynienia z licznymi problemami: niepokojami politycznymi w Zimbabwe, nienotowanymi od dawna gwałtownymi burzami, wiszącą nad filmowcami groźbą malarii. Za rolę w "Allanie Quatermainie..." artystka otrzymała pierwszą w swojej karierze nominację do Złotej Maliny.

Po powrocie do Stanów Zjednoczonych życie zawodowe Stone nie wyglądało najlepiej. Zgłosiła swoją kandydaturę do zagrania głównych w: "Fatalnym zauroczeniu", "Batmanie" i "Dicku Tracym", ale za każdym razem casting wygrywał ktoś inny. Mimo trudności, starała się występować w możliwie największej liczbie filmów. Ze Steve'em Guttenbergiem zagrała w czwartej odsłonie popularnej serii "Akademia policyjna".

Rok później zagrała w "Nico" (1988), w którym partnerował jej debiutujący na ekranie Steven Seagal. Po kolejnej nieudanej roli - Casey Cantrell w "Łzach w deszczu" (1988) - otrzymała tak zjadliwe recenzje, że wiele osób przysłało jej pocieszające listy, kwiaty i podarunki.

Została dostrzeżona przez krytykę i publiczność dopiero w 1990 roku za sprawą występu w filmie science-fiction "Pamięć absolutna", gdzie grała obok Arnolda Schwarzeneggera. Co ciekawe, początkowo chciała odrzucić ofertę zagrania w tym filmie, jednak przekonało ją nazwisko reżysera Paula Verhoevena.

W ciągu dwóch lat po sukcesie "Pamięci absolutnej" Sharon zagrała w pięciu niskobudżetowych filmach. Prawdziwym przełomem w jej karierze okazała się rola biseksualnej pisarki Catherine Tramell w "Nagim instynkcie" (1992) , kolejnej produkcji Verhoevena. Do historii przeszła scena przesłuchania, kiedy w tyleż zmysłowy, co wyuzdany sposób założyła nogę na nogę. Stone została doceniona przez krytykę (m.in. nominacje do Złotego Globu i Saturna), ale także okrzyknięto ją symbolem seksu (m.in. MTV przyznało jej tytuł "Najatrakcyjniejszej Kobiety Roku 1993").

Rok później zagrała w kolejnym skandalizującym thrillerze erotycznym zatytułowanym "Sliver". Tym razem partnerował jej w nim William Baldwin. Z kolei z Sylvestrem Stallone'em zagrała w filmie akcji "Specjalista" (1994) i dostała za swój występ aż dwie Złote Maliny (w kategoriach: najgorsza ekranowa para i najgorsza aktorka).

W 1995 roku Stone zadebiutowała jako producentka filmem "Szybcy i martwi" w reżyserii Sama Raimiego. Zagrała w nim też rolę Ellen, chcącej zemścić się na Herodzie, granym przez Gene'a Hackmana szeryfie miasteczka Redemption. 

Jedną z najważniejszych w jej karierze jest rola Ginger McKenny - luksusowej prostytutki i hazardzistki, którą aktorka zagrała w filmie "Kasyno" (1995) w reżyserii Martina Scorsese. Otrzymała za nią Złoty Glob oraz nominację do Oscara. 

Pod koniec lat 90. kolejne jej filmy spotykały się z chłodnym przyjęciem krytyki. Role w remake'u "Widma" Henri-Georges'a Clouzota zatytułowanym "Diabolique", w którym zagrała z Isabelle Adjani oraz dramacie "Cena nadziei" w reżyserii Bruce'a Beresforda przyniosły jej kolejne nominacje do Złotych Malin.

W 1999 roku gwiazda wystąpiła w remake'u słynnej "Glorii" Johna Cassevetesa, tym razem przeniesionej na ekran przez Sydneya Lumeta. Wcieliła się w kobietę, która po trzyletniej odsiadce wraca do Nowego Jorku, by rozprawić się z przeszłością. Tu przez przypadek staje się opiekunką upartego sześciolatka, którego rodzina została zlikwidowana przez jej znajomych kryminalistów. Chłopiec posiada druzgocące informacje mogące zniszczyć przestępcze imperium.

Po kilku latach przerwy i występów w telewizyjnych produkcjach Stone powróciła do ról kinowych w filmie "Kobieta-Kot" (2004), który okazał się jednak artystyczną i komercyjną porażką.

Kolejny rok należał już jednak do udanych w karierze aktorki. Zagrała w "Broken Flowers" Jima Jarmusha, zbierając za ten występ pochlebne recenzje; otrzymała także nagrodę specjalną za wkład w rozwój światowego kina na festiwalu filmowym w Karlowych Warach. 

W 2006 roku aktorka wystąpiła w długo oczekiwanym "Nagim instynkcie 2". Produkcja w reżyserii Michaela Caton-Jonesa nie przyniosła jednak spodziewanych zysków (39 milionów dolarów dochodów przy budżecie wynoszącym 70 milionów), została surowo oceniona przez krytyków, a Stone przyniosła kolejną w karierze Złotą Malinę.

W 2015 roku Sharon Stone ujawniła, że na początku XXI wieku otarła się o śmierć z powodu tętniaka mózgu. Aktorka wyznała, że po udarze straciła umiejętność czytania, uszkodzony został jej słuch i straciła częściowo czucie w lewej nodze.

"Przez kilka dni miałam krwotok. Straciłam na pewien czas słuch w prawym uchu. Przez kilka lat nie byłam w stanie czytać. Z powodu częściowego paraliżu lewej nogi nie mogłam chodzić. Przez długi czas nie byłam w stanie się podpisać. Jąkałam się" - wspominała aktorka.

"Straciłam wszystko, co miałam. Musiałam ponownie zastawić mój dom. Straciłam swoje miejsce w przemyśle filmowym, a byłam przecież najgorętszą gwiazdą filmową na świecie. Byłam tak sławna jak księżna Diana. Ona umarła, ja miałam udar i obie zostałyśmy zapomniane" - zwierzyła się wtedy Stone w wywiadzie dla magazynu "Variety".

W marcu 2021 roku na półkach księgarskich pojawiła się książka Sharon Stone "The Beauty of Living Twice". "Napisałam książkę o szansie na rozwój i dzielenia się nim. Nauczyłam się wybaczać niewybaczalne. Mam nadzieję, że dzieląc się moim doświadczeniem, sprawię, że nauczycie się tego samego. Sharon" - aktorka napisała na Twitterze.

W "The Beauty of Living Twice" Stone opisała różne etapy swojego życia - dorastanie w Pensylwanii, drogę do sławy w Hollywood oraz akcje humanitarne, w których brała udział. W książce znajdą się również szczegóły dnia, w którym Sharon Stone niemal zmarła z powodu poważnego udaru mózgu. Z pamiętników dowiemy się, jaki miał on wpływ na dalsze życie aktorki.