Pamiętajmy o Henryku Biście
Dorobek artystyczny Henryka Bisty z okresu jego wieloletniej pracy w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku zaprezentowany zostanie na wystawie w Bibliotece Gdańskiej PAN. Za kilka dni przypada 80. rocznica urodzin znanego aktora.
- Na wystawie zobaczymy głównie zdjęcia ze spektakli, w których grał Henryk Bista, programy, afisze teatralne oraz projekty kostiumów - powiedziała w piątek kurator ekspozycji Maria Sokołowska.
Po aktorze nie zachowały się pamiątki osobiste. - Z tym akurat aspektem spuścizny po aktorze są bardzo duże problemy. Jak pytałam jego znajomych, to nikt niczego nie posiada - dodała Sokołowska.
Wernisaż "Henryk Bista na scenach Trójmiasta" odbędzie się w środę 12 marca - tego dnia przypada 80. rocznica urodzin artysty. Przed otwarciem wystawy zaplanowano spotkanie z aktorami grającymi z Bistą oraz z jego szwagierką Danutą Mordzewską.
Henryk Bista urodził się 12 marca 1934 r. w Kochłowicach (obecnie dzielnica Rudy Śląskiej). W latach 1952-54 studiował architekturę na Politechnice Warszawskiej. Po ukończeniu studiów aktorskich został zaangażowany do stołecznego Teatru Ateneum (1958-60). Następnie występował w Teatrze im. Osterwy w Lublinie (1960-62), Teatrze Wybrzeże w Gdańsku (1962-77, 1978-92), Teatrze Na Woli w Warszawie (1977/78). W latach 1992-97 należał do zespołu Teatru Współczesnego w Warszawie. Wystąpił też w wielu filmach fabularnych.
Największe uznanie przyniosły Biście role grane w Teatrze Wybrzeże, m.in. Łazarza w "Tragedii o bogaczu i Łazarzu" w reżyserii Tadeusza Minca (1968), Jagona w Szekspirowskim "Otellu" w reż. Marka Okopińskiego (1973), Lucyfera w "Samuelu Zborowskim" Juliusza Słowackiego w reż. Stanisława Hebanowskiego (1977), Gustawa-Konrada w Mickiewiczowskich "Dziadach" w inscenizacji Macieja Prusa (1979) oraz Robespierre'a w "Sprawie Dantona" Stanisławy Przybyszewskiej w inscenizacji Andrzeja Wajdy i reżyserii Macieja Karpińskiego (1980).
Bista współpracował także jako pedagog ze Studiem Aktorskim Teatru Wybrzeże w Gdańsku i Studium Aktorskim Teatru Muzycznego w Gdyni.
"Pisano o nim, i nie bezpodstawnie, że był mistrzem szczegółu dopracowanego do perfekcji. Jego intonacje, pauzy, mimika i sposób poruszania się na scenie sprawiały wrażenie precyzyjnie wystudiowanych. A równocześnie zachowywał pełną naturalność, wedle sformułowania Stanisławskiego nie grał postaci, lecz się nią stawał" - napisała o aktorze w "Dialogu (1998, nr) Lidia Górska.
Aktor zmarł po długiej chorobie 8 października 1997 r. w Warszawie. Spoczął na Starych Powązkach, po śmierci żony ekshumowany i pochowany wraz z nią na Cmentarzu Komunalnym we Włocławku.
