Olbrychski z nagrodą na Plus Camerimage

Daniela Olbrychskiego nie trzeba nikomu przedstawiać. Legendarny polski aktor pojawia się na ekranach kinowych oraz deskach scenicznych już od pięciu dekad. Na swoim koncie ma ponad dwieście ról. W teatrze podejmował się aktorskiej interpretacji każdego, największego nawet wyzwania, łącznie z szekspirowskimi gigantami - Hamletem, Makbetem i Otellem - oraz rolą Rhetta Butlera w scenicznej adaptacji "Przeminęło z wiatrem".

Bez jego ról filmowych - Andrzeja Kmicica z "Potopu" Jerzego Hoffmana, Karola Borowieckiego z "Ziemi obiecanej" Andrzeja Wajdy, Marka Arensa z "Jowity" Janusza Morgensterna, żeby wymienić tylko kilka - polska kinematografia byłaby znacznie uboższa. Wkładu Daniela Olbrychskiego w sztukę aktorską oraz filmową nie da się przecenić.

Daniel Olbrychski chciał zostać aktorem już od najmłodszych lat, uczestnicząc w szkolnych zajęciach teatralnych. Po przeprowadzce do Warszawy trafił do Teatru Młodzieżowego TVP Andrzeja Konica, gdzie zdobywał pierwsze profesjonalne szlify. Dość szybko odkrył jednak, że jego prawdziwym powołaniem jest kino. Na srebrnym ekranie zadebiutował w wieku 18 lat w "Rannym w lesie" Janusza Nasfetera, jednocześnie studiując w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Warszawie.

Prawdziwe uznanie zdobył natomiast główną rolą w "Popiołach" Andrzeja Wajdy. Znakomity polski reżyser został niejako mistrzem Olbrychskiego, prowadząc go przez kolejne pamiętne kreacje aktorskie ("Wszystko na sprzedaż", "Krajobraz po bitwie", "Brzezina", "Wesele", "Ziemia obiecana", "Panny z Wilka") i dając możliwość błyskawicznego rozwoju. To właśnie dzięki niemu świat usłyszał po raz pierwszy o Danielu Olbrychskim.

Olbrychski potrafił w swoich rolach przemycić jednocześnie buńczuczną młodzieńczość oraz głębokie refleksje. Nadawał swoim bohaterom mocne rysy, sugerujące wewnętrzną siłę, ale nie uciekał także od pokazywania skaz ich charakterów. Stał się idolem zarówno u polskiej publiczności, jak i rodzimej krytyki filmowej. Poza rolami u Wajdy zagrał między innymi w "Życiu rodzinnym" Krzysztofa Zanussiego, "Panu Wołodyjowskim" Jerzego Hoffmana, "Wizji Lokalnej 1901" Filipa Bajona i "Rycerzu" Lecha Majewskiego.

Pogarszająca się sytuacja polityczna w Polsce zmusiła w pewnym momencie Daniela Olbrychskiego do opuszczenia kraju i budowania kariery za granicą. Już wcześniej grał w filmach węgierskiego reżysera Miclosa Jancso, lecz dopiero na przełomie lat 70. i 80. zauważono go w innych krajach. Wystąpił między innymi w "Blaszanym bębenku" Volkera Schlöndorffa, "Upadku Italii" Lordana Zafranovića, "Jednych i drugich" Claude'a Leloucha, czy "Pstrągu" Josepha Loseya. Kilka lat później wrócił tryumfalnie do polskiego kina oryginalną rolą w filmie Piotra Szulkina "Ga, Ga: Chwała bohaterom".

Od tamtego czasu Olbrychski grywa na przemian w kraju i za granicą, zdobywając kolejne wyrazy uznania, czasami występując jedynie w mocnej roli drugoplanowej. "Nieznośna lekkość bytu" Philipa Kaufmana, "Dekalog III" Krzysztofa Kieślowskiego, "Cyrulik syberyjski" Nikity Michałkowa, "Pan Tadeusz" Andrzeja Wajdy, "Przedwiośnie" Filipa Bajona, "Salt" Phillipa Noyce'a - to tylko niektóre z filmów, w których zagrał warte uwagi role.

"Daniel Olbrychski rozsławił polskie aktorstwo na całym świecie, torując drogę również swoim kolegom po fachu. Zawsze cenił sobie sztukę filmową, w tym stronę wizualną produkcji, w których występował. Uważamy, że nie ma lepszego kandydata do Nagrody dla Aktora za Szczególny Wkład w Sztukę Filmową jubileusz owej XX edycji Międzynarodowego Festiwalu Sztuki Autorów Zdjęć Filmowych Plus Cameimage" - uzasadnili swój wybór organizatorzy imprezy..

Ciekawi Cię, co w najbliższym czasie trafi na ekrany - zobacz nasze zapowiedzi kinowe!

Chcesz obejrzeć film? Nie możesz zdecydować, który wybrać? Pomożemy - poczytaj nasze recenzje!