Nadchodzi nowy RoboCop

- Staram się sobie przypomnieć, kiedy po raz pierwszy widziałem sam film - zastanawia się aktor. - Strzelałbym, że miałem wtedy jakieś 9, może 10 lat...

Joel Kinnaman w swojej rodzinnej Szwecji jest gwiazdą. Widzowie w USA i innych krajach znają go natomiast z ról w filmach "Najczarniejsza godzina" i "Safe House". Kinnaman gra również w cieszącym się popularnością serialu kryminalnym "Dochodzenie". Ale dopiero teraz będzie o nim naprawdę głośno: do kin na całym świecie wchodzi właśnie remake kultowego "RoboCopa" Paula Verhoevena z 1987 r. - i to właśnie 34-letni Szwed przejął w nim schedę po Wellerze. Śmiertelnie ranny policjant, który wraca do służby jako cyborg, ma teraz jego twarz.

Zdaniem Kinnamana, ta nowa wersja - dzieło reżysera Jose Padilhi - jest i podobna, i inna od oryginału. Szkielet fabuły zasadniczo nie uległ zmianie: dobry glina, czyli Alex Murphy, wpada w zastawioną nań pułapkę i odnosi śmiertelne obrażenia - ale na granicy życia i śmierci pojawia się dla niego nadzieja na nową egzystencję pod postacią cyborga.

Tu uwidacznia się pierwsza, zasadnicza różnica: w filmie z 1987 r. Murphy zginął i został przywrócony do życia. W remake'u bohater grany przez Kinnamana nie umiera na skutek odniesionych obrażeń; jego transformacja ma miejsce podczas śpiączki, w której przebywa po wypadku. W rezultacie dawny funkcjonariusz policji budzi się z pełną pamięcią i świadomością przeszłości - co przydaje całej historii dodatkowej dramaturgii w warstwie emocjonalnej i filozoficznej.

- Po przebudzeniu Alex próbuje dociec, w jaki sposób może używać swoich nowych mocy; co może z nimi zrobić - mówi Kinnaman. - Zastanawia się również, czy może się jeszcze nazywać człowiekiem. Jest istotą ludzką czy maszyną? Jak ma zachowywać się wobec swoich bliskich, żony i synka? Wszystkie te dylematy zostały ukazane w filmie.

- Najważniejsze pytanie brzmi jednak: co to znaczy być człowiekiem? Czy o naszym człowieczeństwie stanowi wyłącznie mózg? A jeśli ktoś "majstrował" przy naszym mózgu i ciele, tak, że nie jest ono już ciałem, a pancerzem robota - to czy nasza dusza pozostała nienaruszona?

- W filmie pytamy również o współczesne doświadczenia społeczeństwa jako takiego - ciągnie aktor. - Jakie stanowisko zajmiemy, kiedy technologia taka jak ta ukazana w filmie stanie się częścią naszej codzienności? Już teraz przecież jest obecna w naszym życiu, a za 15-20 lat może nas zdominować. Czy kiedyś służby policyjne będą składać się z takich właśnie automatów? A co z siłami zbrojnymi państw - czy one też będą armiami robotów, czy dalej będą składać się z żywych ludzi? Z jakimi moralnymi i filozoficznymi dylematami przyjdzie nam się w związku z tym zmierzyć? Widz opuszcza salę kinową z niezłym materiałem do przemyśleń.

Lśniąca zbroja RoboCopa to ważna część składowa tej postaci. Kinnamanowi niewątpliwie pomogła ona wczuć się w rolę. Jak mówi, odbierał ją jako błogosławieństwo i przekleństwo zarazem.

- Miałem ją na sobie podczas bardzo wielu scen - opowiada. - Już wcześniej wiedziałem, że na pewno będzie mało wygodna i że zdeterminuje ruchy mojego ciała, ale nie przewidziałem, że noszenie jej na planie stanie się dla mnie również źródłem refleksji. Chodzi o to, że pod takim kostiumem człowiek czuje się praktycznie nagi. Owszem, miałem na sobie jeszcze mocno przylegający do ciała kombinezon, ale i tak miałem świadomość tego pancerza, w którym mnie zamknięto.

- Górowałem nad wszystkimi. Czułem siłę i moc. Byłem ogromny. Moje ramiona stały się nagle takie rozłożyste; całe moje ciało było ogromne... Mimo to odczuwałem pewne zakłopotanie i konsternację. Nie jestem przyzwyczajony do chodzenia bez ubrania - dodaje.

- Na planie taka sytuacja była komfortowa. Po założeniu tej zbroi natychmiast stawałem się RoboCopem, co nie zmienia jednak faktu, że - będąc nim - odczuwałem ten sam rodzaj zagubienia. Alex czuje tę nową moc, którą mu podarowano, ale jednocześnie nie do końca potrafi się w tym wszystkim odnaleźć. To dlatego, że nie jest już człowiekiem; nie jest tym, kim był. Ta metamorfoza staje się jego siłą i słabością jednocześnie. Ciekawie grało mi się tę rozpiętość emocji. Nie spodziewałem się, że tak to będzie wyglądało.

- Wkroczyłem w tę ogromną, betonową przestrzeń, która robiła wręcz post-apokaliptyczne wrażenie - wspomina. - W filmie było to miejsce, w którym RoboCop - nowy, cudowny produkt firmy OmniCorp - zostaje poddany testom. Jego możliwości mają zostać sprawdzone w konfrontacji z innymi droidami.

- Na początku sceny wysiadam z vana i podchodzę do Gary'ego, Jennifer, Michaela i Jaya... Sam fakt, że wszyscy oni byli tam ze mną, kompletnie mnie oszołomił. Wypowiedziałem kilka słów do Michaela i Gary'ego, a potem zacząłem wolno iść w kierunku tych monumentalnych dekoracji, wśród których uwijało się jakichś 20 statystów wcielających się w roboty. A potem odegraliśmy zaplanowaną scenę akcji, zgodnie z wytycznymi ze scenariusza.

- To było wspaniałe przeżycie. W takich chwilach człowiek jest po prostu szczęśliwy, że właśnie w taki sposób jest mu dane zarabiać na życie.

© 2013 Ian Spelling

Tłum. Katarzyna Kasińska

Ciekawi Cię, co w najbliższym czasie trafi na ekrany - zobacz nasze zapowiedzi kinowe!

Chcesz obejrzeć film? Nie możesz zdecydować, który wybrać? Pomożemy - poczytaj nasze recenzje!