Kultowe filmy mistrza kina w HBO Max. Tylko dla dorosłych widzów

Kontrowersyjny włoski reżyser PPier Paolo Pasolini w latach 70. XX wieku nakręcił trzy filmy, będące ekranizacjami klasyków erotycznej literatury: "Dekameronu" Boccaccia, "Opowieści kanterberyjskich" Chaucera oraz "Kwiatu tysiąca i jednej nocy". Dzieła te składają się na tzw. "trylogię życia". Włoski artysta w realistyczny sposób pokazał w nich pochwałę seksualności, ciała i witalności oraz fascynacji plebejską witalnością i naturalnością.

Dwa z tych filmów: inaugurujący cykl "Dekameron" i "Opowieści kanterberyjskie" można oglądać w serwisie HBO Max.

"Dekameron" oparty jest na zbiorze fikcyjnych opowieści Boccaccia, jakimi raczyło się dziesięcioro młodych mieszkańców Florencji. Bohaterowie uciekli w 1348 roku z wielkiego miasta do wiejskiej posiadłości w obawie przed szalejącą epidemią dżumy i zabijali czas dzieląc się frywolnymi historyjkami o miłosnych przygodach.

Z tekstu Boccaccia Pasolini wybrał opowieści, które w bezwstydny sposób oddają charakter włoskiej kultury ludowej. Komedia przeplata się tu z erotyką, poezja miesza z folklorem. Zrealizowany w 1970 roku film otrzymał Srebrnego Niedźwiedzia za najlepszą reżyserię na festiwalu w Berlinie.

Z kolei zrealizowane dwa lata później "Opowieści kanterberyjskie" to próba przeniesienia na kinowy ekran poematu Geoffreya Chaucera pod tym samym tytułem. Film składa się z ośmiu nowel ukazujących z wyjątkowym realizmem życie w czternastowiecznej Anglii. Sam Pasolini określał styl swego dzieła mianem "realizmu fizjologicznego" a "Opowieści kanterberyjskie" nagrodzono Złotym Niedźwiedziem na festiwalu w Berlinie.

Pier Paolo Pasolini to jeden z najważniejszych europejskich twórców kina.

Prawie półwieku po śmierci Pasolini otoczony jest legendą i przedstawiany jako jeden z najwybitniejszych przedstawicieli w historii współczesnej literatury i filmu. Zwraca się uwagę na jego wszechstronność.

Wyreżyserował ponad 20 filmów, wśród nich "Wściekłość", dedykowaną papieżowi Janowi XXIII i wysoko ocenioną przez Watykan "Ewangelię według świętego Mateusza", "Salo, czyli 120 dni Sodomy", napisał kilkadziesiąt scenariuszy, wydał powieści, tomy poezji, rozprawy filozoficzne, eseje, dramaty. Był, jak się zauważa, geniuszem i intelektualistą totalnym.

Pasolini wywoływał skandale obyczajowe i artystyczne, przez co miał ogromne problemy z cenzurą. Bulwersował, oskarżany był o obrazę moralności i bluźnierstwo na ekranie, za co stawał wielokrotnie przed sądem.

W sztuce był zarówno piewcą wartości chrześcijańskich, jak i tzw. półświatka; wychwalał proletariat, jak i twórców renesansu. Był bezwzględnym krytykiem kapitalizmu. Nie ukrywał swojego homoseksualizmu.

Zginął w tragicznych okolicznościach w nocy z 1 na 2 listopada 1975 roku w rzymskiej, nadmorskiej dzielnicy Ostia, gdzie chodził na schadzki. Za jego zabójstwo skazany został trudniący się prostytucją młody mężczyzna.