"Król w Nowym Jorku": Ostatnia rola Chaplina
25 lipca w naszych kinach pojawi się jeden z ostatnich filmów Charliego Chaplina - "Król w Nowym Jorku". Widzowie zobaczą produkcję w odrestaurowanej cyfrowej wersji obrazu z nagraną na nowo muzyką.
W "Królu w Nowym Jorku" z 1957 roku Chaplin (to ostatnia z jego kreacji aktorskich) gra Shadova, króla europejskiej Estovii. Wedle słów tytułowego bohatera filmu, jedną z drobnych niedogodności w życiu jest rewolucja. Przewrót polityczny w ojczyźnie króla zmusza go do ucieczki z Estrovii aż za ocean.
Okradziony z pieniędzy przez własnego premiera przybywa do Nowego Jorku z pustymi kieszeniami. Nie przeszkadza mu to jednak w zdobyciu popularności, szczególnie gdy fragment jego idealistycznego przemówienia emituje na żywo telewizja.
Obok medialnej kariery król Shadhov poznaje dziesięcioletniego redaktora szkolnej gazety Ruperta (w tej roli syn Chaplina). Chłopiec - mały anarchista i nieodrodny syn komunizujących rodziców, zaprzyjaźnia się z monarchą. Jednak nad tą zaskakującą przyjaźnią zaczynają zbierać się ciemne, polityczne chmury...
Charles "Charlie" Chaplin urodził się w 1889 roku w biednej rodzinie londyńskich aktorów. Alkoholizm ojca, choroba psychiczna matki, tułaczka po przytułkach nie dały mu łatwego startu w życiu, ale zapewniły cenne doświadczenie i dużą siłę przebicia. Po 110 latach od debiutu (w roli gazeciarza w "Jim: a Romance of Cockayne") Chaplin uznawany jest za ikonę kina, największego komediowego aktora, który w nieodłącznym meloniku bawi i wzrusza coraz to nowe pokolenia.
Przełomem w karierze scenicznej Chaplina było nawiązanie współpracy z Keystone Studio i wyjazd do Ameryki. Występując w krótkometrażowych filmach, szybko przejął ich reżyserowanie oraz pisanie scenariuszy, samemu tworząc kilkadziesiąt arcydzieł burleski. Jego ówczesny bohater Tramp - biedak o złotym sercu - bywa włóczęgą, żołnierzem, kelnerem, malarzem, a w 1921 roku opiekuje się sierotą w filmie "Brzdąc", który staje się wielkim hitem kina niemego.
Chaplin wzmacnia swoją pozycję na tyle, by wraz z innymi gwiazdami założyć studio filmowe. Od 1923 roku w United Artist powstawały jego wszystkie pełnometrażowe filmy. Pierwszym arcydziełem, pokazywanym w rok po premierze w 50 krajach, stała się "Gorączka złota" z 1925 roku. Ta wielka produkcja z setkami statystów i słynną sceną jedzenia buta szybko zarobiła 5 mln. dolarów, sumę wówczas ogromną. Choć era kina niemego nieuchronnie przeminęła, Chaplin pokazując w 1931 roku kolejny film - "Światła wielkiego miasta" - nie uległ nowej modzie. Ten i społeczną komedię "Dzisiejsze czasy" z 1936 roku nagrał bez dialogów, na co pozwolić sobie mógł tylko tak genialny twórca jak on.
Pierwsze trzy małżeństwa Chaplina, w tym z gwiazdą "Dyktatora" - Paulette Goddard, okazały się nieszczęśliwe. Czwarte, zawarte z 36 lat młodszą Ooną O'Neill, przetrwało oskarżenie Chaplina o nieślubne dziecko z nieletnią oraz pomówienie o komunizm. Powojenna polityka wewnętrzna USA spowodowała, że Chaplinowi odmówiono wjazdu, gdy w 1952 roku wracał z londyńskiej premiery swojego kolejnego wielkiego hitu "Światła rampy". Komik wraz z żoną i ośmiorgiem dzieci postanowił zamieszkać w Szwajcarii.
Ostatnie lata życia artysty - Chaplin zmarł w 1977 roku - to czas zarówno politycznej rehabilitacji jak i licznych artystycznych hołdów. Artysta zostaje odznaczony Orderem Legii Honorowej a przez królową Elżbietę II tytułem szlacheckim. Symptomatyczne staje się przyznanie Chaplinowi w 1972 roku honorowego Oscara "za nieoceniony wkład w sztukę filmową całego stulecia". Chaplin po 20 latach tryumfalnie wrócił do Stanów Zjednoczonych, by po odbiorze Nagrody Amerykańskiej Akademii Filmowej wysłuchać 12 minutowej owacji - najdłuższej w historii.
Ciekawi Cię, co w najbliższym czasie trafi na ekrany - zobacz nasze zapowiedzi kinowe!
Chcesz obejrzeć film? Nie możesz zdecydować, który wybrać? Pomożemy - poczytaj nasze recenzje!
