Hanka Bielicka: Medal Gloria Artis
Hanka Bielicka , nazywana "królową estrady i kabaretu", aktorka teatralna i filmowa, mistrzyni monologu, została w piątek, 14 października, odznaczona przez ministra kultury Waldemara Dąbrowskiego złotym medalem Gloria Artis. Uroczystość odbyła się podczas jubileuszu 90-lecia artystki, w warszawskiej Podchorążówce.
Podchorążówka w warszawskich Łazienkach pełna była harcerskiej młodzieży. To do niej głównie zwróciła się Bielicka dziękując za medal.
"Czy wy wiecie dzieci, za co ja ten medal dostałam? Za pyskowanie!" - żartowała.
Artystka - znana ze swojego zamiłowania do kapeluszy - tradycyjnie pojawiła się w jednym z nich i z laseczką w dłoni.
Słynąca ze swojej gadatliwości i zaraźliwego śmiechu Hanka Bielicka do 3. roku życia nie mówiła wcale. Urodziła się 9 listopada 1915 roku w miejscowości Konowka (obecnie Ukraina). Studiowała romanistykę na Uniwersytecie Warszawskim i aktorstwo w Państwowym Instytucie Sztuki Teatralnej w Warszawie pod okiem Aleksandra Zelwerowicza.
"Zelwer nauczył mnie sztuki aktorskiej. Już w szkole uświadomił mi, że będę aktorką charakterystyczną. Z trudem wybijał mi z głowy myśl o operacji plastycznej nosa. Na to, żeby była pani aktorką, pani Bielicko, musi pani jeszcze popracować, ale ten nos już dziś wart jest miliony. Takiego kinola ze świecą szukać" - wspominała słowa profesora w jednym z wywiadów Hanka Bielicka.
Na scenie zadebiutowała w 1939 roku w Teatrze na Pohulance w Wilnie. Planowała wyjechać do Paryża na stypendium, jednak gdy dostała propozycję zagrania w "Obronie Ksantypy" Ludwika Morstina w wileńskim teatrze, za namową ojca 28 sierpnia 1939 r. Bielicka wyjechała do Wilna.
Być może ten wyjazd uratował jej życie, bo w czasie pierwszego wrześniowego nalotu, bomba uderzyła w jej rodzinny dom, a całą rodzinę wywieziono do Kazachstanu. Swojej roli w Ksantypie nie dostała, ale w okresie okupacji, gdy teatr w Wilnie wznowił swoją działalność, aktorka zagrała kilka ról w repertuarze lekkim: komediach i farsach.
Od 1949 Bielicka grała w warszawskim Teatrze Współczesnym. "Byłam we Współczesnym razem z Szaflarską, Mrozowską, Łapickim, moim mężem Duszyńskim. Myśmy ten teatr zakładali. Zdecydowałam się jednak odejść do Syreny, bo wiedziałam, że dla takiej aktorki jak ja, nie ma miejsca w teatrze dramatycznym" - wspominała Bielicka.
W 1954 r. Ludwik Sempoliński zaproponował Bielickiej zagranie roli w "Żołnierzu królowej Madagaskaru" w Teatrze Syrena. W ten sposób artystka związała się z teatrem, w którym występowała przez ponad 40 lat. Często pojawiała się także na estradzie, m.in. w kabaretach "Szpak", "U Lopka", "U Kierdziołka".
Podczas występu w krakowskim kabarecie "Siedem kotów" w 1947 r. poznała Bogdana Brzezińskiego, który obiecał napisać coś specjalnie dla Bielickiej. Kilka lat później stworzył postać Dziuni Pietrusińskiej - komentującej paradoksy rzeczywistości sąsiedzkiej i ogólnospołecznej -paniusi miejsko-wiejskiej z dość poważnie zmąconym poczuciem własnych korzeni", jak scharakteryzował postać sam autor.
Hanka Bielicka wygłaszała słynne monologi Dziuni z właściwym sobie temperamentem, w zawrotnym tempie. W tej roli bawiła publiczność i słuchaczy radiowego "Podwieczorku" przez 25 lat. Jako Dziunia wygłosiła ponad tysiąc monologów. Zagrała w ponad 20 filmach i wielu serialach.
