Film, na którym wszyscy płakaliśmy za dzieciaka, jest plagiatem?

Nie jest jasne, kto wpadł na pomysł "Króla Lwa". Charlie Fink, który był wiceszefem działu kreatywnego w dziale animacji studia Walta Disneya, utrzymuje, że to on zaproponował realizację "Bambiego w Afryce". Kierownictwo początkowo nie było przekonane do filmu o lwach i pytało, jak pomagają one innym zwierzętom, zjadając je. W końcu kupili jednak pomysł i zaczęli go rozwijać. Z kolei Jeffrey Katzenberg, który kierował wytwórnią Walta Disneya do 1994 roku, mówił, że pomysł pojawił się podczas jednej z podróży do Europy. Twierdził, że to on zasugerował dodanie do fabuły wątku inicjacyjnego oraz radzenia sobie ze śmiercią najbliższych.

W 1988 roku pojawił się pierwszy, dziewięciostronicowy treatment pomysłu. W ciągu następnych miesięcy kolejne osoby przedstawiły swoje wizje. W marcu 1989 roku Jenny Tripp złożyła krótki tekst, w którym przedstawiła młodego lwa Simbę. Malec zostaje odseparowany od swoich rodziców, a jego wychowaniem zajmują się pawian Kwashi i mangusta Mabu. Wszystkie pomysły zebrał J.T. Allen, przyjaciel Finka, który w styczniu 1990 złożył scenariusz pod tytułem "Król Lew". Następną wersję, której powstanie nadzorował Ronald Bass, laureat Oscara za "Rain Mana", ukończono w maju tego roku. 

Kolejne poprawki na przestrzeni roku wprowadzała Linda Woolverton, autorka "Pięknej i Bestii". W jej wersji fabuła dotyczyła konfliktu między lwami i pawianami, a Skaza był przywódcą tych drugich, Rafiki gepardem, a Timon i Pumba lwami - przyjaciółmi Simby z dzieciństwa. Opowieść wciąż jednak nie działała. Scenariusz trafił wtedy do Thomasa Schumachera, autora "Bernarda i Bianki w krainie kangurów". On sam przyjął projekt, ponieważ - jak sam stwierdził - "lwy są spoko". 

Za reżyserię odpowiadali początkowo  George Scribner, twórca "Oliwera i spółki", oraz Roger Allers, który w trakcie musiał zrobić sobie przerwę, by zrealizować "Aladyna". Między mężczyznami szybko doszło do konfliktu. W końcu Scribner, który chciał bardziej skupić się na zwierzęcej naturze bohaterów, opuścił projekt. Zastąpił go Rob Minkoff, dotychczas mający doświadczenie w animacjach krótkometrażowych.

Kluczową postacią w procesie powstania "Króla Lwa" okazał się Don Hahn, który otrzymał stanowisko producenta filmu. Po przeczytaniu ostatniej wersji scenariusza stwierdził, że historia nie jest koherentna i zarządził pilne poprawki. W ciągu dwóch tygodni ustalono, że główną osią fabuły będzie "koniec dzieciństwa i konfrontacja z problemami dorosłości" i przepisano pod nią całość. Dodano sceny z duchem Mufasy oraz zupełnie zmieniono charakter Rafikiego, czyniąc z niego zwariowanego szamana. Opowieści nadano także szekspirowski charakter. Później twórcy wskazywali na inspiracje "Królem Learem", "Henrykiem V" i "Hamletem", a także biblijnymi losami Mojżesza. Niemniej była to jedna z nielicznych fabuł Disneya, która nie była oparta na konkretnym istniejącym już dziele — chociaż w przyszłości pojawią się co do tego wątpliwości.

Chociaż sama historia była już ustalona, scenariusz zmieniał się do ostatniej chwili. Poprawki na bieżąco wprowadzali Irene Mecchi i Jonathan Roberts, a twórcy konsultowali się także z innymi osobami, między innymi Jossem Whedonem i Billym Bobem Thorntonem. Dodawano przede wszystkim gagi z Timonem i Pumbą oraz hienami. Do ekipy dołączył także Tim Rice, który rozpoczął pracę nad tekstami piosenek. 

W tym samym czasie rozpoczęto poszukiwanie aktorów głosowych. Pierwszym wyborem twórców do roli Mufasy był James Earl Jones, którego głos kojarzył im się z lwim rykiem. Nathan Lane i Ernie Sabella starali się o role hien. Gdy ich próba doprowadziła wszystkich do niekontrolowanego śmiechu, zaproponowano im wcielenie się w Timona i Pumbę. Z kolei Matthew Broderick szybko został obsadzony jako dorosły Simba. 

Największą trudnością okazało się znalezienie filmowego Skazy. Twórcy chcieli, by dubbingował go angielski aktor z charakterystycznym głosem, na przykład Tim Curry, Alan Rickman, Patrick Stewart lub Ian McKellen. Ostatecznie zdecydowali się na Jeremy'ego Ironsa. Ten początkowo odrzucił ofertę, ponieważ nie chciał wcielić się w postać komediową. Antagonistę przepisano więc pod niego, nadając mu charakter Clausa von Bülowa, w którego aktor wcielił się w "Drugiej prawdzie"(za co został nagrodzony Oscarem). Z kolei animatorzy obdarzyli Skazę mimiką Ironsa.

Równolegle do "Króla Lwa" powstawała "Pocahontas", do której odeszła większość animatorów, wierząc, że będzie to bardziej prestiżowy projekt. Pozostali nie mieli wiary w film, ale podeszli do niego na zasadzie poszerzania swoich kompetencji - nieczęsto zdarzało im się animować zwierzęta. Zespół liczył ponad 600 osób. Scena, w której Mufasa ratuje Simbę z wąwozu przed przerażonym stadem gnu i po chwili sam ginie stratowany przez nie, była realizowana przez dwa i pół roku. 

W międzyczasie Rice pracował nad piosenkami do filmu. Gdy stwierdził, że potrzebuje pomocy, zwrócił się do Alana Menkena, z którym pracował przy "Aladynie". Ten jednak nie mógł dołączyć do projektu z powodu innych zobowiązań. Rice zaproponował wtedy zespół ABBA, ale oni także okazali się nieosiągalni. Wtedy Menken skierował go do Eltona Johna. Ten zgodził się, ponieważ od dawna chciał zrealizować utwory w stylu "Księgi dżungli", które trafią do starszych i młodszych odbiorców. 

Uroczysta premiera "Króla Lwa" odbyła się 12 czerwca 1994 roku. Trzy dni później film wszedł do ograniczonej dystrybucji, a 24 czerwca do ogólnokrajowej. Wbrew obawom animatorów okazał się on ogromnym sukcesem. "Król Lew" zarobił na całym świecie ponad 968 milionów dolarów. Spotkał się także z bardzo dobrym przyjęciem recenzentów. Wkrótce posypały się nagrody, przede wszystkim dwa Oscary (za muzykę i piosenkę) oraz trzy Złoto Globy (w tym za najlepszą komedię lub musical). W niedalekiej przyszłości pojawiły się jego sequele, a w 2019 roku otrzymaliśmy remake zrealizowany przy użyciu animacji trójwymiarowej. Po latach pierwszy "Król Lew" pozostaje jedną z najbardziej kasowych oraz najlepiej ocenianych animacji studia Walta Disneya.

Nie obeszło się bez kontrowersji. Szybko wskazano podobieństwa "Króla Lwa" do "Kimby, białego lwa" - japońskiego serialu animowanego z lat 60. XX wieku, opartego na mandze Osamu Tezuki. Matthew Broderick początkowo myślał, że bierze udział w remake'u bajki, którą oglądał za dzieciaka. Gdy "Król Lew" miał swą premierę w Japonii, grupa 488 tamtejszych animatorów napisała list do wytwórni Walta Disneya, żądając uwzględnienia twórców "Kimby" w napisach końcowych. 

Na kontrowersje odpowiedział Allers, który tłumaczył, że imitacją innego dzieła nie można nazwać umieszczenie pawianów, lwów i innych zwierząt w filmie, którego akcja rozgrywa się w Afryce. Natomiast imię Simba nie jest niezbyt subtelnym nawiązaniem do Kimby. W języku suahili słowo to oznacza... lwa. Mokoto Tezuka, najstarszy syn autora mangi, przyznał, że oba dzieła opowiadają inne historie i podejmują różne tematy. Nie chciał także, by dziedzictwo jego ojca zostało użyte jako broń przeciwko kompanii Disneya.