Arcydzieła ekspresjonizmu
Słynne filmy "Gabinet doktora Caligari" Roberta Wiene z 1919 r. i "Portier z hotelu Atlantic" Friedricha Wilhelma Murnaua z 1924 r. znajdą się w programie przeglądu "Historia kina: niemiecki ekspresjonizm filmowy", który w dniach 19-30 października odbędzie się w warszawskim kinie Iluzjon. Projekcjom towarzyszyć będzie muzyka na żywo.
Publiczność obejrzy 12 filmów. Oprócz "Gabinetu doktora Caligari" i "Portiera z hotelu Atlantic", będą to: "Nosferatu" F. Wilhelma Murnaua (1922), "Metropolis" Fritza Langa (1926), "Cienie" Arthura Robisona (1923), "Zmęczona śmierć" Fritza Langa (1921), "Zamek Vogelod" Murnaua (1921), "Fantom" Murnaua (1922), "Ręce Orlaka" Roberta Wiene (wspólna produkcja Austrii i Niemiec, 1925), "Student z Pragi" Stellana Rye (1913), "Szyny" Lupu Picka (1921) oraz "Doktor Mabuse" Langa (1922; cz.1 "Gracz", cz.2. "Piekło").
Wszystkim projekcjom towarzyszyć będzie muzyka na żywo - w wykonaniu m.in.: Marcina Mazurka (pianino), Tomasza Kirszlinga (trąbka), Roberta Siwaka (instrumenty perkusyjne) i DJ-a Licky, który na co dzień występuje w stołecznych klubach, np. w Utopii.
Przegląd rozpocznie się w piątek pokazem filmu "Cienie" Arthura Robisona. To jeden z najciekawszych przykładów niemieckiego ekspresjonizmu filmowego. Do pałacu zamożnych właścicieli ziemskich przybywają czterej goście, każdy jest niezwykle szarmancki wobec pani domu. Mąż kobiety podejrzewa, że jeden z nich jest jej kochankiem. Gdy sytuacja staje się nie do zniesienia, do pałacu przybywa dziwny człowiek, który proponuje wystawienie teatru cieni. Dzięki hipnozie, sztukmistrz ten obnaża wszelkie skrywane dotąd emocje i lęki zebranych osób.
Organizatorzy przeglądu to Filmoteka Narodowa i Instytut Goethego w Warszawie.
Typowe dla filmów zrealizowanych w nurcie niemieckiego ekspresjonizmu - który rozwijał się głównie w latach 20. - są: niepokojąca scenografia, bardzo ekspresyjna gra aktorska oraz specyficzne wykorzystanie światłocienia podkreślającego umowność przedstawianej rzeczywistości.
Charakterystyczne postaci "zaludniające" niemieckie filmy ekspresjonistyczne to: ludzie obdarzeni nadludzkimi właściwościami, wampiry, zjawy, upiory i diabelscy szarlatani prowadzący swe ofiary do bram piekieł.
W filmach tych "można odnaleźć metaforyczne odzwierciedlenie lęków wobec epoki naznaczonej dramatycznym doświadczeniem nie tylko jednostek ale całego społeczeństwa" - poinformowała Filmoteka Narodowa.
