75. urodziny Ewy Wiśniewskiej

"W tym zawodzie chodzi mi o to, żeby istnieć, a nie zaistnieć. W obecnych czasach zostać 'znanym nazwiskiem' można właściwie na podstawie jednego drobnego dokonania. Tymczasem, żeby to miało znaczenie, trzeba to sprawdzić, ulepszyć, powielić" - mówiła Wiśniewska o swojej pracy w 2013 r., w Polskim Radiu.

Według aktora i reżysera Jana Englerta kariera Wiśniewskiej to "efekt niezwykle rzadkiego połączenia: pracy, rzetelnego podejścia do zawodu, graniczącego nawet z nadgorliwością w wypełnianiu obowiązków, z prawdziwą miłością do teatru". "Nie zauważyłem nigdy, by specjalnie zabiegała o popularność czy uwielbienie, być może dlatego, że je po prostu miała. Nie brakowało jej ani propozycji zawodowych, ani ofert matrymonialnych" - mówił o aktorce.

Ewa Wiśniewska urodziła się 25 kwietnia 1942 r. w Warszawie. W 1959 r., jako uczennica stołecznego Liceum im. Narcyzy Żmichowskiej, wygrała konkurs czasopisma "Film" - "Piękne dziewczęta - na ekrany!". Na dużym ekranie po raz pierwszy pojawiła się jednak trzy lata wcześniej, w 1956 r. w "Kanale" Andrzeja Wajdy, gdzie zagrała epizodyczną rolę dziewczyny podającej wodę powstańcom.

W 1963 r. ukończyła studia w warszawskiej PWST. Rok później, u boku Andrzeja Łapickiego i Tadeusza Łomnickiego, wystąpiła u Janusza Morgensterna w "Życie raz jeszcze". Kolejne filmy, w których grała, to m.in.: "Prawo i pięść" Jerzego Hoffmana i Edwarda Skórzewskiego (1964 r.), "Sam pośród miasta" Haliny Bielińskiej (1965 r.), "Tylko umarły odpowie" Sylwestra Chęcińskiego (1969 r.).

Dużą popularność przyniosła Wiśniewskiej rola w serialu Henryka Kluby "Doktor Ewa" z 1970 r. Grana przez nią bohaterka, tytułowa doktor Ewa Lipska - atrakcyjna młoda kobieta tuż po studiach, z interesującymi perspektywami zawodowymi, wychowana w wielkim mieście - wybrała pracę wiejskiej lekarki. Pokonując codzienne trudności wynikające z lekarskiej praktyki, uczyła się jednocześnie rozmawiać z ludźmi o innej mentalności - po to, by zdobyć zaufanie pacjentów.

Publiczność oglądała następnie Wiśniewską m.in. w "Granicy" Jana Rybkowskiego (1977 r.), komedii "Co mi zrobisz, jak mnie złapiesz" Stanisława Barei (1978 r., wystąpiła tam jako dyrektorowa Krzakoska), w "Paciorkach jednego różańca" Kazimierza Kutza (1979 r.), "Dolinie Issy" Tadeusza Konwickiego (1982 r., jako Helena Juchniewicz, ciotka Tomaszka) i "Scenach dziecięcych z życia prowincji" Tomasza Zygadły (1985 r., jako pani R.).

W 1986 r. Wiśniewska wcieliła się w postać Róży w ekranizacji powieści Marii Kuncewiczowej "Cudzoziemka", której podjął się Ryszard Ber. Za tę rolę otrzymała nagrodę dla najlepszej pierwszoplanowej aktorki na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych do 1986 r. odbywającym się w Gdańsku.

Do najbardziej znanych ról aktorki na dużym ekranie należy Kurcewiczowa z "Ogniem i mieczem" w reżyserii Jerzego Hoffmana (1999 r.). Za tę rolę Wiśniewska dostała Polską Nagrodę Filmową Orła. W kolejnych latach zagrała u Hoffmana w "Starej baśni" (2003 r., jako wiedźma Jarucha) i "1920 Bitwie Warszawskiej" (2011 r., jako aktorka Ada). W 2006 r. można ją było oglądać u Janusza Majewskiego w filmie "Po sezonie" (w roli Rity, właścicielki pensjonatu).

Ewa Wiśniewska to również ceniona aktorka teatralna. Na scenach warszawskich występuje od lat sześćdziesiątych. Grała m.in. w teatrach: Ludowym (1966-1974 r.), Kwadrat (1974-1977 r.), Nowym (1977-1983 r.) i Ateneum (1983-2009 r.). Współpracowała także z teatrami: Komedia, Syrena, Polonia oraz z poznańską Sceną na Piętrze.

Wystąpiła m.in. w spektaklach: Edwarda Dziewońskiego (np. rola Ellen Turner w "Prawdziwym mężczyźnie" Jamesa Thurbera i Elliota Nugenta, 1974 r., Kwadrat), Macieja Englerta (Cyntia w "Prawdziwym inspektorze Dogu" Toma Stopparda, Kwadrat, 1976 r.), Kazimierza Kutza (Ada we "Wkrótce nadejdą bracia" Janusza Krasińskiego, Ateneum, 1984 r.), Adama Hanuszkiewicza (Infantka w "Cydzie" Jana Andrzeja Morsztyna, Ateneum, 1985 r.), Janusza Warmińskiego (Szarlotta Iwanowna w "Wiśniowym sadzie" Antoniego Czechowa, Ateneum, 1986 r.), Gustawa Holoubka (Kasztelanowa w "Mazepie" Juliusza Słowackiego, Ateneum, 1992 r.), Marka Koterskiego ("Dom wariatów", Ateneum, 1998 r.). Występowała również w Kabarecie Dudek.

Od 2009 r. Wiśniewska należy do zespołu Teatru Narodowego. Zagrała tam m.in. w przedstawieniach "Lorenzaccio" (jako Maria Soderini, 2011 r., reż. Jacques Lassalle), "Aktor" (w roli Hrabiny, 2012 r., reż. Michał Zadara), "Kordian" (jako Laura I, 2015 r., reż. Jan Englert) oraz "Madame de Sade" (jako Madame de Montreuil, matka Renee, 2016 r., reż. Maciej Prus).

Jest siostrą aktorki Małgorzaty Niemirskiej, znanej m.in. z roli Lidki w serialu "Czterej pancerni i pies". Wiśniewska została odznaczona Srebrnym (1979 r.) i Złotym Krzyżem Zasługi (1988 r.), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2003 r.), Srebrnym Medalem "Zasłużony Kulturze Gloria Artis" (2007 r.), Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski za wybitne zasługi dla kultury polskiej, za osiągnięcia w pracy artystycznej (2017 r.).