65. urodziny Piotra Fronczewskiego

Urodził się 8 czerwca 1946 r. w Łodzi. Studiował w warszawskiej PWST. Jedną z pierwszych ról zagrał w komedii Tadeusza Chmielewskiego "Jak rozpętałem drugą wojnę światową" (1969), gdzie wcielił się we włoskiego żołnierza. Kolejne role wykreował m.in. w filmach: "Dzięcioł" (1970, reż. Jerzy Gruza), "Książę sezonu" (reż. Witold Orzechowski), "Bolesław Śmiały" (1971, reż. Witold Lesiewicz).

W 1974 r. zagrał w "Bilansie kwartalnym" Krzysztofa Zanussiego, partnerując Mai Komorowskiej. W tym samym roku, w zrealizowanej przez Andrzeja Wajdę ekranizacji "Ziemi obiecanej", wcielił się w postać Horna, pracownika kantoru w fabryce Bucholca. Wystąpił też w filmach: "Trędowata" Jerzego Hoffmana (1976, jako hrabia Trestka), "Pokój z widokiem na morze" Janusza Zaorskiego (1977, jako doktor Kucharski), "Sam na sam" Andrzeja Kostenki (1977, w roli Wyszomirskiego) oraz serialach "Lalka" (1977, jako Henryk Szlangbaum), "Polskie drogi" (1977, jako nauczyciel Stanisław Mrowiński, działacz komunistyczny) i "Królowa Bona" (1980, jako Stańczyk).

W 1978 r. zagrał główną rolę w komedii "Hallo Szpicbródka czyli ostatni występ króla kasiarzy" (reż. Janusz Rzeszewski i Mieczysław Jahoda). Wcielił się w rolę sprytnego Freda Kampinosa, który zostaje współwłaścicielem teatrzyku "Czerwony Młyn", a w tajemnicy planuje napad na znajdujący się w pobliżu bank.

Rok później Fronczewskiego oglądać było można w filmie Janusza Kijowskiego "Kung-fu", jako Witka, inżyniera, który nie chce tolerować nadużyć i oszustw w swoim zakładzie pracy. Następnie aktor zagrał w filmach "Sekret Enigmy" (1979, reż. Roman Wionczek) i "Miłość ci wszystko wybaczy" (1981, reż. Janusz Rzeszewski).

W 1983 r. wystąpił w dwóch popularnych produkcjach dla dzieci i młodzieży: serialu Kazimierza Tarnasa "Szaleństwa panny Ewy" (jako ojciec tytułowej bohaterki) i filmie "Akademia Pana Kleksa" (reż. Krzysztof Gradowski), gdzie wcielił się w głównego bohatera, niezwykłego nauczyciela i czarodzieja. Fronczewski zagrał później w kontynuacjach tej bajkowej historii: "Podróżach Pana Kleksa" (1985) i "Panu Kleksie w kosmosie" (1988).

W ciągu swej bogatej aktorskiej kariery ról dla kina wykreował bardzo wiele. Wystąpił też m.in. w filmach: "Dotknięci" Wiesława Saniewskiego (1988), "Ucieczka z kina +Wolność+" Wojciecha Marczewskiego (1990), "Goodbye Rockefeller" Waldemara Szarka (1993), "Awantura o Basię" Kazimierza Tarnasa (1995), "Weiser" Wojciecha Marczewskiego (2000), "Chopin. Pragnienie miłości" Jerzego Antczaka (2002), "Ostatnia akcja" Michała Rogalskiego (2009) oraz - niedawno - w dramacie "Czarny Czwartek. Janek Wiśniewski padł" (2011), w reżyserii Antoniego Krauzego, gdzie grał Zenona Kliszkę.

Wśród najsłynniejszych ról filmowych w całym dorobku Piotra Fronczewskiego wymieniany jest zazwyczaj hochsztapler Czesław Wiśniak (vel Jacek Ben Silberstein), postać z "Konsula" Mirosława Borka (1989).

Zobacz fragment filmu "Konsul":

W telewizji Fronczewskiego można było oglądać m.in. w serialach: "Dom", "Rodzina zastępcza", "Tygrysy Europy" i "Magda M".

Sceniczna kariera artysty obejmuje m.in. występy w teatrach warszawskich: Narodowym (1968-1969), Współczesnym (1969-1973), Dramatycznym (1973-1983), Studio (1984-1987). Od 1991 r. Fronczewski jest w zespole stołecznego Teatru Ateneum.

W Ateneum zagrał m.in.: Wojewodę w "Mazepie" Juliusza Słowackiego (1992, reż. Gustaw Holoubek), Pchełkę w "Antygonie w Nowym Jorku" Janusza Głowackiego (1993, reż. Izabela Cywińska), Astrowa w "Wujaszku Wani" Antoniego Czechowa (1998, reż. Tomasz Konina), tytułowego bohatera w "Cyranie de Bergerac" Edmonda Rostanda (1999, reż. Krzysztof Zaleski), Harpagona w "Skąpcu" Moliera (2001, reż. Krzysztof Zaleski), Edypa w "Królu Edypie" Sofoklesa (2004, reż. Gustaw Holoubek) i Porfirego w "Zbrodni i karze" Fiodora Dostojewskiego (2006, reż. Barbara Sass).

Wykreował też wiele ról w Teatrze Telewizji. Wystąpił m.in. w spektaklach: "Rewizor" Mikołaja Gogola w reż. Jerzego Gruzy (1977), "Kordian" Juliusza Słowackiego w reż. Gustawa Holoubka (1980), "Wesele" Stanisława Wyspiańskiego w reż. Jana Kulczyńskiego (1981), "Dwa teatry" Jerzego Szaniawskiego w reż. Gustawa Holoubka (1998) oraz "Rozmowy z katem" Kazimierza Moczarskiego w reż. Macieja Englerta (2006).

Sympatię publiczności zyskał również jako oryginalny wokalista, pod pseudonimem "Franek Kimono", wydając w latach 80. żartobliwe albumy z muzyką disco. Występował także w kabaretach, m.in. w Kabarecie Pod Egidą Jana Pietrzaka i Kabarecie Olgi Lipińskiej.

Na przestrzeni lat Fronczewski otrzymał wiele nagród. Jedną z nich był Wiktor za rok 2008 dla najpopularniejszego aktora telewizyjnego.