"Panaceum": Lek nowej generacji
Główną bohaterką filmu Stevena Soderbergha jest Emily Hawkins (Rooney Mara), młoda kobieta z problemami, której mąż (Channing Tatum) właśnie wyszedł z więzienia. Cierpiąca na liczne lęki Emily dostaje od swojego psychiatry (Jude Law) nowy lek, który ma pomóc jej normalnie funkcjonować. Wkrótce okazuje się, że środek wywołuje niespodziewane skutki uboczne.
To miał być już ostatni raz! Steven Soderbergh od jakiegoś czasu ogłasza wszem i wobec, że zamierza rozstać się z reżyserią filmową. Swoje ostatnie filmy robi chyba siłą rozpędu. Albo po prostu zachowuje się, jak uzależniony, który przekonuje wszystkich, że już nigdy więcej, a tak naprawdę doskonale zdaje sobie sprawę, że ta terapia nie jest nic warta.
Podobnie jak w przypadku poprzednich filmów reżysera: "Intryganta" i "Contagnion-Epidemii strachu" - scenarzystą "Panaceum" jest Scott Z. Burns, który współpracował również przy "Ultimatum Bourne'a" w reżyserii Paula Greenagrassa. Być może dzięki współpracy z Burnsem Soderbergh wraca do "bardziej skomplikowanych" filmowych historii; obserwowanie wysportowanej, żądnej fizycznej zemsty Giny Carano, które stanowiło istotę filmu "Ścigana", tu nie miałoby już jakiekolwiek znaczenia.
"Panaceum" to historia kryminalna, w której punktem wyjścia staje się depresja młodej żony oczekującej na powrót męża z więzienia. Emily Taylor (Rooney Mara) wyszła za mąż za Martina (Channing Tatum), podejrzanego typka, który robił poważne interesy, lubił szybkie samochody i bardzo luksusowe domy. Przestępstwa gospodarcze, malwersacje finansowe ukochanego doprowadziły Emily do sytuacji, w której, o zgrozo, musiała zacząć pracować i niestety zapomnieć o luksusach willi na przedmieściach. Mimo młodego wieku kobieta godnie oczekuje na powrót małżonka. Nerwy puszczają jej dopiero wtedy, gdy Martin jest już bezpieczny w domu. Z dnia na dzień Emily zawala pracę, wpada w histerię i wjeżdża w ścianę na podziemnym parkingu. Pomocy psychologicznej udziela jej dr Jonathan Banks (Jude Law). Terapia, odwiedziny raz w tygodniu, to oczywiście standardowe działanie w przypadku depresji. Na dokładkę - tabletki. W przypadku Emily będzie to Ablixa - "lek nowej generacji" - na specjalną prośbę samej pacjentki.
Relacja pacjentki i doktora/psychiatry w filmie Soderbergha nie ma niestety nic wspólnego z typową terapią psychologiczną. Wiarygodność figur pacjentki i lekarza prowadzącego jest wątpliwa; podobnie zresztą jak skuteczność leków antydepresyjnych, działalność lobby farmaceutycznych i uczciwość osób, które kiedyś dawno temu składały przysięgę Hipokratesa. Bynajmniej jednak "Panaceum" nie można uznać za film "w imię dobra pacjenta". Wręcz przeciwnie! System, o którym Soderbergh stara się opowiedzieć w swojej intrydze, to skomplikowana sieć zależności, w których najmniej liczy się zdrowie - pacjenta i lekarza.
Od samego początku w "Panaceum" bohaterowie zamieniają się rolami. Wszyscy walczą za wszelką cenę, żeby zachować swój byt - ochronić rodzinę, mieć ładne mieszkanko i dobrze zarabiać. Tak, naprawdę szczęście "doczesne" staje się powodem wszystkim malwersacji i przekrętów w thrillerze Soderbergha. Prawdopodobnie jedną jedyną bohaterką, która robi coś niezgodnego z kodeksem w imię romantycznej miłości, jest pani doktor Victoria Siebert (Catherine Zeta-Jones). Niestety w świecie Soderbergha jej "uczucia" to dobro niedozwolone. Tradycyjny model 2 plus 1 wydaje się być rozsądniejszy, szczególnie wśród dobrze sytuowanych psychologów w samym środku Manhattanu.
6,5/10
---------------------------------------------------------------------------------------
"Panaceum", reż. Steven Soderbergh, USA 2013, dystrybutor: Monolith Films, premiera kinowa: 19 kwietnia 2013 roku
---------------------------------------------------------------------------------------
Ciekawi Cię, co w najbliższym czasie trafi na ekrany - zobacz nasze zapowiedzi kinowe!
Chcesz obejrzeć film? Nie możesz zdecydować, który wybrać? Pomożemy - poczytaj nasze recenzje!
