Martina Gedeck (Christa-Maria Sieland)
Urodzona w Monachium, studiowała na Freie Universität. Skończyła wydział aktorski w 1986 roku, a karierę sceniczną kontynuowała w Hamburgu, Berlinie i Frankfurcie. W filmie zadebiutowała w 1983 roku, a pierwszą poważną rolę zagrała w telewizyjnej produkcji Dominika Grafa „Die Beute” (1987/88). W latach 90. chętnie występowała w dziełach młodych twórców niemieckich, takich jak „Maybe, Maybe Not”, „Talk of the Town”, „Life is All You Get” i „Rossini”, za który otrzymała Niemiecką Nagrodę Filmową. Kolejną przyniósł jej cieszący się międzynarodową sławą film „Martha, Martha”. W 2006 roku otrzymała kolejną nominację za „Cząstki elementarne”.
Reżyser o Martinie Gedeck: „To kobieta-zagadka, zarówno zawodowo jak prywatnie. Do każdej tragicznej sceny podchodzi z dużą dawką erotyzmu, podkreślając opór swojej postaci. Jak każda wielka aktorka potrafi wnieść trochę magii do banalnych kwestii takich jak „Proszę” czy „Dziękuję”.
Ulrich Mühe (Gerd Wiesler)
Urodzony w 1953 roku w Grimmie, miał zostać robotnikiem budowlanym, zanim zdecydował się na rozpoczęcie studiów aktorskich w Lipsku w 1975 roku. W 1983 roku przystąpił do Deutsches Theater. Zagrał w szeregu NRD-owskich produkcji przed przyjęciem roli, która przyniosła mu popularność – „Pajęcza sieć” Bernharda Wickiego. W latach 90. grał w filmach Michaela Hanekego „Wideo Benny’ego”, „Funny Games” oraz „Zamek”. Szczególną uwagę krytyki zwrócił jego występ jako doktora Mengelego w obrazie „Amen” Costy Gavrasa.
Reżyser o Ulrichu Mühe: „Nawet po roku owocnej współpracy z nim, nadal zwracam się do niego „panie Mühe”. Zachowuje dystans, by chronić swoją prywatność i twórczość. Łączy w sobie dar intelektu i wrażliwości.. W „Sylvii” Ted Hughes mówi o poezji „To nie jest jak magia – to jest magia”. To samo mogę powiedzieć o aktorskim talencie Mühe’go.
Sebastian Koch (Georg Dreyman)
Urodzony w 1962 roku, studiował w sławnej monachijskiej szkole Otto Falckenberga, a debiutował na deskach teatrów w Ulm, Darmstadt i Berlinie. Przepustką do szeregu ról telewizyjnych i kinowych była rola w „Todesspiel”. Występy Kocha w „Tanz mit Teufel” i serialu „Mannowie – Powieść stulecia” przyniosły mu nagrody Grimme. Wkrótce stał się jednym z najbardziej cenionych odtwórców postaci historycznych, takich jak hrabia Stauffenberg w filmie Jo Baiera o inicjatorze spisku przeciwko Hitlerowi. W 2004 roku zagrał jednego z architektów nazizmu Alberta Speera w trzyczęściowym serialu „Speer and Hitler: The Devil’s Architect”.
Reżyser o Sebastianie Kochu: Pracując z nim nie natrafiłem na najmniejszą przeszkodę: potrafił zagrać wszystko, o co go poprosiłem. Sebastian pobudza wyobraźnię: jest gwiazdą klasy Curda Jürgensa, Gregory Pecka czy Denzela Washingtona. Dzięki niemu nigdy nie muszę pracować za granicą.
Ulrich Tukur (Anton Grubitz)
Urodzony w Viernheim w 1957 roku, przed rozpoczęciem studiów aktorskich w Stuttgarcie, utrzymywał się ze śpiewu i gry na akordeonie. W 1982 zagrał swoją debiutancką rolę w obrazie Michaela Verhoevena „Weiße Rose”. W 1986 roku prestiżowy magazyn „Theater heute” uznał go za najlepszego aktora teatralnego roku. Zagrał w szeregu ważnych dramatów historycznych: „Stammheim”(1986), „Odlotowy sekstet”(1997), „Bonhoeffer – sługa boży” (1999), „Sztuka wyboru” (2001) i „Amen” (2002). Wystąpił również w hollywoodzkiej wersji „Solaris” w reżyserii Stevena Soderbergha.
Reżyser o Ulrichu Tukurze: Byłby gwiazdą w każdej epoce. Sztuka nie ma przed nim żadnych tajemnic. Z jednakową łatwością gra, komponuje i pisze poezję oraz prozę. W każdym wypadku mamy do czynienia z artystycznym doświadczeniem.
