George Cukor (reżyseria), uważany za jednego z największych reżyserów kobiet, odkrył dla filmu wiele wspaniałych aktorek i zasłynął jako specjalista od wystawnych filmów o miłości.
Był jednym z trzech reżyserów legendarnej superprodukcji „Przeminęło z wiatrem” z Vivien Leigh i Clarkiem Gable (1939), zrealizował również dwa filmy z Gretą Garbo („Dama Kameliowa” z 1937 i „Dwulicowa kobieta” z 1941 roku) oraz musicalowe przeboje, takie jak „Narodziny gwiazdy” z Judy Garland (1954), „Pokochajmy się” z Marylin Monroe (1960) czy „My Fair Lady” z Audrey Hepburn”(1964). Na przełomie lat czterdziestych i pięćdziesiątych stworzył serię niezwykle udanych komedii z Katherine Hepburn (która debiutowała właśnie u Cukora) i Spencerem Tracy, wśród których należy wymienić „Kobietę roku” (1942), prezentowane właśnie „Żebro Adama” (1949) czy „Pat i Mike” (1952).
Katherine Hepburn (Amanda Bonner) po raz pierwszy pojawiła się na dużym ekranie w 1932 roku w komedii George’a Cukora „Rachunek za rozwód”. Już rok po debiucie została nagrodzona Oscarem za rolę w filmie „Morning Glory” Lowella Shermana. W 1938 roku wcieliła się w Marię Stuart w dramacie kostiumowym Johna Forda „Maria – królowa Szkocji”. W dwa lata później po raz kolejny spotkała się z Cukorem, by zagrać w obsypanej Oscarami „Filadelfijskiej opowieści” i... poznać swojego długoletniego ekranowego i życiowego partnera Spencera Tracy. Z Tracym zagrała jeszcze w czterech kolejnych filmach Cukora - „Keeper in the Flame” (1942), „ Kobiecie roku” (1942), „Żebrze Adama” (1949) i „Pat i Mike” (1952). W 1951 roku Hepburn partnerowała Humpeyowi Bogartowi w „Afrykańskiej królowej” Johna Houstona. W 1967 po raz kolejny spotkała się na planie z Tracym w głośnym dramacie Stanleya Kramera „Zgadnij, kto przyjdzie dziś na obiad”, za który otrzymała drugiego w swej karierze Oscara. Potem dostała tą nagrodę jeszcze dwa razy, za role w filmach „Lew w zimie” (1968, reż. Anthony Harvey) i „On Golden Pond” (1981, reż. Mark Rydell).
Spencer Tracy (Adam Bonner) zadebiutował w 1930 roku w filmie Roy'a Macka „Taxi Talks” i szybko zdobył sobie sławę świetnego aktora dramatycznego i szorstkiego ponuraka ze specyficznym poczuciem humoru i ogromnym potencjałem komediowym. Już na początku kariery został odkryty przez najwybitniejszych reżyserów, między innymi Johna Forda („W górę rzeki” 1932), Williama Howarda („Potęga i chwała”, 1933) czy Fritza Langa („Jestem niewinny”, 1936). W 1937 i 38 roku jako pierwszy aktor dostał Oscara dwa razy z rzędu, za filmy „Kapitanowie odwagi” Victora Fleminga i „Boys Town” Normana Tauroga. Był również aż siedmiokrotnie nominowany do tej nagrody. W latach czterdziestych i pięćdziesiątych Tracy zabłysnął w serii komedii romantycznych u boku swojej życiowej partnerki, Katherine Hepburn. Stworzył również szereg ról „wspaniałych, silnych starców”, w takich filmach jak „Śniegi w żałobie” Edwarda Dmytryka (1956), „Stary człowiek i morze” Johna Sturgesa i Henry Kinga (1958) czy „Kto sieje wiatr” Stanleya Kramera (1960).
