W swoim 11 filmie Takeshi Kitano jako scenarzysta, reżyser, a także aktor, ożywił kultowego anty-bohatera filmów akcji, Zatoichiego. „Zatoichi” to pierwszy film kostiumowy w dorobku Kitano, w którym reżyser zamienia swoje charakterystyczne pistolety yakuzy na błyskawiczny miecz.
Od wspaniałego sukcesu, jaki w 1997 roku osiągnął dzięki „Hana-Bi”, Kitano dał się poznać jako pierwszoplanowa postać światowego kina. Pośród wielu innych nagród „Hana-Bi” otrzymał Złotego Lwa w Wenecji oraz tytuł Najlepszego Nieeuropejskiego Filmu z rąk Europejskiej Akademii Filmowej. Film „Hana-Bi” był też wymieniany na wielu listach sumujących „Najlepsze Filmy Roku”, często na pierwszej pozycji.
W 2000 roku Kitano zrealizował swój pierwszy film kręcony poza jego rodzinną Japonią – „Brother”. „Brother”, podobnie jak inne filmy reżyserowane przez Kitano, chociażby jego debiut „Violent Cop” (1989), „Boiling Point” (1990) czy „Sonatine” (1993), skupiały się wokół postaci gangsterów z japońskiej mafii, czyli yakuzy. Reżyser kontrastował przemoc tych filmów akcji poczuciem humoru i wrażliwością w takich dziełach jak „A Scene at the Sea” (1991), „Getting Any?” (1995), „Kids Return” (1996), „Kikujiro” (1999) czy „Lalki” (2002).
Jako aktor Kitano pojawiał się także w filmach, których sam nie reżyserował. Zwrócił na siebie powszechną uwagę rolą w filmie „Wesołych Świąt, Pułkowniku Lawrence” Nagisy Oshimy (1983). Powtórnie współpracował z Oshimą w 1999 roku występując w jego samurajskim eposie „Tabu”. Ostatnio można go zobaczyć w filmie „Battle Royale II” (reż. Kenta i Kinji Fukasaku), który jest kontynuacją kontrowersyjnego japońskiego hitu z 2001 roku „Battle Royale”, w którym również wystąpił. Zagrał również w filmach nie-japońskich reżyserów, m.in. w „Johnny Mnemonic” Roberta Longa (USA, 1995), czy „Tokyo Eyes” Jean-Pierre’a Limosina (Francja, 1998).
Kitano urodził się w Tokio w 1947 roku. Pojawił się w show-biznesie w 1972 roku pod pseudonimem „Beat” Kitano, którego używa do dziś jako aktor. Jako członek komicznego duetu „Two Beats”, Kitano był jednym z pionierów „manzai” (stand-up comedy) rozkwitającej pod koniec lat 70. Kitano stał się jednym z najbardziej popularnych w kraju wykonawców w latach 80.
Po 25 latach niezwykle płodnej kariery, Kitano nadal jest jedną z największych osobowości Japonii. Bierze udział zarówno w cotygodniowych programach telewizyjnych, jak w i w paru filmach telewizyjnych i wydarzeniach rocznie. Napisał wiele powieści i zbiorów opowiadań, esejów i poezji. Rysuje także komiksy i maluje obrazy, a jego prace można było podziwiać w „Hana-Bi” i „Kikujiro”.
Filmografia twórcy:
2003 - „Zatoichi” - reżyseria, scenariusz i montaż
2002 - „Lalki”- reżyseria, scenariusz i montaż
2000 - „Brother” - reżyseria, scenariusz i montaż
1999 - „Kikujiro” - reżyseria, scenariusz i montaż
1997 - "Hana-Bi” - reżyseria, scenariusz i montaż
1996 - „Kids Return” - reżyseria, scenariusz i montaż
1995 - „Getting Any?” - reżyseria, scenariusz i montaż
1993 - „Sonatine” - reżyseria, scenariusz i montaż
1991 - „A Scene at the Sea” - reżyseria, scenariusz i montaż
1990 - „Boiling Point” - reżyseria, scenariusz i montaż
1989 - „Violent Cop” - reżyseria
Filmografia aktorska:
2003 - „Zatoichi”
2003 - „Battle Royale II”, reż. Kenta i Kinji Fukasaku
2001 - „Battle Royale”, reż. Kinji Fukasaku
2000 - „Brother”
1999 - „Tabu” (Gohatto), reż. Nagisa Oshima
1999 - „Kikujiro”
1998 - „Tokyo Eyes”, reż. Jean-Pierre Limosin
1997 - „Hana-Bi”
1995 - „Five of Them” (Gonin), reż. Takashi Ishii
1995 - „Getting Any?”
1994 - „Johnny Mnemonic”, reż. Robert Longo
1993 - „Sonatine”
1993 - „Many Happy Returns” (Kyouso Tanjou), reż. Toshihiro Tenma
1990 - „Boiling Point”
1989 - „Violent Cop”
1983 - „Wesołych Świąt, Pułkowniku Lawrence”, reż. Nagisa Oshima
(Merry Christmas, Mr. Lawrence)
