Juliette Binoche
Juliette Binoche pochodzi z artystycznej rodziny. Jej matka jest reżyserem teatralnym, a ojciec rzeźbiarzem. Dzięki babci - rodowitej częstochowiance, ma polskie korzenie. Juliette przyszła na świat w Paryżu w 1964 roku. Jej pierwszą zauważoną rolą była Antoinette w "Les Nanas" (1984) Annicka Lanoë. W 1988 Binoche wystąpiła w amerykańskiej adaptacji powieści Milana Kundery "Nieznośna lekkość bytu" jako Teresa. To otworzyło jej drzwi do międzynarodowej kariery. Juliette zaczęła grywać u reżyserów kina europejskiego: u Louisa Malle'a w "Skazie", u Krzysztofa Kieślowskiego w "Trzech kolorach: Niebieski". Za ten drugi otrzymała Cezara dla najlepszej aktorki francuskiej w 1994 roku. Rola Hany w "Angielskim pacjencie" Anthony'ego Minghelli przyniosła jej Oscara w 1997 roku. Nominację do tej nagrody zdobyła też za "Czekoladę" Lasse Hallströma. W ostatnich latach współpracowała z takimi reżyserami, jak Michael Haneke, Abel Ferrara czy Hou Hsiao-hsien. W 2010 roku otrzymała Złotą Palmę w Cannes dla najlepszej aktorki za rolę w "Zapiskach z Toskanii" Abbasa Kiarostamiego.
Wybrana filmografia:
2012: Cosmopolis, reż. David Cronenberg - Didi Fancher
2012: Zakochana bez pamięci, reż. Sylvie Testud - Marie
2011: Sponsoring (Elles), reż. Małgorzata Szumowska - Anna
2010: Zapiski z Toskanii (Copie conforme), reż. Abbas Kiarostami - Ona
2008: Pewnego lata (L' Heure d'été), reż. Olivier Assayas - Adrienne
2008: Niebo nad Paryżem (Paris), reż. Cédric Klapisch - Elise
2007: Podróż czerwonego balonika (Le Voyage du ballon rouge), reż. Hou Hsiao-hsien - Suzanne
2006: Rozstania i powroty (Breaking and Entering), reż. Anthony Minghella - Amira
2005: Maria (Mary), reż. Abel Ferrara - Marie Palesi / Maria Magdalena
2005: Ukryte (Caché), reż. Michael Haneke - Anne Laurent
2000: Czekolada (Chocolat), reż. Lasse Hallström - Vianne Rocher
2000: Kod nieznany (Code inconnu: Récit incomplet de divers voyages), reż. Michael Haneke - Anne
1999: Dzieci wieku (Les enfants du si?cle), reż. Diane Kurys - George Sand
1998: Alice i Martin (Alice et Martin), reż. André Téchiné - Alice
1997: Angielski pacjent (The English Patient), reż. Anthony Minghella - Hana
1995: Huzar (Le Hussard sur le toit), reż. Jean-Paul Rappeneau - Pauline
1993: Trzy kolory: Niebieski, reż. Krzysztof Kieślowski - Julie
1992: Wichrowe Wzgórza (Wuthering Heights), reż. Peter Kosminsky - Kathy
1992: Skaza (Damage), reż. Louis Malle - Anna Barton
1991: Kochankowie z Pont-Neuf (Les Amants du Pont-Neuf), reż. Leos Carax - Mich?le Stalens
1988: Nieznośna lekkość bytu (The Unbearable Lightness of Being), reż. Philip Kaufman - Teresa
1986: Zła krew (Mauvais sang), reż. Leos Carax - Anna
1985: Zdrowaś Mario (Je vous salue, Marie), reż. Jean-Luc Godard - Juliette
1984: Les Nanas, reż. Annick Lanoë - Antoinette
Mathieu Kassovitz
Pochodzi ze znanej w filmowym świecie rodziny - jego ojciec Peter jest reżyserem oraz pisarzem, a matka - Chantal Remy - montażystką filmową. Mathieu już jako dziecko pojawiał się na ekranie w roli aktora, a na początku lat 90. zaczął kręcić własne filmy, najpierw krótko-, a następnie pełnometrażowe. Sławę przyniosła mu "Nienawiść" z 1995 - mocny, kontrowersyjny film, koncentrujący się wokół tematów takich jak: klasa, rasa, przemoc i brutalność policji. Film zdobył nagrodę Cezara dla najlepszego filmu, a Kassovitz - nagrodę dla najlepszego reżysera na MFF w Cannes w 1995 roku. Później wyreżyserował "Purpurowe rzeki" (2000), policyjny thriller z udziałem Jeana Reno i Vincenta Cassela. To otworzyło mu drogę do Hollywood, gdzie w 2003 roku nakręcił thriller psychologiczny "Gothika", z Halle Berry i Penelope Cruz w rolach głównych. Film pozwolił mu zarobić pieniądze, potrzebne do tworzenia znacznie bardziej osobistych projektów. W 2000 roku Kassovitz założył własną firmę producencką MNP, w której powstały jego dwa ostatnie filmy: "Babylon A.D." (2008), zmasakrowany przez hollywoodzkich decydentów, oraz "L'ordre et la morale" z 2011 roku. Reżyseria to tylko jedno pole działalności Mathieu. Od wielu lat z sukcesem gra w filmach własnych oraz innych reżyserów, i to tych największych, jak: Jean-Pierre Jeunet ("Amelia"), Costa Gavras ("Amen."), Steven Spielberg ("Monachium") i Steven Soderbergh ("Ścigana").
Wybrana filmografia:
Reżyser:
2011: L'ordre et la morale
2008: Babylon A.D.
2003: Gothika
2000: Purpurowe rzeki (Les Rivi?res pourpres)
1997: Zabójca(y) (Assassin(s))
1995: Nienawiść (La Haine)
1993: Mulatka (Métisse)
Aktor:
2012: Le Guetteur, reż. Michele Placido
2011: Ścigana (Haywire), reż. Steven Soderbergh - Studer
2011: L'ordre et la morale, reż. Mathiue Kassovitz - kapitan Legorjus
2008: Louise Michel, reż. Benoit Delepine i Gustave de Kervern - właściciel farmy
2005: Monachium (Munich), reż. Steven Spielberg - Robert
2002: Amen., reż. Costa Gavras - Riccardo Fontana
2002: Asterix i Obelix: Misja Kleopatra (Astérix & Obélix: Mission Cléopâtre), reż. Alain Chabat - Physionomiste banquet
2001: Dziewczyna na urodziny (Birthday Girl), reż. Jez Butterworth - Yuri
2001: Amelia (Le Fabuleux destin d'Amélie Poulain), reż. Jean-Pierre Jeunet - Nino
1999: Jakub kłamca (Jakob the Liar), reż. Peter Kassovitz - Herschel
1997: Piąty element (The Fifth Element), reż. Luc Besson - rabuś
1997: Zabójca(y) (Assassin(s)), reż. Mathieu Kassovitz - Max
1996: Wielce skromny bohater (Un héros tr?s discret), reż. Jacques Audiard - Albert Dehousse
1995: Nienawiść (La Haine), reż. Mathieu Kassovitz - młody skinhead
1994: Patrz na upadających mężczyzn (Regarde les hommes tomber), reż. Jacques Audiard - Johnny
1993: Mulatka (Métisse), reż. Mathieu Kassovitz - Felix
Sylvie Testud
Sylvie Testud urodziła się 17 stycznia 1971 roku w Lyonie. Jest cenioną aktorką i pisarką, a od niedawna także reżyserką i scenarzystką. Dorastała w La Croix-Rousse, dzielnicy Lyonu zamieszkanej przez portugalskich, hiszpańskich i włoskich imigrantów. Jej matka wyemigrowała z Włoch w 1960 roku. W 1985 roku, mając 14 lat, Sylvie zobaczyła Charlotte Gainsbourg w "L'Effrontée", filmie Claude'a Millera, i była tym tak poruszona, że postanowiła zostać aktorką. Zaczęła brać lekcje aktorstwa u aktora i reżysera Christiana Taponarda. W 1989 roku przeniosła się do Paryża i spędziła trzy lata w słynnym Konserwatorium (CNSAD). Pierwsza połowa lat 90. przyniosła jej małe role w filmach takich jak "L'Histoire du garcon qui voulait qu'on l'embrasse" Philippe'a Harela i "Miłość, itd." Marion Vernoux. W 1997 roku zagrała Larę w niemieckiej "Tamtej stronie ciszy" Caroline Link. Do tej roli nauczyła się niemieckiego języka migowego i gry na klarnecie. Film był nominowany do Oscara 1998 dla najlepszego filmu nieanglojęzycznego. W 1998 roku Sylvie została obsadzona w swojej pierwszej głównej roli w kinie francuskim: Bei w "Karnavale" Thomasa Vincenta. W 2001 roku zdobyła nagrodę Cezara dla najbardziej obiecującej aktorki za rolę Christine Papin w "Les Blessures assassines", historii młodej służącej, uznanej winną zabójstwa swojego pracodawcy, jego żony i córki. W 2003 roku Testud opublikowała autobiograficzną książkę "Il n'y pas beaucoup d'etoiles ce soir" z anegdotami ze swojego codziennego aktorskiego życia. Jednym z jej najbardziej zauważalnych występów był film "Bojaźń i drżenie" ("Stupeur et tremblements"), adaptacja powieści Amélie Nothomb. Za rolę Amélie aktorka zdobyła nagrodę Cezara oraz Prix Lumiere dla najlepszej aktorki 2004 roku. W 2007 zagrała Momone, przyjaciółkę Edith Piaf w "Niczego nie żałuję" (nominacja do Cezara dla najlepszej aktorki drugoplanowej). W 2008 roku sportretowała pisarkę Françoise Sagan, zdobywając uznanie krytyków i nominację do Cezara dla najlepszej aktorki. W 2010 wystąpiła jako Christine w "Lourdes", co przyniosło jej Europejską Nagrodę Filmową. "Zakochana bez pamięci" jest pełnometrażowym debiutem reżyserskim Sylvie.
