Akcja filmu Z ust do ust rozgrywa się w 1997 roku, co pozwala zsynchronizować ze sobą rok wydania powieści Absolwent oraz premiery opartego na niej filmu z wiekiem bohaterów, jednak tłem historii jest współczesna Pasadena oraz w kilku scenach Nowy Jork i Północna Kalifornia.
Pasadena, założona około roku 1885 u podnóży gór San Gabriel, była ulubionym zimowym miejscem wypoczynku bogatych mieszkańców Wschodu USA, których wiele okazałych rezydencji stoi do dziś. W filmie obiegowym dowcipem w kręgach Huttingerów jest powiedzenie: „Nikt nie pochodzi z Los Angeles. Ale jeśli pochodzisz z Los Angeles, to pewnie jesteś z Pasadeny”.
– To społeczność ludzi, podobna do wielu innych, wyznająca bardziej tradycyjne, konserwatywne wartości – komentuje producent, Ben Cosgrove. – To świat domków otoczonych białym płotkiem, w którego tryby Sarah panicznie boi się dostać. I to właśnie ten cały świat staje się osobnym bohaterem tej historii.
Akcja filmu rozgrywa się w kilku miejscach – w Nowym Jorku, gdzie mieszka Sarah i dokąd w końcu musi powrócić, w Pasadenie, rodzinnym miasteczku Huttingerów oraz w Północnej Kalifornii, gdzie Sarah odnajduje Beau Burroughsa.
Dwukrotnie nominowany do Oscara Thomas Sanders (Szeregowiec Ryan, Drakula) chciał stworzyć odmienne od siebie środowiska. – Barwy w świecie Huttingerów są nieco nudnawe i klaustrofobiczne – opisuje. – Natomiast w świecie Beau Burroughsa wszystko jest piękne, kolorowe i na wierzchu. Bardzo ostrożnie dobieraliśmy paletę kolorów, by mieć pewność, że gdy nasze postacie znajdowały się w różnych otoczeniach, stanowiły odzwierciedlenie własnych światów.
Autorzy filmu umieścili kolację z próbą ceremonii weselnej w domu Huttingerów, aby jeszcze bardziej podkreślić wyjątkowy charakter rodziny. – Pasadena nie jest biedna pod żadnym względem – tłumaczy Sanders – jednak chcieliśmy porównać niezwykle bogate otoczenie Beau ze światem Sarah, aby widzowie mogli przekonać się, w jaki sposób wpłynie na nią tak drastyczna zmiana scenerii.
Specjalistka od kostiumów, Kym Barrett (trylogia Matrix) w podobny sposób zajęła się kontrastami w zakresie garderoby. – Wrzucenie osoby, która jest bardzo przeciętna i skromna, w niewiarygodną i niezwykłą sytuację wydawała się wspaniałym pomysłem, ponieważ można było odegrać dwa światy – jeden obok drugiego – mówi.
Barrett stworzyła bardzo typową odzież dla młodej, aktywnej zawodowo kobiety z 1997 roku, nie zapominając o tym, że w Pasadenie ma ona przebywać tylko przez chwilę i w związku z tym ma mieć przy sobie ograniczoną ilość ubrań. – Potem, kiedy jej wyjazd się opóźnia z powodu wszystkich tych romantycznych wydarzeń, chciałam, żeby wszystkie jej ubrania dały się dopasować do tych sytuacji – wyjaśnia Barrett.
Podczas przymiarek przed rozpoczęciem zdjęć Barrett miała okazję współpracować z aktorami i jeszcze lepiej poznać grane przez nich postacie. – Jennifer miała kilka bardzo konkretnych pomysłów na to, co Sarah mogłaby na sobie nosić – zauważa. – Nie chciała ubrań od projektantów, ponieważ Sarah nie należy do osób goniących za trendami mody. W końcu uszyliśmy jej kilka strojów, a pozostałe rzeczy kupiliśmy i nieco poprawiliśmy, by wyglądały jak ubiory, które Sarah mogłaby rzeczywiście nosić w tamtym czasie.
Z kolei prawie cała garderoba postaci Shirley MacLaine, Katharine, była szyta przez krawców. – Miałyśmy spory ubaw z Shirley, ponieważ grana przez nią postać zniewoliła ją do cna – wspomina Barrett. – Chciała znać tło opowieści, wzorzec kolorystyczny, wszystko to, co sprawia mi taką radość w moim zawodzie. Bardzo podobało mi się, że naprawdę wyglądała jak gwiazda filmowa.
Zdjęcia rozpoczęto w Palos Verdes w Kalifornii, po czym zostały one przeniesione do Four Seasons Biltmore Hotel w Los Angeles. W kolejnych tygodniach obsada wraz z ekipą przeniosła się do Pasadeny, w której wykorzystała wiele scenerii miasteczka.
W filmie Z ust do ust pojawia się kilka historycznych budynków Pasadeny, między innymi Kościół Episkopalny Wszystkich Świętych – wzniesiony w gotyckim stylu budynek z 1923 roku, znany ze swych witraży, w tym z oryginalnego okna od Tiffany’ego. Kościół jest scenerią dla ślubu Annie, na który Jeff i Sarah przyjechali z Nowego Jorku. Ceremonię odprawia w filmie George Regas, który po 28 latach pełnienia funkcji proboszcza w Kościele Wszystkich Świętych odszedł na emeryturę, a niegdyś był pastorem scenarzysty T.M. Griffina, który wychował się w Pasadenie.
Po drugiej stronie ulicy znajduje się Ratusz, budowla z 1927 roku inspirowana stylem renesansowym szesnastowiecznego włoskiego architekta włoskiego, Andreasa Palladino. Pokryta dachówkami kopuła budynku widoczna jest z odległości kilku kilometrów, a na dziedzińcu znajduje się duża fontanna, przy której kręcono sekwencję balu à la Casablanca. W tej scenie Beau zabiera Sarah na ekstrawagancki bal w Północnej Kalifornii, aby mogła przekonać się o tym, jak wygląda jego życie.
Kościół Episkopalny Wszystkich Świętych były od razu uwzględniony w scenariuszu, jednak budynek Ratusza okazał się nieprzewidzianym, acz doskonałym dodatkiem. Kierownik produkcji Thomas Sanders dowiedział się, że miasteczko planuje modernizację Ratusza pod kątem potencjalnego zagrożenia trzęsieniami ziemi w czasie, gdy miały być kręcone zdjęcia do filmu, i przeglądając harmonogram wymyślił, że byłoby to doskonałe miejsce na bal w stylu Casablanca. – Zebrałem ekipę w Ratuszu i wspólnie zaplanowaliśmy wygląd balu, jeszcze zanim otrzymaliśmy od miasta pozwolenie na wykorzystanie budynku – mówi. – Miałem przeczucie, że nam pozwolą – naprawdę nie mieli nic do stracenia.
Ponieważ władze miasta i tak przeniosły już użytkowników budynku do innych lokali, nasz dział artystyczny miał rzadką okazję wstępu przez tydzień na cały teren budynku. Dzięki temu udało nam się przekształcić go w opływającą w zbytki scenerię balu.
Operator Peter Deming z ogromną przyjemnością zabrał się za projektowanie oświetlenia dla tak dużej przestrzeni. – Dziedziniec był ogromny – relacjonuje. – Było tam mnóstwo miejsc, w których mogliśmy ukryć lampy, a przy lekkiej garderobie i stołach tworzenie atmosfery wieczoru było bardzo ambitnym zadaniem.
Aby je zrealizować Deming umieścił wypełnione helem balony z lampami ukrytymi wewnątrz wysoko ponad dziedzińcem, nadając mu egzotyczną poświatę, która była widoczna w całej okolicy.
Bal Casablanca był bardzo dużym przedsięwzięciem dla działu kostiumów, ponieważ scena wymagała udziału bardzo wielu statystów. Barrett i jej zespół ubrali każdego statystę w stroje z epoki, buty, biżuterię, pończochy, nie mówiąc o przygotowaniu fryzur i makijażu. – Przymiarki z każdym zajęły nam w sumie trzy tygodnie, ponieważ musieliśmy ich ubrać od stóp do głów – wspomina.
Oprócz Pasadeny, Z ust do ust był kręcony na ranczu Saddlerock na wzgórzach wznoszących się nad Malibu, w domu w eleganckiej okolicy Los Angeles - Hancock Park, w terminalu imienia Toma Bradleya na lotnisku w Los Angeles, na plaży stanowej Leo Carrillo w Malibu oraz w San Pedro (Kalifornia) w urządzonym z przepychem Art Deco Warner Grand Theatre. Warner Grand, zbudowany w 1931 roku, był pierwszym teatrem nad Zatoką Południową wyposażonym w urządzenia nagłaśniające. Zdjęcia odbywały się także w tunelach zbudowanych w okresie II wojny światowej w ramach programu robót publicznych przy Arroyo Seco Parkway prowadzącej do Pasadena Freeway, najstarszej autostrady w kraju.
