Niall Johnson (reżyser, współscenarzysta)
„Głosy” - film nakręcony na podstawie jego scenariusza - był jednym z największych przebojów światowego box office’u na początku 2005 roku. Producenci Julia Palau i Matthew Payne powierzyli mu adaptację scenariusza „Wszystko zostaje w rodzinie” Richarda Russo, a następnie reżyserię filmu. To kolejna, po „The Big Swap”, fabuła w dorobku Johnsona, lecz pierwsza dysponująca tak dużym budżetem. „Za pieniądze wydane na moje poprzednie projekty można by zaledwie kupić zestaw piłeczek golfowych, których Patrick Swayze używa w tym filmie”, żartuje reżyser. Za wielki zaszczyt poczytuje sobie pracę z tak uznaną obsadą. Johnson podkreśla, że od początku miał wyraźną wizję filmu: „Mieliśmy ukazać zwyczajną ale bardzo malowniczą angielską prowincję, która głęboko skrywa mroczniejsze sekrety. Chcieliśmy, aby miasteczko sprawiało wrażenie, jakby życie zatrzymało się tam 30, 40 lat temu. Wcześnie podjęliśmy z Gavinem Finneyem, operatorem filmu, decyzję użycia formatu panoramicznego. W wyniku tego dom państwa Zacnych oraz ich otoczenie stały się dodatkową postacią w filmie. Scenograf Crispian Sallis miał za zadanie znaleźć takie meble i przedmioty, które podkreślałyby dobre relacje rodzinne, jakie panowały do niedawna w domu bohaterów”.
Urodzony w Midlands, Niall Johnson od małego interesował się kinem, próbując jeszcze jako dziecko nakręcić własne remake’i „Planety małp”, „Star Treka” czy „Batmana”. Jako 14-latek założył wielokrotnie nagradzaną grupę teatralną The Company of Youth, która wystawiła takie sztuki jak „Wiele hałasu o nic”, „Tramwaj zwany pożądaniem”, „Czekając na Godota” czy „Lot nad kukułczym gniazdem”. Po pełnometrażowym debiucie – komediodramacie „The Big Swap” (1998) - nakręcił w 2000 roku telewizyjną produkcję „The Ghost of Greville Lodge”.
Julia Palau i Matthew Payne (produkcja)
Założona przez nich w 2000 roku firma Tusk Productions zajmuje się produkcją i promocją filmów fabularnych, a ich pierwszym wspólnym dziełem była „Głowa w chmurach” z Charlize Theron, Stuartem Townsendem, Penelope Cruz i Thomasem Kretschmanem.
Julia Palau była wcześniej współwłaścicielem firmy J&M. W jej dorobku znaleźć można takie filmy jak „Co gryzie Gilberta Grape’a” z Leonardo di Caprio i Johnnym Deppem, „Hotel New Hampshire” Tony’ego Richardsona, „Dom na przeklętym wzgórzu” z Geoffreyem Rushem i „Amerykański wilkołak w Paryżu”. W 2000 roku została uznana za jedną z najważniejszych producentek świata na dorocznej konferencji branżowej w Wenecji.
Matthew Payne, z wykształcenia ekonomista, rozpoczął swoją karierę w firmie Recorded Releasing Company, w której zajmował się między innymi produkcją „Czerwonego smoka” Michaela Manna i kultowego obrazu „Withnail i ja”. Z ramienia J&M nadzorował powstawanie filmów „Na zawsze twoja” z Josephem Fiennesem i Rayem Liottą i „Nocnego pociągu” z Johnem Hurtem i Brendą Blethyn.
Bertil Ohlsson (produkcja)
Współproducent popularnych i uznanych filmów takich jak „Amadeusz” Milosa Formana, „Nieznośna lekkość bytu” Phillipa Kaufmana i „Co gryzie Gilberta Grape’a”, znany jest ze skutecznej promocji nowych talentów na całym świecie. Urodzony w Szwecji, studiował tam prawo i ekonomię. Jego pasja do kina zaowocowała produkcją filmów dokumentalnych, reklamówek, a później także fabuł dla jednej z największych firmy producecko-dystrybucyjnych w Szwecji – Sandrews. Obecnie przygotowuje się do realizacji czterech nowych projektów.
Richard Russo (scenariusz)
2005 – Empire Falls
2005 – Zimne dranie (The Ice Harvest)
2005 – Wszystko zostaje w rodzinie (Keeping Mum)
2003 – Los pędzlem malowany (Brush with Fate)
2001 – Kino „Flamingo” (The Flamingo Rising)
1998 – Półmrok (Twilight)
Gavin Finney (zdjęcia)
2005 – Wszystko zostaje w rodzinie (Keeping Mum)
2003 – Alex i Emma (Alex and Emma)
1999 – Zaczarowany ogród Tomka (Tom’s Midnight Garden)
1998 – Prawdziwie angielskie małżeństwo (A Rather English Marriage)
1997 – Family Money
1993 – Bedlam (Beyond Bedlam)
Dickon Hinchcliffe (muzyka)
2005 – Wszystko zostaje w rodzinie (Keeping Mum)
2002 – Piątkowa noc (Vendredi Soir)
1996 – Nénette et Boni
Crispian Sallis (scenografia)
Nominowany do Oscara za scenografię do tak znakomitych filmów jak „Gladiator”, „Wożąc Miss Daisy” i „Obcy: decydujące starcie”, syn cenionego aktora brytyjskiego Petera Sallisa. Podkreśla, że kluczem do sukcesu filmu było odnalezienie miasteczka St. Michael’s Penkevil: „Miało wspaniałą topografię, idealną ilość domów, a przede wszystkim jeden z najpiękniejszych kościołów, na jakie trafiliśmy”, wspomina Sallis. „Dom pastora miał odzwierciedlać historię rodziny, ale także parafii, dlatego umieliśmy w nim pamiątki po mieszkańcach z minionych dziesięcioleci. Gdy szukaliśmy łoża małżeńskiego, najbardziej spodobało mi się staroświeckie, bardzo solidne łóżko, które ma symbolizować trwałość związku głównych bohaterów i dawać nadzieję, że uda im się odnaleźć uczucie, jakim do siebie kiedyś pałali ” - tłumaczy scenograf.
Do innych, sławnych tytułów, nad którymi pracował Crispian Sallis, zaliczyc należy: „Być jak Kubrick”, „Hannibal”, „12 małp”, „Wersja Browninga”, „Ośmiorniczka” i „JFK”.
Vicki Russell (kostiumy)
Uczyła się fachu od swoich sławnych rodziców – znanej kostiumolog Shirley Russell i legendarnego reżysera Kena Russella. O swojej pracy nad „Wszystko zostaje w rodzinie” mówi: „Staraliśmy się zachować maksimum prawdopodobieństwa, unikaliśmy wrażenia „przygniecenia” kostiumem czy karykatury. Rowan nie chciał, żeby jego postać bezustannie paradowała w koloratce, dzięki temu mógł skupić się na grze. Kristin Scott Thomas także nalegała na stonowanie strojów jej bohaterki, tak aby nie podkreślać przesadnie jej elegancji. Pomieszaliśmy ubiory nowoczesne z bardziej klasycznymi, część pochodziła z High Street, bo tam, jak nam się wydawało, Gloria mogłaby się ubierać. Całość urozmaiciliśmy dodatkami z Village Hall”.
