BIBLIOGRAFIA
Urodził się w Calzada de Calatrava, w prowincji Ciudad Real, okręgu sądowym Almagro i Arcybiskupstwie Toledo, w latach pięćdziesiątych. W wieku ośmiu lat emigruje z rodziną do Ekstremadury. Tam chodzi do gimnazjum Ojców Salezjanów i liceum Franciszkanów, lekceważąc obowiązki. Złe wykształcenie religijne doprowadza go jedynie do utraty wiary w Boga. W tym samym czasie, w Caceres, zaczyna chodzić do kina, tym razem z poczucia obowiązku. Mając szesnaście lat przenosi się do Madrytu, sam, bez rodziny i bez pieniędzy, ale z bardzo konkretnymi planami: studiować i robić filmy. Nie ma możliwości zapisania się do Wyższej Szkoły Filmowej, Franco właśnie ją zamknął. Skoro nie może nauczyć się języka (formy), postanawia nauczyć się treści i poświęca się życiu. Jest koniec lat 60, pomimo dyktatury Madryt dla dorastającego chłopaka z prowincji jest miastem kultury i wolności. Podejmuje rozliczne i sporadyczne prace, ale nie może kupić sobie swojej pierwszej kamery 8 mm, póki nie otrzyma "poważnej" pracy w Hiszpańskiej Krajowej Spółce Telefonicznej. Przez dwanaście lat jest niższym urzędnikiem. Wtedy zdobywa prawdziwe wykształcenie. Rano (bardzo wcześnie) ma kontakt z klasą społeczną, której inaczej nigdy by tak dogłębnie nie poznał: z hiszpańską klasą średnią z początków epoki konsumpcyjnej. Jej dramaty i jej nieszczęścia. Złota żyła dla przyszłego narratora. Wieczorem pisze, kocha, organizuje teatr z grupą Los Goliardos, kręci filmy kamerą 8 mm. Współpracuje z różnymi podziemnymi gazetami. Pisze opowiadania, niektóre wychodzą drukiem. Jest członkiem punk-rockowej parodystycznej kapeli Almodóvar i Mcnamara, itd.
Ma szczęście, że premiera jego pierwszego filmu w kinach komercyjnych zbiega się z narodzinami hiszpańskiej demokracji. Po półtora roku burzliwych zdjęć kamerą 16 mm wchodzi na ekrany "Pepi, Lucy, Bom...".
Od tego momentu kino staje się jego drugą naturą. Pisze i reżyseruje. I żyje, wystarczająco by móc nadal wymyślać żywe historie.
Jego filmy wyświetlane są na całym świecie.
NAGRODY
Srebrny Tukan (Nagroda Glauber Rocha) dla Najlepszego Reżysera. Festiwal w Rio de Janeiro, 1987.
Nagroda Nowe Pokolenie Stowarzyszenia Krytyków z Los Angeles, 1987.
Nagroda Long Play dla Najlepszego Reżysera, Madryt 1987.
Nagroda Onda Madrid dla Najlepszego Reżysera, 1987.
Nagroda Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Bogocie dla Najlepszego Reżysera, Kolumbia 1988.
Nagroda Orsona Wellesa dla Najlepszego Autora (Scenarzysta - Reżyser) roku filmu nieanglojęzycznego, 1989.
Nagroda A.C.E. Stowarzyszenia Kronikarzy Spektakli z Nowego Jorku dla Najlepszego Reżysera, 1988.
Nagroda Onda Madrid dla Najlepszego Reżysera, 1988.
Nagroda Złoty Laur za Jakość w uznaniu drogi filmowej i dla najmłodszego hiszpańskiego reżysera o zasięgu międzynarodowym, 1988.
Nagroda za Film (Program T.V.E.), głosami krytyków i innych zawodowców dla Najlepszego Reżysera.
Nagroda Nastro D'Argento, Stowarzyszenie Krytyków Filmowych we Włoszech, dla Najlepszego Reżysera 1989.
Nagroda David di Donatello dla Najlepszego Reżysera, Rzym 1989.
Nagroda Premio Manchego Roku 1989, Radio Toledo, Cadena Rato.
Cykl poświęcony Podro Almodóvarowi w Filmotece w Monachium. Czerwiec 1990.
Państwowa Nagroda Kinematografii. Hiszpania 1990.
Nagroda Premio Limón. Klub dziennikarzy Primera Plana.
Nagroda Festiwalu w Gramado dla Najlepszego Reżysera za Wysokie obcasy. Brazylia, sierpień 1992.
Nagroda Arletty. Za stosunek do kobiety. 14 grudnia 1992.
Nagroda Buńuela. Przyznana przez Stowarzyszenie Primera Plana. 1992.
Francuski Cezar dla Wyskokich obcasów.1993.
Nagroda Dialogu za współpracę hiszpańsko - franacuską ex aequo z Mme. Bouygues.
Nagroda Golfinho de Ouro za drogę twórczą. Troia 1944.
Oficjalny Order Sztuki i Literatury Francuskiego Ministerstwa Kultury.
Nagroda Stowarzyszenia Korespondentów Prasy Zagranicznej, dla Hiszpana najczęściej omawianego w prasie międzynarodowej w 1994 r.
Nagroda Europa na Festiwalu Filmowym w Alfaz de Pi. 1996.
Nagroda za Doskonałość przyznana przez czytelników Ajoblanco.
Order Kawalera Francuskiej Legii Honorowej. 1997.
Złoty Medal Kastylii la Manchy.1997.
Złoty Medal Zasługi na Polu Sztuk Pięknych. 1998.
Honorowy Cezar. Francja 1999.
FILMOGRAFIA
1974/1979 Filmy różnej długości na taśmie 8 mm i kilka filmów na taśmie 16 mm (Salome)
1980 Pepi, Luci, Bom y otras chicas del montón
1982 Laberinto de Pasiones
1983 Entre Tinieblas
1984/1985 Que he hecho yo para merecer esto?
1985 Trayler para Amates de lo prohibido (Średniometrażowy w technice wideo dla TVE)
1985/1986 Matador
1986 La Ley del Deseo
1987 Kobiety na skraju załamania nerwowego (Mujeres al borde de un ataque de nervios)
1989 Zwiąż mnie! (Atame!)
1991 Wysokie obcasy (Tacones lejanos)
1992 Acción Mutante (Produkcja)
1993 Kika
1995 Kwiat mego sekretu (La flor de mi secreto)
1995 Tengo una Casa (Produkcja)
1996 Pasajes (Produkcja)
1997 Drżące ciało (Carne Tremula)
1998/1999 (Todo sobre mi madre)
