W latach sześćdziesiątych i na początku lat siedemdziesiątych człowiek osiągnął to, co niewyobrażalne. Wówczas to garstka dzielnych podróżników wystrzelonych z Ziemi udała się w podróż do naszego najbliższego sąsiada w układzie słonecznym, co było wyczynem na ogromną nienotowaną od XIX w skalę. Misje te wyznaczyły nowe pokolenie i stały się niezwykłym przykładem triumfu woli nad przeciwnościami. Lecz z upływem czasu takie triumfy pamięta się tylko z kart historycznych książek…
“Więc, co tak naprawdę wiecie o Księżycu?”
“Co pamiętacie na temat księżycowych misji Apollo?”
“Czy umiałbyś wymienić kogoś, kto stąpał po Księżycu?”
Odpowiedzi na te pytania okazały się niełatwe dla rodzin zwiedzających Kalifornijskie Centrum Nauki, gdzie film się rozpoczyna. Mimo, iż większość nadal uważa spacery po Księżycu za zdumiewające osiągnięcie, to jednak niewielu wie o ich uczestnikach i ich misjach — i czasem udzielają zgoła zadziwiających odpowiedzi!
Lecz dzięki filmowi Spacer po Księżycu i magii trójwymiarowego obrazu IMAX 3D publiczność ma okazję powrócić na Księżyc razem z jego badaczami… zobaczyć i usłyszeć ich historię w sposób, jaki nigdy wcześniej nie był możliwy … zapamiętać ogrom ich osiągnięć. Dzięki połączeniu materiałów z historycznych transmisji telewizyjnych, 16 mm taśm filmowych i 70 mm fotografii z animacją komputerową i odtworzeniem głównych wydarzeń na planie filmowym, Spacer po Księżycu pozwolił utkać trójwymiarowy obraz rzeczywistych wydarzeń na Księżycu, jaki wcześniej mogło zobaczyć tylko tych 12 astronautów.
Krzysztof Kolumb, Ferdynand Magellan, Meriwether Lewis i William Clark byli podróżnikami, których wyczyny sprawiły, że świat stał się mniejszy, mniej tajemniczy. Lecz w przypadku 12 astronautów, którzy stąpali po powierzchni Księżyca, którzy przez krótki czas żyli w miejscach, jakie można sobie jedynie wyobrazić - Neila A. Armstronga; Edwina E. “Buzza” Aldrina, Jr.; Charlesa “Pete’a” Conrada; Alana L. Beana; Alana B. Sheparda, Jr.; Edgara D. Mitchella; Davida R. Scotta; Jamesa B. Irwina; Johna W. Younga; Charlesa M. Duke’a, Jr.; Eugene’a A. Cernana; Harrisona H. Schmitta - ich wysiłki poszerzyły obszar ludzkiego terytorium na nasz układ słoneczny. Przywieźli stamtąd nie tylko skały i zdjęcia… przywieźli do domu Księżyc i uczynili go częścią naszego świata — miejscem, gdzie ludzie pracowali, jedli, spali… przeżywali emocje, cierpieli, bywali zmęczeni, czasem przerażeni, wobec którego odczuwali respekt, a zawsze silne wzruszenia.
Zwiedzający Kalifornijskie Centrum Nauki przypominają sobie - czasem niedokładnie - te pamiętne sukcesy. Dla dzieci odwiedzających Centrum Księżyc jest miejscem pobudzającym wyobraźnię. Jest tak zwłaszcza dla jednej małej dziewczynki - Veronici Lugo, której marzeniem jest zostać astronautką i rozszerzać badania Księżyca nad jego faktyczną kolonizacją. Trzyma w górze narysowany przez siebie obrazek, na którym stoi dumnie na księżycowym gruncie.
Twarze pytanych i rysunki dzieci wraz z archiwalnymi obrazami misji Apollo pojawiają się na tablicach które - dzięki magii IMAX 3D - przelatują nad głowami widzów i przekształcają się w pełny, utworzony z mozaiki obraz obiektu budzącego tyle domysłów i tak głęboki respekt – obraz samego Księżyca.
W filmie Wspaniałe Pustkowie. Spacer po Księżycu 3D. widzowie przenoszą się na powierzchnię Księżyca, towarzysząc pierwszemu lądowaniu, które mogą oglądać z dogodnego punktu obserwacyjnego, widzieć je z miejsca znajdującego się na powierzchni Księżyca – mogą zobaczyć jak astronauta Neil Armstrong zeskakuje z drabinki Modułu Księżycowego, a jego białe buty wypełniają ekran jak gigantyczne istoty z pozaziemskiej przestrzeni, unosząc w górę księżycowy pył, który (dzięki trójwymiarowemu obrazowi) zdaje się osiadać na kolanach widzów.
Następnie historia cofa się do okresu poprzedzającego misje Apollo, do czasu, kiedy Księżyc był tylko jasną tarczą na naszym nocnym niebie. Mnożą się legendy i mity, dawne wyobrażenia autorów powieści i filmowców - jaki naprawdę jest Księżyc? Jak możemy tam dotrzeć?
Odpowiedź na to pytanie widzowie poznają wkrótce we wnętrzu ciasnego Modułu Księżycowego (LEM). Widzimy w nim dwóch pilotów, którzy kierują modułem podczas niebezpiecznej operacji lądowania. Przyglądamy się z zewnątrz jak kruchy, przypominający owada pojazd wylatuje z trójwymiarowego ekranu IMAX i przemieszcza się między łańcuchami gór, które wznoszą się nad nim na tysiące stóp w górę i przy których sam pojazd i widzowie wydają się niezmiernie mali… i z westchnieniem ulgi witają łagodne lądowanie modułu napędzanego jedynie cienkim jak nić płomieniem na skalistej powierzchni Księżyca.
Dla każdego z księżycowych wędrowców - od Armstronga po Schmitta - pierwszy krok był niezapomnianym momentem i każdy z nich odczuwał potrzebę, by wyrazić swoje uczucia wobec samego siebie i kart historii. Lecz przed wyjściem w ten pozbawiony powietrza świat skrajnych temperatur badacze musieli zaopatrzyć się w wyposażenie ochronne. Kombinezony kosmiczne, które nosili, były w rzeczywistości dopasowanymi do ich ciał pojazdami kosmicznymi, które zabezpieczały podstawowe funkcje życiowe, zapewniały atmosferę o kontrolowanej temperaturze, a także wodę i pożywienie. Dzięki nim astronauci mogli pozostawać poza lądownikiem przez całe godziny, które poświęcali na badania i eksperymenty. Widzowie będą mogli zobaczyć z jak ciężkim zadaniem musieli uporać się astronauci, zakładając i zdejmując swoje kombinezony w ciasnej przestrzeni lądownika.
Wprawdzie wszystkie lądowania na Księżycu okazały się udane i ustrzeżono się przed nieszczęśliwymi wypadkami, jednak wyprawom zawsze towarzyszyło niebezpieczeństwo technicznej awarii. Co by się stało, gdyby podczas prowadzenia pojazdu księżycowego „Rover” z dala od modułu lądownika kombinezon uległ awarii? Co by się stało, gdyby astronauta znalazł się w sytuacji zagrożenia życia? Filmowcy wpletli takie hipotetyczne sytuacje w tok filmu, prezentując wstrzymującą dech w piersiach sekwencję zatytułowaną „Plan awaryjny”, w której przedstawiono udramatyzowaną wersję potencjalnego scenariusza postępowania w sytuacji zagrożenia — na szczęście z dobrym skutkiem. Sam pojazd księżycowy „Rover” wykorzystano do stworzenia zaskakujących, dynamicznych efektów wizualnych. W pewnej chwili widzowie mają wrażenie, że pojazd przeskakuje nad ich głowami.
W kolejnych scenach przedstawiono emocje towarzyszące wyjściu w bezmiar niegościnnego świata – fizyczną przyjemność, jaką sprawia ruch przy sześciokrotnie niższej grawitacji, którą dla kontrastu przeciwstawiono ciężkiej, wyczerpującej pracy badawczej - wykonywaniu wierceń, odłupywaniu, zbieraniu i przewożeniu próbek skał, która wywoływało nieuniknione zmęczenie i fizyczne napięcie. A wszystko to ukazano jako wyścig z czasem, odliczanie minut, jakie księżycowa załoga miała na wykonanie jak największej liczby badań i zebranie próbek w ograniczonym czasie swojego pobytu.
Odtworzono także szczególne i pamiętne momenty misji. Widzowie towarzyszą astronautom z Apollo 15 podczas lądowania na wywołującym zawroty głowy urwisku nad krawędzią głębokiej na tysiąc stóp Szczeliny Hadley’a, księżycowego odpowiednika Wielkiego Kanionu. Szczelina Hadley’a ma około 50 mil długości i milę szerokości. Kamera przesuwa się nad astronautą Davem Scottem, gdy ten stoi niebezpiecznie blisko skalnego występu wznoszącego się nad Szczeliną, a następnie nurkuje w dół jak kolejka w wesołym miasteczku w głąb Szczeliny, zabierając nas na przejażdżkę możliwą tylko w trójwymiarowym świecie IMAX 3D. Film ukazuje także końcowe momenty programu Apollo, w których podążamy za załogą Apollo 17 w trakcie ostatnich minut spędzonych przez astronautów na pięknej księżycowej równinie u podnóża gór Taurus.
Wspaniałe Pustkowie. Spacer po Księżycu 3D. kończy się spojrzeniem w przyszłość… pełnym nadziei, jaka towarzyszyła ludziom przez 30 lat – od czasów, kiedy żaden człowiek nie podróżował dalej niż 350 mil nad powierzchnią naszej planety po czasy, w których nastąpiła nowa epoka badań Księżyca i wykonano pierwszy krok na drodze ku pozostałym planetom układu słonecznego.
W ostatniej minucie powracamy na powierzchnię Księżyca, tym razem po raz pierwszy widzianego w czasie księżycowej nocy, gdy wszystko skąpane jest w niebieskiej poświacie promieni odbitych od Ziemi. Nie jest to już miejsce nieprzyjemnej pustki, powierzchnia tętni teraz życiem – to ludzka kolonia, na którą patrzy z oddali komandor Veronica Lugo… która wyjmuje z kombinezonu znany nam rysunek - marzenie małej dziewczynki, która stoi teraz dumnie w środku własnego marzenia. Jest astronautką przyszłości, składającą hołd dziedzictwu, któremu dali początek odważni astronauci z misji Apollo.
