Jednym z największych zadań jakie stały przed twórcami filmu "Wróg u bram" było znalezienie wystarczająco dużej przestrzeni, która posłużyłaby jako plan odtworzenia serca miasta Stalingradu - Placu Czerwonego oraz rzeki Wołgi.
Scenograf filmu Wolf Kroeger, wraz z reżyserem Jeanem-Jacquesem Annaudem oraz producentem Johnem D. Schofieldem rozpoczęli zakrojone na szeroka skalę poszukiwania na terenach Rosji, Rumunii, Białorusi, Litwy, Polski, Węgier, Czech i Anglii. Wybór padł ostatecznie na Nowe Landy niemieckie.
Jak wspomina Schofield: "Odbyliśmy wiele lotów helikopterem nad ogromnymi połaciami wschodniej części Niemiec i podczas jednego z nich znaleźliśmy idealne miejsce na lokalizację Wołgi - tereny kopalni odkrywkowej w pobliżu polskiej granicy."
Jeśli chodzi o lokalizację Placu Czerwonego, producenci zdecydowali się umieścić go na terenach opuszczonej fabryki w przemysłowym miasteczku niemieckim Rudersdorf. Sam Stalingrad i jego centrum zostało rozmieszczone w opuszczonych koszarach na terenie miasta Krampnitz, idealnego wręcz w swoim charakterze jako tło Placu Czerwonego. Tutaj też w latach 1945-1993 rozlokowano siły radzieckie w liczbie 25.000. To właśnie w tym czasie obszary zostały poważnie zanieczyszczone olejami pochodzącymi z wojskowych czołgów, co nadal jest przyczyną skażenia wód gruntowych. Warunki te oznaczały konieczność sprowadzania poważnych ilości wody (ok. 10.000 litrów dziennie), jak również zbudowania na tym terenie nowych siłowni elektrycznych, które pozwoliłyby na swobodne prowadzenie prac związanych z filmem.
Producenci musieli zadbać również o wsparcie ze strony lokalnych władz i mieszkańców pobliskiego miasteczka Fahrland. Wiadomo było, że przy tego typu produkcji nie można uniknąć ciągłych wybuchów, strzelania i eksplozji, dlatego też tak ważne było pozytywne nastawienie mieszkańców okolicznych terenów. Wielu z nich znalazło zatrudnienie przy realizacji filmu w charakterze elektryków, hydraulików, dostawców cateringu, etc.
Budowa repliki Placu Czerwonego rozpoczęła się w październiku 1999 roku i trwała do lutego 2000. Olbrzymi plan filmowy obejmował między innymi siedzibę wydawnictwa gazety Prawda, Teatr Gorkiego, dom towarowy Univermag oraz charakterystyczną fontannę stalingradzką w centralnym punkcie placu, obrazującą bawiące się dzieci.
W tym samym co Plac Czerwony miejscu zbudowane zostały wnętrza schronów żołnierzy, pokoje daczy, w której miało miejsce spotkanie Wasilija z Chruszczowem, wydawnictwo Prawda oraz piwnice domu rodziny Filipow.
Na południe od Brandenburga, w miasteczku Pritzen twórcom filmu udało się zobrazować rzekę Wołgę. Tam właśnie z udziałem 600 statystów kręcono sceny ewakuacji rozdartego wojną Stalingradu. Z technicznego punktu widzenia była to lokalizacja najtrudniejsza, wymagająca żmudnych, wielomiesięcznych przygotowań oraz zaangażowania około 300 członków ekipy filmowej w trakcie kręcenia scen.
