ANDRZEJ MUSIAŁ – ZDJĘCIA
„Wieża” to historie niespełnionych związków. Współczesne realia osadzone w perspektywie archetypów relacji kobiety i mężczyzny, więzów emocji i ciała. Tytuł zawiera wieloznaczne pojęcie trudno dostępnego wnętrza. W życiu bohaterów wnętrza, w których funkcjonują są ich bezpiecznymi, oswojonymi oazami, jednocześnie ograniczają, stają się metaforą emocjonalnego zamknięcia. Można powiedzieć, że film ten zagląda do wnętrz dosłownie i w przenośni, jest kreacją stanu uczuć, w którym postacie w niewielkim stopniu zaznają otwartych przestrzeni, niosących poczucie pełni, swobody, wolności, nieskrępowanego kontaktu z niebem i ziemią.
Punkty widzenia kamery, kompozycja kadrów konsekwentnie budują to wrażenie. Klasyczna obserwacja zdarzeń, mająca swe źródło w refleksji o archetypach zawartych w postępowaniu bohaterów, zachowuje należny dystans i dyskrecję. Szczególnie wtedy, gdy ukazujemy stany intymności (w scenach o delikatnej granicy dzielącej od wulgarności), widzimy to, co niezbędne do wczucia się i głębszego zrozumienia sytuacji. Niespełnienie w drugim człowieku, jeden z gorzkich wymiarów współczesności, nie znajduje tutaj precyzyjnych eksplikacji. Świat „Wieży” to dominanta nieulegających prostym racjonalizacjom emocji, które możemy „czytać” poddając się w pełni rytmowi filmu, koncentrując się na spojrzeniach, gestach, pauzach wyrażających często więcej, niż wypowiedziane przez nas słowa.
Andrzej Musiał, Warszawa 2006
STANISŁAW SOJKA – MUZYKA
Kiedy Agnieszka Trzos powiedziała mi, że robi swój pierwszy pełnometrażowy film fabularny „Wieża”, i chce, bym napisał do niego muzykę – zgodziłem się skwapliwie. Wciąż noszę w sobie wrażenie, jakie pozostawił we mnie film „Wiedźmy”, który zrealizowała przed kilku laty. Nie był to jednak jedyny mój powód zaangażowania w projekt „Wieża”. Spodobał mi się temat. Ponowoczesny i ważki. Spodobała mi się metafora w tytule. Szczególnie jednak zaintrygował mnie sposób, w jaki autorka pomyślała o roli muzyki w tym filmie, a raczej muzyk kilku, muzyk daleko różnych. Mnie powołała do stworzenia muzyki, która spełni rolę… refleksji, chwili na ciszę, a i w jakimś sensie rolę… reżysera. To była piękna przygoda.
MATT KOWALSKY – MUZYKA
Projekt Agnieszki był dla mnie wymarzonym przedsięwzięciem. Sceny, gdzie muzyka jest nie tylko tłem, a przejawia równorzędną role z obrazem, zawsze urzekała mnie w kinie. W realiach wielkomiejskich to naturalna kolej rzeczy, obcujemy z intensywnymi dźwiękami klubów, sound systemów, niby to w chaosie, a jednak płyniemy z nurtem metropolii, w tym czuje się znakomicie.
Praca nad muzyka do filmu była dla mnie wielką przyjemnością. Nigdy wcześniej nie brałem udziału w tworzeniu muzyki na taką skalę, gdzie praktycznie większość dźwięków pochodzi z mojej estetyki oraz kręgu zainteresowań. Całe szczęście, że Agnieszka nie kazała mi pisać scen miłosnych. Podjąłem taką próbę, ale romantyczną scenę postawiłem w zbyt dużym kontrapunkcie do zamierzeń artystki
Teraz tylko mam nadzieję, że moja cegiełka przyczyni się do spojrzenia na „Wieżę”, w jeszcze jeden, inny sposób. Było miło.
AGNIESZKA TRZOS – REŻYSERIA
Urodziła się 24 marca 1971 roku w Warszawie. Absolwentka Wydziału Dziennikarstwa UW oraz Wydziału Realizacji TV w PWSFTViT w Łodzi.
FILMY DOKUMENTALNE:
Ktoś rzucił mi w twarz kamieniem /1997/, TRT: 20 min, zrealizowany dla Programu 1 TVP S.A.
Skarga /2000/, TRT: 28 min, film zrealizowany dla Redakcji Filmów Dokumentalnych Programu 2 TVP S.A.
Wiedźmy /2001/, TRT: 52 min, film zrealizowany dla Redakcji Filmów Dokumentalnych Programu 2 TVP S.A.
FILMY FABULARNE:
Sekret / 2003/ - współautorka scenariusza filmu fabularnego
Wieża /2003/, TRT: 96 min – scenariusz, reżyseria, produkcja /produkcja: Akili Films, TVP S.A., PISF/
Tak miało być /2005/ - serial TV, odcinki 1-17, reżyseria /produkcja: Film it, TVP S.A./
