LAJOS KOLTAI (Reżyser)
Węgier Lajos Koltai zdobywał sławę w branży filmowej najpierw jako operator filmowy, potem jako reżyser. Wieczór jest jego drugim filmem reżyserskim. W 2001, jego rodak, noblista Imre Kertész, poprosił go o wyreżyserowanie filmowej adaptacji swej autobiograficznej powieści "Los utracony" (Fateless), która jest zapisem odysei młodego człowieka przez świat ogarnięty Holokaustem. Po zaadaptowaniu powieści wraz z autorem, Koltai wyreżyserował film. "Los utracony" został oficjalnie zgłoszony przez Węgry jako kandydat do Oscara w kategorii Najlepszy Film Nieanglojęzyczny, objechał ponad 60 festiwali i zebrał pozytywne opinie krytyki na przełomie 2005 i 2006 roku.
Kariera operatorska Koltai'a związana była początkowo z postacią innego jego rodaka - reżysera Istvána Szabó. Ich wspólne filmy, które powstały na przestrzeni ponad ćwierćwiecza współpracy, to między innymi Mephisto (nagrodzony Oscarem w kategorii Najlepszy Film Nieanglojęzyczny); Pułkownik Redl i Hanussen (oba nominowane do Oascara w tej samej kategorii); Schadzka z Wenus, Sunshine, Cudowna Julia (za który Annette Bening otrzymała Złoty Glob); ostatnim ich wspólnym filmem jest Krewni (Rokonok), który Koltai nakręcił między Losem utraconym i Wieczorem.
Koltai współpracował również wielokrotnie z włoskim reżyserem Giuseppe Tornatore, na przykład przy filmie Malena (za zdjęcia do którego otrzymał nominację do Oscara oraz nagrodę David di Donatello) i filmie 1900: człowiek legenda. Jest również autorem zdjęć do filmów Luisa Mandoki Gaby-historia prawdziwa, Biały Pałac, Urodzeni wczoraj (1993) i Kiedy mężczyzna kocha kobietę.
Inne produkcje, w których był autorem zdjęć to między innymi Time Stands Still Pétera Gothára, Zapasy z Ernestem Hemingwayem Randy Haines, Wakacje w domu Jodie Foster, Matka Alberta Brooksa, Morska przygoda Marthy Coolidge i Max Menno Meyjes'a.
SUSAN MINOT (Autorka powieści; współautorka scenariusza, producent wykonawczy)
Poza opublikowaną w 1998 powieścią "Wieczór", Susan Minot jest również autorką powieści Monkeys (która otrzymała nagrodę France's Prix Femina Étranger w 1987); oraz powieści: Lust & Other Stories, Folly, Rapture oraz tomu poetyckiego Poems 4 A.M. "Wieczór" to pierwsza filmowa adaptacja jej powieści.
Minot studiowała na uniwersytecie Brown malarstwo i pisarstwo; otrzymała dyplom z pisarstwa na uniwersytecie Columbia. Jej pierwszymi opublikowanymi pracami były krótkie opowiadania drukowane przez Grand Street i The New Yorker, a felietony i reportaże jej autorstwa ukazywały się między innymi w Vogue, The New York Times Traveller, McSweeney's, HG, Condé Nast Traveller, Playboy i The Paris Review.
Pierwszym scenariopisarskim doświadczeniem Minot było napisanie scenariusza do Ukrytych pragnień (Stealing Beaty) na zaproszenie reżysera Bernardo Bertolucciego.
MICHAEL CUNNINGHAM (scenarzysta, producent wykonawczy)
Za swą powieść Godziny (The Hours) z 1998, Michael Cunningham otrzymał nagrodę Pulitzera za Powieść Fabularną oraz nagrodę PEN/Faulkner Award. Książka została zekranizowana w 2002 przez Stephena Daldry; w filmie wystąpiło kilkoro aktorów, którzy potem spotkali się ponownie na planie Wieczoru (Meryl Streep, Claire Danes, Toni Collette i Eileen Atkins). Godziny zostały nagrodzone Oscarem dla Najlepszej Aktorki i Złotym Globem za Najlepszy Film Dramatyczny, otrzymały również wiele innych nagród na całym świecie.
Powieść Cunninghama A Home at the End of the World ( Dom na krańcu świata) opublikowana w 1990 została bardzo pozytywnie oceniona przez krytykę. W 2004 powstała jej ekranizacja, do której Cunningham napisał scenariusz. Film reżyserował Michael Mayer, a wystąpili w nim m.in.: Colin Farrell, Robin Wright Penn, Dallas Roberts i Sissy Spacek. Obraz produkował Jeffrey Sharp, który zaangażował się później jako producent również w film Wieczór.
Kolejna powieść Cunninghama, Flesh and Blood, została opublikowana w 1995 i jest obecnie adaptowana na scenariusz telewizyjnego miniserialu.
Cunningham na przestrzeni swej wieloletniej kariery otrzymał między innymi Whiting Writers' Award, Stypendium fundacji Guggenheima, Stypendium National Endowment for the Arts, oraz Stypendium Michener od Uniwersytetu Iowa.
JEFFREY SHARP (Producent)
Jeffrey Sharp jest jednym z najbardziej wpływowych nowojorskich niezależnych producentów filmowych. Przez ostatnie 10 lat wyprodukował kilka znaczących filmów, między innymi debiut reżyserski Kimberly Peirce, Nie czas na łzy, z Hilary Swank nagrodzoną za rolę w nim jej pierwszym Oscarem. Kolejną produkcją był debiut Kennetha Lonergana Możesz na mnie liczyć, którego premiera odbyła się na Sundance Film Festival, na którym otrzymał dwie nagrody w tym Wielką Nagrodę Jury, a następnie był nominowany do Oscara i Złotego Globu.
Kolejny film to Nicholas Nickleby(2002) Douglasa McGrath'a - adaptacja powieści Charlesa Dickensa. Za ten film Sharp i jego współpracownicy otrzymali nominację do Złotego Globu w kategorii Najlepszy Musical/Komedia. Filmy nad którymi Sharp pracował to również pełnometrażowy debiut Michaela Mayer'a Dom na krańcu świata - adaptacja powieści Michaela Cunninghama, do której sam autor napisał scenariusz; Dowód (Proof) Johna Maddena oraz Nocny słuchacz Patricka Stettnera.
GYULA PADOS, H.S.C. (Zdjęcia)
Węgier, Gyula Pados współpracował wcześniej ze swym rodakiem Lajosem Koltai przy okazji zdjęć do filmu tego ostatniego - Fateless.
Pados na pierwszym roku studiów w Budapesztańskiej Szkole Filmowej nakręcił nagradzane wielokrotnie krótkometrażówki Dawn i Lost Movie.
Karierę w przemyśle filmowym rozpoczął jako asystent kamery u słynnego Vilmosa Zsigmonda, pracując nad takimi projektami jak na przykład film telewizyjny Stalin Ivana Passera.
Pados jest autorem zdjęć do kilku krótkich filmów angielskich. Kolejne filmy do których robił zdjęcia to np.: widowiskowy Hotel Splendide Terence'a Gross'a, The Heart of Me Thaddeus'a O'Sullivan'a i Kontrolerzy Nimród'a Antal'a (ten film zdobył na całym świecie wiele nagród, m.in nagrodę za najlepsze zdjęcia na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Kopenhadze.) Pados jest również autorem zdjęć do drugiej części Nagiego Instynktu (Basic Instinct 2) Michaela Caton-Jones'a.
ANN ROTH (Kostiumy)
Ann Roth jest laureatką Oscara za kostiumy do filmu Anthony'ego Minghelli Angielski Pacjent (The English Patient). Otrzymała również trzy Oscarowe nominacje, za filmy: Godziny, Utalentowany Pan Ripley oraz Miejsca w Sercu. Projektantka współpracowała wcześniej wielokrotnie z członkami zespołu aktorskiego, z którymi spotkała się w Wieczorze, m.in. z Meryl Streep i Glenn Close.
Pierwszym filmem do którego Ann Roth zaprojektowała kostiumy był Świat Henry'ego Orienta George Roy Hill'a z Peterem Sellersem. Pomiędzy ponad stu tytułami, przy których pracowała są m.in.: nagrodzony wieloma Oskarami Nocny Kowboj (Midnight Cowboy) Johna Schlesinger'a oraz Dzień szarańczy tego samego autora (za który Roth otrzymała nagrodę BAFTA), Up the Down Staircase i W pogoni za szczęściem Roberta Mulligana, Puchacz i Kotka, Dziewczyna na pożegnanie i Suita kalifornijska Herberta Rossa, Klute Alana Pakuli, Zabity na śmierć Roberta Moore'a czy Hair Milosa Formana.
Roth zaprojektowała również kostiumy do wielu Broadway'owskich przedstawień - za swą pracę w teatrze otrzymała cztery nominacje Tony Award. W 2000, the Theatre Development Fund uhonorował Ann Roth nagrodą imienia Irene Sharaff za Osiągnięcie Życia. W 2003, taką samą nagrodę otrzymała od Costume Designers Guild, na festiwalu filmowym Hollywood przyznano jej również nagrodę za Niezwykłe Osiągnięcia w Projektowaniu Kostiumów.
JAN A.P. KACZMAREK (muzyka)
Za oryginalną ścieżkę dźwiękową do Marzyciela (Finding Neverland) Marca Forstera, Jan A.P. Kaczmarek otrzymał Oscara oraz został uhonorowany nagrodą National Board of Review, oraz nominacjami do Złotego Globu i nagrody BAFTA.
Jan A.P. Kaczmarek skomponował muzykę do - między innymi - następujących filmów: Niewierna (Unfaithfu)l Adriana Lyne'a, Soldier's Girl Franka Pierson'a i Aimée & Jaguar Max'a Färberböck'a.
Współpracował również często z Agnieszką Holland: Całkowite zaćmienie (Total Eclipse), Trzeci cud (The Third Miracle), Strzał w serce (Shot in the Heart) i Plac Waszyngtona (Washington Square).
Jako młody człowiek, zainspirowany zetknięciem z laboratorium teatralnym Jerzego Grotowskiego, Kaczmarek zaczął komponować muzykę do undergroundowych przedstawień teatralnych, jak również dla swojej mini-orkiestry - Orkiestry Ósmego Dnia. Ta ostatnia przejechała z występami Europę i Amerykę, gdzie Kaczmarek nagrał swój debiutancki album "Music for the End."
W Stanach Kaczmarek zaczął komponować muzykę do przedstawień teatralnych wystawianych w Chicago's Goodman Theatre, Los Angeles' Mark Taper Forum i off-Broadway. Jego muzyka do Tis Pity She's A Whore w reżyserii JoAnne Akalaitis z Valem Kilmerem i Jeanne Tripplehorn w rolach głównych, przyniosła mu nagrody Obie i Drama Desk.
Jan A.P. Kaczmarek jest również autorem dwóch utworów symfonicznych których wykonania transmitowane były przez Telewizję Polską. Utwory te, upamiętniające 25 rocznicę powstania Solidarności oraz 50 rocznicę strajków w Poznaniu'56 to "Cantata for Freedom" i oratorium "1956." Jednym z jego ostatnich projektów jest założona w Polsce fundacja Rozbitek, która ma służyć jako wylęgarnia talentów i instytucja wspierająca rozwój projektów muzycznych i filmowych.
