Przejmująco liryczny film, precyzyjnie skonstruowany i olśniewająco sfilmowany w spalonej słońcem północnej Brazylii. Podobnie jak Garcia Márquez, Salles wyróżnia magiczne i mityczne elementy swojej opowieści o odwiecznym konflikcie, przeznaczeniu i pragnieniu wyrwania się z kręgu zemsty i śmierci. Emocje w filmie podgrzewa wielowarstwowa muzyka Antonio Pinto zbudowana z wprowadzających w trans śpiewów, pieśni żałobnych i motywów folklorystycznych.
Variety
Symboliczna przypowieść o miłości i rodzinie, wzruszająco opowiedziana przez Waltera Sallesa. Surowy, intensywny i emocjonujący film.
Film Total
Temat filmu jest przytłaczający, ale Walter Salles ma zdolność opowiadania nawet najtragiczniejszych historii ze szczerym i czułym romantyzmem. Operator Walter Carvalho wydobywa surowe piękno z pustynnych, monochromatycznych krajobrazów i umęczonych twarzy bohaterów.
The New York Times
W cieniu słońca przenosi nas w szokująco odmienne czas i przestrzeń. Nawet z tej ponurej rzeczywistości wydobywa promień nadziei.
USA Today
Film pełen poezji i symbolicznych obrazów.
Village Voice
Dworzec nadziei był cieplejszym i przystępniejszym filmem, ale surowy W cieniu słońca jest głębszą przypowieścią o bezsensowności zemsty i zbawiennej sile poświęcenia w miłości.
Los Angeles Times
Anthony Minghella, nagrodzony Oscarem® reżyser Angielskiego pacjenta o filmie: "W cieniu słońca jest bardzo osobisty i bezkompromisowy. Salles używa kamery tak by była w filmie nieobecna. Wprawia w ruch emocjonalne serce opowieści i znika. Szczególnym osiągnięciem filmu jest to, że konkretną i historyczną rzeczywistość zamienia w uniwersalną i mityczną przypowieść. Ten film łatwiej podziwiać niż kochać, brak mu oczyszczającego catharsis, które tak podbiło serca widzów Dworca nadziei.
To najbardziej poetycki film jaki kiedykolwiek widziałem".
