Wyobraźcie sobie "ArysKOTratów" Disneya nakręconych na nowo przez Salvadora Dali, przemieszanych z surrealistycznymi przerywnikami programów Monty Pythona zrobionymi przez Terry’ego Gilliama, komizm Jacques’a Tati z czułością i delikatnością Heath Robinson, a na koniec dodajcie kamienną minę Bustera Keatona. Takie właśnie jest Trio..., film bardziej oryginalny i przepełniony wyobraźnią, niż wszystkie hollywoodzkie superprodukcje razem wzięte.(...).
Film Chometa jest inny niż wszystko, co w tym roku możecie zobaczyć na ekranach, a jeśli prawdą jest, że przyszłość animacji należy do komputerów i efektów na nich stworzonych, to potrzebujemy takich marzycieli jak Chomet bardziej niż kiedykolwiek.
Allan Hunter
Ta nieskończenie nowatorska, oszałamiająco zrealizowana, upojnie mroczna i pokręcona kreskówka, ma szansę być twoją najciekawszą kinowa eskapadą tego roku. Zapomnij o tradycyjnym pojmowaniu animacji jako papki dla dzieci - makabryczne wyrafinowanie tego niezwykłego filmu plasuje go daleko poza zasięgiem przeciętnego młodocianego. Film jest po części afirmacją, a po części parodią wszystkiego, co francuskie. W bardzo skromne ramy czasowe udaje mu się wcisnąć więcej dziwacznych i przezabawnych pomysłów, niż można znaleźć w większości znacznie dłuższych filmów. Jest także dowodem, że reżyser Sylvain Chomet posiada styl równie oryginalny, co Jeunet i Caro.
Wendy Ide, UNCUT
Mimo że nie ma w nim seksu ani przemocy, "Trio z Belleville" jest kreskówką przede wszystkim dla dorosłych. Pierwszy pełnometrażowy film Chometa, choć przesiąknięty satyrą i nostalgią, łączy fantastyczną, komiczną (obywającą się bez dialogów) przygodę z hymnem na cześć minionych czasów w coś zupełnie unikalnego i drogiego sercu. Poczynając od otwierającego film utworu muzycznego, Chomet proponuje widzowi niezwykłe sceny (Madame Souza goniąca na rowerze wodnym ogromny liniowiec to sekwencja, z której mógłby się wiele nauczyć Hollywood), subtelny komentarz kulturowy (Belleville to niedbale zamaskowana Ameryka), świetne postacie drugoplanowe (cykliści o smutnych twarzach, ogromni gangsterzy) i, co najważniejsze, angażującą emocjonalnie historię. Od paru dekad nie było tak dziwacznej bohaterki kreskówek, jak Madame Souza - portugalska staruszka z drewnianą nogą. Jednak jej nieprzejednany, przedsiębiorczy duch i nieposkromione pragnienie ochrony wnuka natychmiast zjednuje dla niej sympatię. Nawet jeśli od czasu do czasu zdarzają się w "Trio z Belleville" przestoje, to i tak jest to film wzruszający, zabawny, efektowny wizualnie i chwilami ocierający się o geniusz.
Ian Freer, EMPIRE
Urocza animacja, o miliony lat świetlnych oddalona od schematu eksploatowanego przez filmy z wytwórni Disneya. Reżyser Sylvain Chomet zawarł w swym filmie rozkosznie absurdalne momenty, wśród których uwagę trzeba zwrócić na kulminacyjną scenę powolnego pościgu samochodowego i groteskowe postaci, które byłyby w stanie przysporzyć dzieciom koszmarów, gdyby kiedyś znalazły się w zestawach Happy Meal. Ta kreskówka jest bardzo francuska i bardzo zabawna.
John Naughton, GQ
Jeśli na świecie jest sprawiedliwość, to francuski rysownik, Sylvain Chomet, za swój wspaniały film otrzyma w lutym Oscara. Nie trzyma się on żadnych zasad tworząc zupełnie nową estetykę i styl narracji, które są tak przekonujące, że zostają z widzem na długo po tym, gdy znikną już napisy końcowe.
Film jest upstrzony nieprawdopodobnie wręcz zabawnymi, poruszającymi i - co ciekawe - odkrywczymi detalami. Przypomina dokonania Jeuneta i Caro, a także animacje z udziałem Wallace'a i Gromita. Przy jazzowej ścieżce dźwiękowej nie sposób wręcz nie wybijać nogą rytmu. Co więcej, to wciągający, podniecający, przezabawny film, który natychmiast ma się ochotę zobaczyć ponownie. Jest fantastyczny.
Rich Cline, FILM THREAT
Porównywać "Gdzie jest Nemo" z "Trio z Belleville", to jak porównywać "Gigli" z "Obywatelem Kane’em". "Trio..." pokazuje, że w filmach nie potrzeba wiele dialogów. Czy to nie Eric von Stroheim powiedział: „Od kiedy aktorzy zaczęli mówić, film zaczął umierać”?
WWW.AINT-IT-COOL-NEWS.COM
