Jim Morrison
Kluczem do mistycznej siły The Doors była charyzmatyczna osobowość wokalisty i poety Jima Morrisona, odzianego w skórzane spodnie "Króla Jaszczura", który przykuwał uwagę niczym szaman, wykorzystujący moc hipnozy.
Morrison, student Uniwersytetu Kalifornijskiego poznał klawiszowca, Ray'a Manzarka na plaży Venice Beach w Los Angeles w roku 1965. Kiedy Manzarek usłyszał kilka jego wierszy, natychmiast zaproponował mu, żeby stworzyli zespół; wokalista wziął jego nazwę z otoczonych złą sławą, psychodelicznych wspomnień Aldousa Huxley'a, "The Doors of Perception".
Poezja Morrisona, niezmordowanie walcząca z cenzurą i przyjętymi konwencjami, zgłębiała kwestie fundamentalne, jak seks, przemoc, wolność i duchowość. Doprowadzał tym do szału przedstawicieli władzy, znosił szykany i aresztowania i kroczył ścieżką przesady (by posłużyć się słynnym stwierdzeniem ulubionego poety Morrisona, Williama Blake'a) w stronę pałacu mądrości.
Do czasu swojej przedwczesnej śmierci w wieku 27 lat w roku 1971, Morrison zdążył odmienić oblicze muzyki rockowej za sprawą sześciu niesamowitych albumów i szeregu spektakularnych występów na żywo. Wokalista został pochowany w Paryżu, a fani z całego świata regularnie organizują pielgrzymki na jego grób.
W roku 1978 pozostali członkowie zespołu - Ray Manzarek, gitarzysta Robby Krieger i perkusista John Densmore - połączyli siły ponownie, żeby nagrać ścieżkę dźwiękową do
An American Prayer, zbioru recytacji wierszy Morrisona. Pozostaje on niedoścignionym wzorem frontmanów rockowych, a jego wokal, poezja i skandalizujący tryb życia do dzisiaj inspirują artystów i fanów na całym świecie.
John Densmore
Perkusista John Densmore był kimś o wiele bardziej znaczącym niż jedynie sekcja rytmiczna The Doors. Pozostający pod silnym wpływem takich perkusistów jazzowych jak Elvin Jones oraz soczystych rytmów brazylijskiej fali, wniósł do zespołu swoje niezwykłe wyczucie dynamiki, struktury oraz melodyjność rytmu.
Densmore, który od dziecka interesował się muzyką, w szkole średniej doskonalił swój warsztat w orkiestrze dętej. W połowie lat sześćdziesiątych dołączył do gitarzysty zespołu Psychedelic Rangers Robby'ego Kriegera. Wkrótce na ich drodze pojawił się klawiszowiec Ray Manzarek i Morrison i razem otworzyli nowy, przełomowy rozdział w historii rock and rolla. Rezultatem tego spotkania była seria przełamujących wszelkie standardy nagrań i epokowych występów na żywo.
Śmierć Morrisona w roku 1971 oznaczała koniec pewnej epoki, chociaż pozostała trójka muzyków nagrała jeszcze dwa albumy z piosenkami oraz tłem muzycznym do zarejestrowanych wierszy zmarłego wokalisty.
Wszechstronny muzyk w swoich późniejszych projektach zgłębiał tajniki reagge i jazzu, pisał książki i artykuły, a także stał się aktywnym członkiem awangardowej sceny teatralnej Los Angeles. Zdobył nagrodę L.A. Weekly Theatre Award za muzykę skomponowaną do sztuki Tima Robbinsa, Methusalem. Był też współproducentem spektaklu Rounds, ktory otrzymał nagrodę teatralną NAACP w roku 1987.
W roku 1991 Densmore wydał autobiografię Riders on the Storm: My Life With Jim Morrison and The Doors, która stała się bestsellerem New York Timesa. Jest też autorem artykułów do Rolling Stone, London Guardian, The Nation i wielu innych ogólnokrajowych tytułów.
Ray Manzarek
Ray Manzarek był twórcą hipnotyzującego dźwięku klawiszy The Doors. Jego sugestywny styl łączył w sobie elementy rocka, jazzu, bluesa, bossa novy oraz wielu innych, tworząc coś zupełnie nowego i niesamowitego.
Grupa powstała w 1965 roku, kiedy Jim Morrison i urodzony w Chicago Manzarek - obydwaj studenci szkoły filmowej na UCLA - spotkali się na plaży Venice Beach. Poezja wokalisty idealnie pasowała do koncepcji wykształconego klasycznie klawiszowca. Chociaż na przesłuchaniu pojawiło się kilku basistów, żaden nie potrafił odnaleźć się w basowych dźwiękach, jakie Manzarek wydobywał ze swoich klawiszy.
Manzarek, Krieger i Densmore wydali jeszcze dwa albumy jako trio pod nazwą The Doors, z Manzarkiemi Kriegerem wykonującymi partie wokalne. Następnie Manzarek założył grupę Nite City, którą porównywano z Mott the Hoople i Aerosmith. Jego kwintet wydał jeden album w roku 1977.
Robby Krieger
Entuzjasta techniki bottleneck, oryginalnych solówek i mrocznych rytmów, gitarzysta Robby Krieger wzbogacił brzmienie The Doors, sprawiając że było ono bardziej wyrafinowane i intensywne. Był też ważnym autorem piosenek i twórcą wielu z najbardziej znanych hitów The Doors, jak chociażby ich kultowego kawałka ze szczytów list przebojów, "Light My Fire".
Zanim urodzony w L.A. Krieger w wieku siedemnastu lat wziął do ręki gitarę, studiował grę na trąbce i na pianinie. Do zmiany instrumentu nie zainspirował go rock and roll, a hiszpańska muzyka flamenco. Natomiast jego idolem wśród gitarzystów była legenda jazzu, Wes Montgomery
Po śmierci Morrisona i rozpadzie The Doors Krieger odnosił sukcesy jako gitarzysta jazzowy i nagrał kilka płyt jako Robby Krieger Band w latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych. Albumy Versions (1983) oraz No Habla (1986) potwierdzają jego wszechstronność. "Myślę, że gra na gitarze to jedyne w czym stajemy się coraz lepsi z upływem czasu", twierdzi Krieger, który został uznany za jednego ze 100 najlepszych gitarzystów wszech czasów przez magazyn Rolling Stone.
