TETRO
Choć postać grana przez Vincenta Gallo jest całkowicie fikcyjna, Francis Ford Coppola i jego ekipa zaczerpnęli inspirację do niej z osób kilku słynnych pisarzy - zwłaszcza w kwestii osobowości i wyglądu. Projektantka kostiumów Cecilia Monti tłumaczy swoją wizję głównego bohatera: "Tetro to człowiek kreatywny, poeta, lecz zmaga się zarazem z bólem, który uniemożliwia mu wyrażenie siebie. To jeden z powodów, dla których spędził długi czas w szpitalu psychiatrycznym". Monti tłumaczy zainteresowanie rysami twarzy Tetro: "Bardzo długo zastanawialiśmy się nad jego fizjonomią. Badaliśmy życiorysy wielu artystów i zainteresowała nas twarz Antonina Artauda. Podobnie jak Artaud, Vincent ma bardzo bladą skórę, jasne oczy i wyraziste rysy twarzy. Zgoliliśmy jego brodę i wąsy, oraz przyciemniliśmy i nastroszyliśmy mu nieco włosy, by uzyskać dramatyczny efekt".
Uważany za jednego z "przeklętych poetów" dwudziestego wieku, Antonin Artaud (1896-1948) pisał zarówno wiersze jak i dramaty. Nieustannie próbował stworzyć swego rodzaju totalną formę sztuki - i to na tym tle sformułował podstawy tzw. "teatru okrucieństwa." Miał poglądy anty-burżuazyjne, a jego życie i sztuka łamały konwenanse. Jego dzieła wywarły w płaszczyźnie teoretycznej wpływ na rozwój teatru eksperymentalnego.
BENNIE
Gdy Francis Ford Coppola pierwszy raz spotkał Aldena Ehrenreicha, dał mu zadanie: chłopak miał wykonać monolog z Buszującego w zbożu - a konkretnie fragment, w którym Holden Caulfield opowiada o swoim bracie.
Holden Caulfield posłużył też za punkt odniesienia przy ustalaniu pewnych aspektów osobowości Benniego. "Podczas naszej pierwszej rozmowy Francis powiedział mi, że Buszujący w zbożu świetnie oddaje sposób myślenia nastoletniego umysłu", wspomina Ehrenreich. "Mój bohater także - podobnie jak Holden Caulfield - dojrzewa w trakcie tej historii, więc zaczęliśmy rozmawiać o podobieństwach i różnicach między nimi, a także o tym, w jaki sposób obaj różnią się ode mnie. Chodziło nam o spójne połączenie tych wszystkich elementów w postaci Benniego".
"Benniego cechuje duża wiara, idealizm i romantyzm", tłumaczy Ehrenreich. "Widzi w swoim bracie romantycznego poetę. Gdy jednak przyjeżdża do Buenos Aires i widzi go po raz pierwszy od wielu lat, trudno mu pogodzić ten wyidealizowany obraz z rzeczywistością. Ten motyw nieustannie przewija się w ich relacjach".
ALONE
"Oparłem postać tego krytyka literackiego na prawdziwym chilijskim krytyku, piszącym pod tym samym pseudonimem", tłumaczy Coppola. "Przeczytałem też powieść Roberta Bola?o pod tytułem Chilijski nokturn, opowiadającą o Alone - choć w książce Bola?o występuje on pod pseudonimem 'Farewell'. Poszukałem informacji na temat jego życia i w ten sposób stworzyłem tę postać".
Hernán Díaz Arrieta (1891-1984) - lepiej znany w swym rodzimym Chile pod pseudonimem Alone - przez ponad pół wieku władał chilijskim światem literackim za sprawą swego specyficznego, staromodnego podejścia do dzieł literackich. Jego wpływy były tak wielkie, że poszczególne książki sprzedawały się lub nie w zależności od tego, czy zostały przez niego pochwalone, czy skrytykowane. Kultywował elegancki styl i stał na straży jakości rzemiosła pisarskiego. W swoich artykułach prezentował utalentowanych młodych autorów i niszczył tych, którzy według niego nie zasługiwali na swą reputację. Robert Bola?o oparł na jego osobie postać 'Farerwell' - księcia chilijskiej literatury z powieści Chilijski nokturn, pozwolił sobie jednak na znaczne przeinaczenia.
Choć postać Carmen Maury została pierwotnie zainspirowana przez mężczyznę, to w toku dopracowywania jej Coppolę zafascynowała argentyńska pisarka, redaktora i intelektualistka Victoria Ocampo (1890-1979). "Victoria Ocampo była znaczącą pisarką i znajomą wielu awangardowych artystów z całego świata, których podejmowała w swojej pięknej posiadłości. Uwielbiała chodzić do teatru i zawsze nosiła charakterystyczne okulary", wyjaśnia Coppola. "Pozwoliłem sobie wystylizować Alone na modłę Victorii Ocampo. Nie twierdzę, że są tą samą postacią - Victoria żyła w innym okresie. Udało się jej dokonać wielu wielkich rzeczy, a chciałem by postać Carmen Maury była kimś o ogromnym potencjale intelektualnym i dużych wpływach literackich".
Victoria Ocampo była pionierką feminizmu w Ameryce Łacińskiej i założycielką czasopisma Sur, na łamach którego promowała dialog kulturowy pomiędzy Europą i Argentyną. Przekształciła swą rezydencję w San Isidro - znaną jako Villa Ocampo - w schronienie dla międzynarodowych myślicieli. Mieszkało w niej wielu czołowych intelektualistów dwudziestego wieku. W Villi Ocampo tworzyli między innymi Graham Greene, Albert Camus, André Malraux, Aldous Huxley, Le Corbusier, Octavio Paz, Gabriela Mistral, Tagore, Igor Stravinsky, José Ortega y Gasset, Pablo Neruda, Maurice Ravel, Walter Gropius I Jorge Luis Borges.
