Powstanie filmu zapoczątkowała dyskusja sprzed kilku lat, której tematem było kino kulinarne - food movie. Jesteśmy ludźmi, którzy bardzo poważnie podchodzą do obu tematów, zarówno do gotowania, jak i do realizacji filmów. I niestety żaden film tego gatunku nie poruszył nas, ani nie zaskoczył. Wszystkie były w naszym odczuciu absurdalnie romantyczne, oparte na szeroko pojętych metaforach i kulturowych stereotypach. Najgorsze jednak było samo gotowanie, niezbyt realne, technicznie niedoskonałe i nieprawdziwe. Nie było w tym prawdy, a jedynie zabiegi filmowe.
Mogę chyba powiedzieć, że film zrodził się z naszych pasji i zainteresowań. Jest też poniekąd hołdem złożonym naszym dziadkom, którzy żyli bliżej natury, ale także odpowiedzią na gwałtownie rozwijającą się generację slow food.
W zdobywaniu pożywienia w lesie jest coś pierwotnego. To bardzo intensywnie przyjemne uczucie. Przebywanie na łonie nieskażonej ludzką cywilizacją natury dało nam wyjątkowe możliwości filmowe, na których oparliśmy główny wątek filmu. Grzyby, które pojawiają się w filmie, na półce sklepowej rzadko kiedy wzbudzają silne emocje, jednak w lesie, w otoczeniu niecodziennej przyrody, nabierają zupełnie innego kolorytu. Są zróżnicowane, tajemnicze i dzikie. Wywołują skrajne emocje, niektóre uruchamiają w głowie kulinarne wachlarze możliwości, podczas gdy inne przyspieszają bicie serca i wywołują grozę.
Podczas realizacji filmu, wielką przyjemność sprawiało nam uchwycenie różnorodności gatunków grzybów. I nawet jeśli grzyby stanowią kluczową inspirację i są elementem budującym, tak naprawdę treścią filmu jest człowiek. To opowieść o dojrzałej miłości, o kompromisach i konfliktach, które rodzą się w związku istniejącym od wielu lat.
Realizowaliśmy film przez cały rok, aby uchwycić zmienność pór roku, które mają wpływ na życie głównych bohaterów - Lucien'a i Reginy. Naszym zamiarem było pokazanie w autentyczny, prawdziwy i uczciwy sposób miłości, pracy i pasji gotowania.
