DMITRIJ WASIUKOW - REŻYSER
Urodził się w 1958 roku w Moskwie. Ukończył wydział aktorski Akademii Teatralnej Borysa Szukina. Pracował jako asysten reżysera a potem jako reżyser drugiej ekpiy w legendarnej wytwórni Mosfilm. W latach 90. zajął się intensywną pracą w reklamie a także w telewizji, gdzie współtworzył popularny program "Rozmowy o łowieniu ryb". Po jego zdjęciu z antenu Wasiukow założył własną firmę producencką Terytoria Rybałki (Miejsce połowu), której pierwszym projektem był cykl "Szczęśliwi ludzie". Jego konsekwencją jest film "Szczęśliwi ludzie: rok w tajdze".
WERNER HERZOG - REŻYSER
Prawdziwe nazwisko Werner H. Stipetic. Urodził się w Monachium 5 września 1942 roku. Wyrastał w odosobnionej górskiej wiosce w Bawarii i jako dziecko nigdy nie miał do czynienia z filmami, telewizją, ani telefonami. Gdy miał 14 lat, zaczął swe piesze wędrówki. Mając 17 lat odbył pierwszą rozmowę telefoniczną.
Aby wyprodukować swoje pierwsze filmy pracował na nocnej zmianie jako spawacz. Pierwszy film zrobił w 1961 roku, mając 19 lat. Zanim do tego doszło, Herzog był stróżem na parkingu, komiwojażerem, jeźdźcem rodeo, a nawet skoczkiem narciarskim. Od kariery odwiodła go jednak śmierć kolegi z drużyny. Nigdy nie skończył żadnej szkoły filmowej, do żadnej nie uczęszczał - był samoukiem. Już w 1964 r. zdobył nagrodę Carla Mayera za najlepszy scenariusz, na podstawie którego nakręcił w 1967 r. film pt. "Lebenszeichen" ("Sings of life"). Otrzymał nagrodę Bundesfilmpreis za najlepszy debiut.
Od tej pory wyprodukował, napisał i wyreżyserował ponad 50 filmów, wydał więcej niż tuzin książek i wyreżyserował równie wiele oper. występował także w kilku filmach. Herzog wystąpił też w krótkometrażowym filmie Blanka "Werner Herzog eats his shoe?", gdzie zjedzenie buta przez reżysera było stawką w zakładzie z młodym amerykańskim producentem, Errolem Morrisem o to, iż ten nie skończy swego debiutanckiego filmu. Morris szczęśliwie film wyprodukował, Herzog zaś ugotował i zjadł swojego buta.
Herzog i jego filmy zyskały liczne nagrody, w tym Srebrnego Niedźwiedzia w Berlinie, Nagrodę Specjalną Jury w Cannes i kilkanaście niemieckich nagród filmowych. Otrzymał również nagrodę literacką Rausirer Literaturpreis za swój pamiętnik "Vom Gehen im Eis". Opisał w nim między innymi swą młodzieńczą podróż do Lotte Eiser. Eiser była jego ulubioną aktorką i gdy zachorowała, Herzog postanowił przejść na piechotę drogę z Monachium do Paryża (przemierzając trasę w linii prostej, z pomocą kompasu) wierząc, że to spowoduje, iż aktorka wyzdrowieje. Tak też się stało.
Bohaterami filmów Herzoga są najczęściej jednostki wyalienowane ze społeczeństwa, nadwrażliwe, w różny sposób nieprzeciętne. Wraz z nimi Herzog zapuszcza się w rubieże cywilizacji, eksploruje tereny dzikie i nieoswojone i tam szuka odpowiedzi na pytanie o istotę człowieczeństwa, pokazując swoich bohaterów w sytuacjach ekstremalnych. Wszystko to powoduje, że widzi się w Herzogu spadkobiercę niemieckiego romantyzmu, ze swym zamiłowaniem do mistycyzmu i skrajności, bezustannie drążącego temat szaleństwa i rzeczy ostatecznych, odwołującego się do skrajnych emocji.
W latach 90. reżyser poświęcił się głównie realizacji filmów dokumentalnych. Także za tę część swojej twórczości otrzymał w 2002 roku Smoka Smoków na Międzynarodowym Festiwalu Filmów Krótkometrażowych i Dokumentalnych. Nie odebrał go jednak osobiście, gdyż przemierzał wtedy na piechotę Tybet.
