GEORGE CLOONEY (Bob Barnes)
Z aktora telewizyjnego stał się aktorem kinowym, a następnie producentem, producentem wykonawczym oraz scenarzystą i reżyserem filmów telewizyjnych i kinowych.
Partnerem Clooneya w spółce produkującej na potrzeby filmu i telewizji Section Eight jest Steven Soderbergh. Najnowszą produkcją tej spółki jest film Good Night, and Good Luck. W Good Night, and Good Luck Clooney jest współautorem scenariusza, reżyserem i aktorem, a jest to historia legendarnych antenowych konfrontacji szanowanego komentatora Edwarda R. Murrowa z senatorem Josephem McCarthym – konfrontacji, które pomogły pokonać niesławnego polityka.
Section Eight wyprodukowała także Ocean’s Twelve, Ocean’s Eleven, Niebezpieczny umysł, Obłęd, Wszystko na wierzchu oraz Welcome to Collinwood. Clooney był producentem wykonawczym dwóch entuzjastycznie przyjętych przez krytykę filmów Section Eight: Bezsenność Warner Bros. Pictures oraz Daleko od nieba.
Clooney współpracuje także z pionem telewizyjnym spółki Section Eight. Był producentem wykonawczym i reżyserem pięciu odcinków Unscripted – opartego na faktach serialu, który zadebiutował w HBO w styczniu tego roku. Był także producentem wykonawczym i operatorem K-Street, również dla HBO.
Debiut reżyserski Clooneya nastąpił w 2002 w filmie Niebezpieczny umysł, za którego otrzymał nagrodę filmową za specjalne osiągnięcia od krytyków National Board of Review.
Clooney zagrał w hitach kinowych Warner Bros. Pictures Ocean’s Twelve and Ocean’s Eleven. Zagrał także w filmie braci Coen Bracie, gdzie jesteś? i otrzymał w 2000 roku nagrodę Złotego Globu w kategorii najlepszego aktora musicalowego i komediowego.
Aktor zyskał sobie przychylność krytyków za swą rolę w nagrodzonym dramacie Złoto pustyni oraz w nominowanym do Oscara Co z oczu, to z serca. Wcześniej zagrał w takich filmach, jak Solaris, Peacemaker, Batman i Robin, Szczęśliwy dzień oraz Od zmierzchu do świtu.
Zagrał w kilku serialach telewizyjnych, jednak widzowie pamiętają go najbardziej z pięcioletniej roli w hitowym Ostrym dyżurze stacji NBC. Za postać doktora Douglasa Rossa otrzymał nominacje do nagrody Złotego Globu, związku aktorów Screen Actors Guild, People’s Choice oraz Emmy.
Clooney był także producentem wykonawczym i odtwórcą jednej z ról w nagrywanym na żywo filmem telewizyjnym Fail Safe, który został zrealizowany przez jego spółkę Mayville Pictures i otrzymał nagrodę Emmy. Fail Safe był nominowany w 2000 roku do Złotego Globu w kategorii najlepszego miniserialu lub filmu telewizyjnego. Film był oparty na powieści z początku lat 60. pod tym samym tytułem.
MATT DAMON (Bryan Woodman)
Jest jednym z najbardziej rozchwytywanych talentów Hollywood. Obecnie bierze udział w zdjęciach do filmu The Good Shepherd, reżyserowanego przez Roberta De Niro, w którym gra także Angelina Jolie. Ostatnio zakończył prace nad obrazem The Departed Martina Scorsese, w którym zagrał wraz z Leonardo DiCaprio i Jackiem Nicholsonem.
Wcześniej widzowie mogli obejrzeć go w Nieustraszonych braciach Grimm, gdzie zagrał także Heath Ledger, a film wyreżyserował Terry Gilliam. Ostatnio powrócił także do swej roli Linusa Caldwella w Ocean’s Twelve, reżyserowanym przez Stevena Soderbergha, oraz Jasona Bourne’a w hicie kasowym Krucjata Bourne’a, będącym kolejną odsłoną serii, którą rozpoczęła Tożsamość Bourne’a.
W 2004 roku Damon zagrał z Gregiem Kinnearem w komedii braci Farrelly Skazani na siebie, a w 2002 roku w wyreżyserowanym przez Gusa Van Santa Gerrym z Caseyem Affleckiem.
W 2000 roku Damona można było zobaczyć w filmie Nazywał się Bagger Vance w reżyserii Roberta Redforda oraz w filmowej adaptacji książki Cormicka McCarthy’ego Rącze konie, którą nakręcił Billy Bob Thornton.
W 1999 roku Damon zagrał w filmie Anthony'ego Minghelli Utalentowany pan Ripley, za który otrzymał nominację do Złotego Globu w kategorii najlepszy aktor. W tym samym roku dołączył do reżysera W pogoni za Amy, Kevina Smitha oraz kolegi, Bena Afflecka, w Dogmie, filmie o parze wygnanych aniołów.
W 1998 roku zdobył nagrodę Akademii Filmowej za najlepszy oryginalny scenariusz wraz ze swym długoletnim przyjacielem, Benem Affleckiem, za dobrze przyjęty dramat Buntownik z wyboru, będący historią dorastającego geniusza matematycznego, który – z powodu wychowania w ubogiej dzielnicy Bostonu – nie jest w stanie zrealizować swego potencjału. Damon otrzymał także nominację Akademii w kategorii najlepszy aktor za tytułową rolę w tym filmie. Ponadto on i Affleck otrzymali Złoty Glob za scenariusz, a Damon dostał także nominację do Złotego Globu za swoją rolę w filmie. Film, wyreżyserowany przez Gusa Van Santa, otrzymał siedem dodatkowych nominacji do Oscara, w tym jedną za najlepszy film oraz statuetkę dla Robina Williamsa za najlepszą rolę drugoplanową.
W tym samym roku Damon zagrał w tytułowej roli w dramacie o II wojnie światowej Szeregowiec Ryan, wyreżyserowanym przez zdobywcę Oscara, Stevena Spielberga, oraz w Hazardzistach, filmie o „nawróconym” hazardziście, który zostaje ponownie wciągnięty w podziemny nowojorski światek pokerowy, by pomóc zwolnionemu niedawno warunkowo koledze w spłacie długów zaciągniętych u lichwiarzy.
W 1997 roku Damon pojawił się gościnnie w filmie W pogoni za Amy Kevina Smitha. W tym samym roku zagrał pełnego ideałów młodego adwokata w Zaklinaczu deszczu Francisa Forda Coppoli, opartym na bestsellerowej powieści Johna Grishama.
Damon po raz pierwszy zdobył zainteresowanie publiczności w 1996 roku swą wyrazistą rolą w Szalonej odwadze, w której wcielił się w nękanego wyrzutami sumienia żołnierza z wojny w Zatoce Perskiej, dręczonego wypadkiem, który zdarzył się w ferworze walki.
Wszechstronny młody aktor zadebiutował w 1998 roku w małej roli w dobrze ocenianym filmie Mystic Pizza. Potem zagrał syna Briana Dennehy, który rzucił szkołę medyczną, w filmie telewizyjnym Rising Son (TNT, 1990), po czym zyskał uwagę widzów po powrocie na srebrny ekran w roli młodego faszysty w Więzach przyjaźni (1992).
U reżysera Waltera Hilla Damon otrzymał dość ważną rolę drugoplanową młodego i niedoświadczonego porucznika, który jest narratorem w Geronimo: amerykańskiej legendzie (1993), natomiast w 1995 roku pojawił się w Zacnych kowbojach reżyserowanych przez Tommy’ego Lee Jonesa dla TNT.
W 1998 roku Damon i Affleck wraz z kierownikiem produkcji filmu Buntownik z wyboru i długoletnim znajomym, Chrisem Moorem założyli spółkę Pearl Street Productions, dziś znaną pod nazwą LivePlanet. Ta wyjątkowa firma produkuje filmy, seriale telewizyjne i realizuje projekty nowych mediów. LivePlanet wyprodukowała trzy nominowane do nagrody Emmy sezony serialu dokumentalnego Project Greenlight, pokazującego proces kręcenia niezależnego filmu przez początkującego scenarzystę i reżysera. Tymi trzema wyprodukowanymi w ramach Project Greenlinght filmami są: Stolen Summer, The Battle of Shaker Heights oraz Feast. Najnowszym projektem Damona w ramach LivePlanet jest dokument pt. Running the Sahara, opowiadający o trzech mężczyznach biegnących przez Saharę, reżyserowany przez zdobywcę Oscara, Jamesa Molla.
Damon, który ukończył Uniwersytet Harvard, zdobył pierwsze szlify aktorskie w American Repertory Theatre oraz na deskach innych teatrów w Bostonie.
JEFFREY WRIGHT (Bennett Holiday)
Jest uznawany za jednego z najbardziej utalentowanych i wszechstronnych aktorów swojego pokolenia. Ostatnio zdobył nagrodę Emmy, Złoty Glob oraz Black Reel Awards za swoją drugoplanową rolę w znanym miniserialu HBO Anioły w Ameryce. Przyznano mu także nagrodę Tony za rolę w teatralnej wersji Aniołów w Ameryce: Pieriestrojka.
Wright grał wcześniej Martina Luthera Kinga w produkcji HBO Bojkot, za którą to rolę otrzymał nagrodę AFI w kategorii aktor roku w filmie lub miniserialu. Niedawno zagrał w Broken Flowers Jima Jarmuscha, w Kandydacie Jonathana Demme'a oraz w roli fotografa Howarda Binghama w Alim Michaela Manna. Ostatnio zakończył zdjęcia do Lady in the Water M. Night Shyamalana, a obecnie bierze udział w zdjęciach do The Visiting, reżyserowanego przez Olivera Hirschbiegela.
Pochodzący w Waszyngtonu Wright zadebiutował na srebrnym ekranie w tytułowej roli w filmie Basquiat. Taniec ze śmiercią, prawdziwej historii malarza graffiti, który stał się najbardziej rozchwytywanym i wpływowym malarzem Ameryki lat 80. Następnie wziął udział w filmie Anga Lee Przejażdżka z diabłem, a potem zagrał Peoplesa Hernandeza w remake’u klasycznego już filmu Shaft z 2000 roku.
W swej karierze teatralnej Wright zdobył ostatnio kolejną nominację do nagrody Tony za chwaloną przez krytyków sztukę Top Dog, Underdog. Często grywa na Nowojorskim Festiwalu Szekspirowskim, gdzie zdobył wiele pochwał za swą rolę Marka Antoniusza w produkcji Juliusz Cezar firmy Shakespeare in the Park oraz ukończył długą i udaną serię występów na Broadwayu w nagradzanym wielokrotnie widowisku o rytmach i historii amerykańskich Murzynów Bring in da Noise, Bring in da Funk. W telewizji zagrał w miniserialu Lackawanna Blues stacji HBO, który zdążył już zdobyć nagrodę Emmy.
Wright jest absolwentem Amherst College w Massachusetts z tytułem licencjata nauk politycznych. Otrzymał także w 2004 roku honorowy tytuł doktora literatury humanistycznej na swej rodzimej uczelni. Obecnie mieszka w nowojorskim Brooklynie z aktorką Carmen Ejogo i ich dwójką dzieci.
CHRIS COOPER (Jimmy Pope)
Jeden z najbardziej szanowanych aktorów naszych czasów, został nagrodzony w 2003 roku Oscarem i Złotym Globem za najlepszą rolę drugoplanową za postać Johna Laroche w Adaptacji napisanej przez Charliego Kaufmanna (Być jak John Malkovich), a wyreżyserowanej przez Spike’a Jonze. Film, luźno oparty na powieści Susan Orlean The Orchid Thief (Złodziej orchidei), opisuje próbę przeniesienia żartobliwej powieści Orlean na ekran przez seksualnie sfrustrowanego scenarzystę. Coopera doceniło także za rolę w tym filmie wiele zrzeszeń krytyków filmowych, w tym Broadcast Film Critics, Los Angeles Film Critics Association oraz Toronto Film Critics Association.
Tej jesieni, oprócz Syriany, Cooper pojawi się także w dwóch innych filmach: Capote w reżyserii Bennetta Millera oraz Jarhead reżysera Sama Mendesa, których premiery przewidziane są na listopad. Następnie Cooper rozpocznie prace nad opartym na faktach filmem Breach, reżyserowanym przez Billy’ego Raya (Pierwsza strona), w którym zagra główną rolę Roberta Hanssena, byłego agenta FBI, który okazał się zdrajcą.
Coopera można było ostatnio zobaczyć w filmie Silver City, dramacie politycznym z wplątaną tajemnicą morderstwa, ukazującym historię małego miasteczka w Kolorado oraz wydarzenia prowadzące do lokalnych wyborów. W imponującej obsadzie filmu, napisanego i wyreżyserowanego przez Johna Saylesa, znaleźli się: Maria Bello, Thora Birch, Richard Dreyfuss, Tim Roth, Daryl Hannah oraz Billy Zane. Film pokazano na Festiwalu Filmowym w Toronto.
W 2003 r., Cooper zagrał w filmie Niepokonany Seabiscuit, opartym na bestsellerowej powieści. Cooper otrzymał nominację do nagrody Screen Actors Guild Award za rolę trenera Seabiscuita, Toma Smitha. Seabiscuit wyreżyserował Gary Ross, a w filmie zagrali także Tobey Maguire oraz Jeff Bridges. W tym samym roku Cooper został nominowany do nagrody Emmy za rolę drugoplanową w filmie HBO Mój dom w Umbrii, z Maggie Smith w jednej z głównych ról.
W 2002 roku Coopera można było zobaczyć w Tożsamości Bourne’a, w ważnej roli drugoplanowej Treadstone’a – pomysłodawcy kontrowersyjnej tajnej akcji CIA. W 2004 roku pojawił się w kilku scenach retrospekcyjnych w drugiej części filmu – Krucjacie Bourne’a.
W 2000 roku Cooper wcielił się w rolę pułkownika Burwella, obok Mela Gibsona, w Patriocie, epopei o amerykańskiej wojnie o niepodległość, w reżyserii Rolanda Emmericha. W tym samym roku Cooper pojawił się z Jimem Carreyem w komedii Ja, Irena i ja, reżyserowanej przez Petera i Bobby'ego Farelly.
W 1999 roku Cooper otrzymał nagrodę Screen Actor’s Guild Award za rolę drugoplanową u boku Kevina Spaceya i Annette Bening w oscarowym filmie American Beauty. W tym zaskakującym i dramatycznym obrazie Cooper zagrał surowego byłego pułkownika piechoty morskiej, który z uporem kontroluje każdy krok swojego syna.
W 1999 roku Cooper wcielił się w rolę ojca młodego budowniczego amatorskich rakiet w chwalonym przez krytyków dramacie o dojrzewaniu Dosięgnąć kosmosu, który zyskał wielkie uznanie na pokazach festiwali filmowych w Wenecji i Deauville w 1999 roku. Wcześniej Cooper był nominowany do nagrody dla najlepszego aktora w 1997 roku w ramach Independent Spirit Awards za swoją rolę w Na granicy Johna Saylesa. Prawie dziesięć lat wcześniej Cooper zadebiutował w innym filmie Saylesa Matewan.
Wśród innych filmów na jego koncie są: Zaklinacz koni Roberta Redforda, Wielkie nadzieje, Czas zabijania, Pociąg z forsą, Chłopięcy świat, Czarna lista Hollywood oraz Miasto nadziei.
Na małym ekranie można go było zobaczyć w kilku dłuższych projektach, w tym w miniserialu Lonesome Dove oraz Return to Lonesome Dove. Ostatnio zagrał w produkcji HBO Duże czy małe, a oprócz tego w Sam jak palec, One More Mountain, Ned Blessing, Rodzinne kłamstwa, Darrow, W biały dzień, A Little Piece of Sunshine, Prawo i bezprawie oraz Journey to Genius.
Urodzony w Kansas City w amerykańskim stanie Missouri, Cooper ukończył szkołę aktorską na Uniwersytecie Missouri, a swoją karierę zawodową rozpoczął na deskach nowojorskich teatrów. Spośród przedstawień teatralnych zagrał w Of the Fields Lately na Broadwayu, The Ballad of Soapy Smith oraz A Different Moon.
Cooper mieszka obecnie w Massachusetts.
WILLIAM HURT (Stan Goff)
Jest absolwentem Tufts University oraz nowojorskiej szkoły aktorskiej Juilliard School of Music and Drama. Początkowe lata swej kariery spędził na deskach teatralnych w szkole aktorskiej, sezonowych zespołach teatralnych, w teatrach lokalnych i innych niebroadwayowskich, biorąc udział w ponad pięćdziesięciu przedsięwzięciach, w tym w inscenizacjach Henryka V, 5th of July, Hamleta, Ryszarda II, Hurlyburly (za rolę w tej sztuce został nominowany do nagrody Tony), My Life (zdobywając nagrodę Obie dla najlepszego aktora), Sen nocy letniej oraz Good.
Ostatnio Hurt wziął udział w Historii przemocy Davida Cronenberga, z Viggo Mortensenem i Marią Bello w rolach głównych. Film ukazuje przeciętną rodzinę, która staje w świetle jupiterów po tym, jak ojciec popełnia morderstwo w ich rodzinnej restauracji – podobno w obronie własnej. Film pokazano w 2005 roku na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Cannes. Również w tym roku Hurta można było obejrzeć w Cannes w kontrowersyjnym filmie Johna Marsha The King z Gaelem Garcią Bernalem. Film opowiada o trudnej postaci młodzieńca (Bernal), zwolnionego ze służby w amerykańskiej piechocie morskiej, który wraca do domu rodzinnego w Teksasie, by odnowić kontakty z ojcem (Hurt).
Hurt ukończył także niedawno niezależną produkcję Neverwas, w której wystąpiły takie sławy jak: Sir Ian McKellen, Alan Cumming, Nick Nolte oraz Aaron Eckhart. Jest to opowieść o absolwencie Yale (Eckhart), który dostaje pracę w ośrodku psychiatrycznym, w którym jego ojciec, powieściopisarz (Nolte) spędził sporo czasu jako pacjent. Na miejscu główny bohater spotyka pacjenta (McKellen), który udowadnia tajemniczy związek z bardzo popularną powieścią fantasy napisaną przez jego ojca, zatytułowaną Neverwas.
W 2004 roku Hurt pojawił się w thrillerze M. Night Shyamalana Osada, obok Joaquin Phoenix i Sigourney Weaver. W tym samym roku można go było zobaczyć w miniserialu Frankenstein, wyprodukowanym przez kanał Hallmark, obok Donalda Sutherlanda, a także w niezależnej produkcji The Blue Butterfly.
W 2002 roku Hurt zagrał w filmie Źródło młodości w reżyserii Jaya Russella, który miał swą premierę na Festiwalu Filmowym w Toronto. Zagrał również tytułową rolę w miniserialu CBS As wywiadu – historia Roberta Hanssena, pojawił się też gościnnie w filmie Zmiana pasa z Samuelem L. Jacksonem.
W 2001 roku Hurt wziął udział w niezależnej produkcji Rare Birds, w którym zagrała także Molly Parker, nominowanym do Genie Awards w kategorii najlepszy film. Zagrał również drugoplanową postać w Sztucznej inteligencji Stevena Spielberga. Także w 2001 roku zagrał wraz z Brianem Benbenem oraz Elizabeth McGovern w filmie Kino „Flamingo” dla stacji CBS, opartym na powieści Larry’ego Bakera, a wyreżyserowanym przez Marthę Coolidge. Ponadto pojawił się w filmie telewizyjnym Varian’s War wyprodukowanym przez Showtime. Varian’s War wyreżyserował Lionel Chetwynd, produkcją zajęła się spółka Barbry Streisand Barwood Films, a w filmie udział wzięli także Alan Arkin, Julia Ormond oraz Lynn Redgrave.
W 2000 roku Hurt dał niezwykły pokaz swych umiejętności aktorskich w Kropli słońca z Ralphem Fiennesem. Kropla słońca w reżyserii Istvána Szabó otrzymała trzy nagrody Genie Awards, w tym jedną za najlepszy film. Ponadto Hurt zagrał też w The Simian Line z Lynn Redgrave i Erikiem Stoltzem, a także w Diunie dla Sci-Fi Channel.
W 1980 roku Hurt zadebiutował w pierwszym swoim filmie – Odmienne stany świadomości. Otrzymał nominacje do Oscara dla najlepszego aktora za role w Telepasji oraz Dzieciach gorszego Boga. Za Pocałunek kobiety-pająka został uhonorowany Oscarem oraz nagrodami dla najlepszego aktora przyznanymi przez Brytyjską Akademię Filmową oraz przez jury Festiwalu Filmowego w Cannes.
Hurt ma na swoim koncie również takie filmy, jak: Żar ciała, Wielki chłód, Naoczny świadek, Park Gorkiego, Alicja, Kocham cię na zabój, Przypadkowy turysta, Doktor, The Plague, W majestacie prawa, Dwóch ojców, Dym, Zwierzenia nieznajomemu, Jane Eyre, Michael, Mroczne miasto, Grzeszna propozycja, Droga do Białego Domu oraz Najważniejsza rzecz.
W radio Hurt czytał The Great Railway Bazaar Paula Theroux dla kanału BBC Radio Four oraz Kroniki portowe E. Annie Proulx. Nagrał Ekspres polarny, The Boy Who Drew Cats, wystąpił także w roli narratora filmów dokumentalnych: Searching For America: The Odyssey of John Dos Passos, Einstein – How I See the World oraz do To Speak the Unspeakable Elie Wiesel, dokumentu wyreżyserowanego i wyprodukowanego przez Pierre’a Marmiesse.
W 1988 Hurt otrzymał pierwszą nagrodę im. Spencera Tracy’ego od kalifornijskiej uczelni UCLA.
MAZHAR MUNIR (Wasim)
Syn kaszmirskich imigrantów – stolarza i szwaczkiurodził się i wychował w Londynie. Rola w Syrianie jest jego debiutem w tak dużej produkcji.
Choć jest przede wszystkim aktorem-samoukiem, swą karierę rozpoczął od uczestniczenia w cotygodniowych warsztatach teatralnych w Theatre Royal Stratford East. Tam właśnie został zauważony i zaangażowany przez prestiżowy Hampstead Theatre w Londynie i otrzymał swą pierwszą ważną rolę teatralną w sztuce Local Boy. Podczas prac nad tym przedstawieniem zdobył własnego agenta. Pojawił się w kilku brytyjskich serialach telewizyjnych, takich jak The Bill, Mile High oraz w nagradzanym serialu Lekarze, jednocześnie kończąc studia marketingowe w Middlesex Business School.
Munir zna kilka języków, w tym urdu, hindi oraz pendżabski, dzięki swemu mieszanemu, brytyjsko-kaszmirskiemu pochodzeniu.
Gdy nie pracuje akurat nad żadnym przedsięwzięciem, kontynuuje swoją edukację humanistyczną, angażuje się jako model i pracuje z dziećmi w lokalnych szkołach podstawowych i przedszkolach.
TIM BLAKE NELSON (Danny Daulton)
Zagrał w ponad dwudziestu pięciu filmach, w tym w Warm Springs, Poznaj moich rodziców, Kto pod kim dołki kopie, Życiowe rozterki, Wonderland, Raport mniejszości oraz Bracie, gdzie jesteś?. Nelsona będzie można wkrótce zobaczyć także w The Moguls, The Big White, Come Early Morning oraz Fido.
W Szarej strefie, którą Nelson napisał i wyreżyserował, udział wzięli: Harvey Keitel, Steve Buscemi, Mira Sorvino, David Arquette, Allan Corduner oraz Natasha Lyonne. Premiera filmu odbyła się w październiku 2002 roku podczas Festiwalu Filmowego 2001 w Toronto. Szara strefa to dramatyczna historia Sonderkommando, specjalnych oddziałów żydowskich, które zajmowały się ciałami w krematoriach obozu w Birkenau. Nakręcona w Bułgarii Szara strefa jest oparta na nagradzanej wielokrotnie powieści. National Board of Review (2002) uhonorowała Szarą strefę „Specjalnym wyróżnieniem dla filmów będących wyrazem wolności wypowiedzi”.
Nelson wyreżyserował także O, współczesną adaptację szekspirowskiego Otella, w którym zagrali: Martin Sheen, Julia Stiles, Josh Hartnett oraz Mekhi Phifer. Premiera O miała miejsce na Festiwalu Filmowym w Seattle w 2001 r., podczas którego Nelson otrzymał nagrodę dla najlepszego reżysera.
Nelson napisał i wyreżyserował film Eye of God, w którym zagrali Martha Plimpton, Hal Holbrook oraz Kevin Anderson, pokazany w 1997 roku podczas Festiwalu Filmowego w Sundance, a następnie w tym samym roku wyświetlony w amerykańskich kinach. Film otrzymał najwyższą nagrodę podczas Festiwalu Filmowego w Seattle w 1997 roku, a także brązową nagrodę na Festiwalu Filmowym w Tokio.
Jako dramatopisarz, Nelson wyprodukował takie sztuki, jak The Grey Zone (Szara strefa), Eye of God oraz Anna Darko. Sporo także sam gra na deskach nowojorskiego teatru. Ostatnio zagrał w dobrze przyjętej sztuce Beard of Avon, będącej portretem Williama Szekspira i pokazywanej w New York Theatre Workshop. Nelson wziął udział także w Edypie, z Frances McDormand i Billym Crudupem, Troilusie i Kresydzie, Les Bourgeois Avant-Garde, Mac Wellman’s Dracula, The Amazon’s Voice, An Imaginary Life, The Baltimore Waltz, Mad Forest, The Innocents’ Crusade, Królu Ryszardzie III oraz w Twelfth Night.
Nelson urodził się i wychował w mieście Tulsa, w amerykańskim stanie Oklahoma. Jest absolwentem Brown University oraz Julliard Theater Center. Mieszka w Nowym Jorku z żoną i dwoma synami.
AMANDA PEET (Julie Woodman)
Jest znakomitą i wszechstronną aktorką, która dzięki swemu czarującemu dowcipowi i wyczuciu stylu jest znana z różnorodnych ról w komediach romantycznych, dramatach i thrillerach. Poza udziałem w nagradzanych i nominowanych do nagród filmach autorstwa między innymi Woody’ego Allena, Stephena Gaghana oraz Nacy Meyers, Peet jest doskonale rozpoznawalna mimo partnerowania takim gwiazdom, jak Jack Nicholson, Diane Keaton, Morgan Freeman, Will Ferrell oraz John Cusack. Choć zwykle pojawia się w filmach, zagrała kilka głównych ról w produkcjach teatralnych. W perspektywie na nadchodzący rok Amanda Peet ma kilka ról w wysokobudżetowych filmach oczekujących na swą premierę, ma też zadebiutować na Broadwayu w produkcji Barefoot in the Park (Boso w parku).
Amandę Peet będzie można potem obejrzeć u boku Johna Cusacka w dramacie The Martian Child oraz z Zakiem Braffem i Jasonem Batemanem w komedii romantycznej Fast Track. Obecnie pracuje nad Griffin and Phoenix z Dermotem Mulroneyem.
Peet ostatnio zagrała w niebroadwayowskiej sztuce Neila LaBute This is How it Goes, u boku Bena Stillera i Jeffreya Wrighta, za którą doczekała się pochwał krytyków i wyśmienitych recenzji między innymi w The Wall Street Journal, The New York Times oraz Variety.
W grudniu 2005 roku Peet rozpocznie próby do wznowionej na Broadwayu komedii Neila Simona Barefoot in the Park (Boso w parku), w której ona i Patrick Wilson grają młodą parę, która przeprowadza się w latach 60. do małego mieszkania w Greenwich Village. W przedstawieniu zagrają także Tony Roberts oraz nominowana do nagrody Tony Jill Clayburgh. Będzie to broadwayowski debiut Amandy Peet.
Na srebrnym ekranie Peet pojawiła się ostatnio u boku Ashtona Kutchera w filmie Zupełnie jak miłość. Historia wyreżyserowana przez Nigela Cole’a opowiada o chłopaku i dziewczynie, którzy przez lata opierają się wzajemnemu przyciąganiu, by w końcu los rzucił ich sobie znów w objęcia. Amanda Peet zagrała także w filmie Woody’ego Allena Melinda i Melinda u boku Willa Ferrella. W pozostałych rolach pojawili się Chloe Sevigny, Jonny Lee Miller oraz Radha Mitchell. Światowa premiera Melindy i Melindy odbyła się we wrześniu 2004 roku podczas Festiwalu Filmowego w San Sebastian.
Peet zagrała po raz drugi swą rolę u boku Bruce’a Willisa i Matthew Perry’ego w filmie Warner Bros. Pictures Jak ugryźć 10 milionów 2 w reżyserii Howarda Dutcha. Film jest kontynuacją pierwszej części pod tym samym tytułem, kasowego filmu z roku 2000.
W 2003 roku widzowie mogli zobaczyć Amandę Peet w Lepiej późno niż później w reżyserii Nancy Meyers. Peet gra tam znacznie młodszą przyjaciółkę Jacka Nicholsona, który zakochuje się w jej matce, granej przez Diane Keaton. Wyśmienitą obsadę dopełniają Frances McDormand i Keanu Reeves. Również w 2003 roku, Amagda Peet zagrała wraz z Johnem Cusackiem i Rayem Liottą w thrillerze Tożasamość, wyreżyserowanym przez Jamesa Mangolda. W 2002 roku Peet wzięła udział – wraz z Morganem Freemanem i Ashley Judd – w thrillerze Bez przedawnienia w reżyserii Carla Franklina oraz w Zmianie pasa obok Samuela L. Jacksona, Bena Afflecka oraz Sydneya Pollacka. W tym samym roku pojawiła się w roli kochanki Jeffa Goldbluma, pięknej i uprzywilejowanej młodej kobiety uzależnionej od narkotyków, w filmie Ucieczka od życia, wyreżyserowanym przez Burra Steersa.
Publiczność telewizyjna przyjęła ją gorąco w roli Jack w dramacie WB Jack i Jill.
Pochodząca z Nowego Jorku Amanda Peet ukończyła studia na Columbia University na kierunku historia Ameryki. Będąc na studiach, uczyła się także aktorstwa pod okiem Uty Hagen, która przekonała ją do kontynuowania kariery aktorskiej.
CHRISTOPHER PLUMMER (Dean Whiting)
Aktor, który ostatnio zakończył swoją pracę nad nominowaną do nagrody Tony rolą króla Leara w bardzo chwalonej produkcji Sira Jonathana Millera w Lincoln Center, jest od ponad 50 lat jednym z najbardziej znanych anglojęzycznych aktorów teatralnych i odtwórcą ról w ponad 100 filmach.
Swą karierę aktorską Plummer rozpoczął w rodzinnym Montrealu, udzielając się w teatrach i słuchowiskach radiowych w języku francuskim i angielskim. Po tym, jak zadebiutował w Nowym Jorku dzięki Evie Le Gallienne (1954), Plummer zagrał w wielu chwalonych i nagradzanych produkcjach na Broadwayu i londyńskim West Endzie, w tym w produkcji Elii Kazana na podstawie nagrodzonej Pulitzerem sztuki Archibalda MacLeisha J.B., oraz w tytułowej roli w musicalu Anthony’ego Burgessa Cyrano, za którą Plummer otrzymał swą pierwszą nagrodę Tony. Poza Królem Learem, jego ostatnim sukcesem na Broadwayu była rola w Barrymore, za którą otrzymał nagrodę Tony, Drama Desk, Outer Critics’ Circle Award, The Edwin Booth Award, Boston Critics’ Award, Chicago’s Jefferson Award oraz Los Angeles’ Ovation Award dla najlepszego aktora w latach 1997–1998. Był także głównym aktorem Brytyjskiego Teatru Narodowego za czasów Sira Laurence’a Oliviera, Royal Shakespeare Company za czasów Sira Petera Halla, a także w okresie, gdy kształtował się jego talent – Canada’s Stratford Festival pod przewodnictwem Sira Tyrone’a Guthrie i Michaela Langhama. Zagrał większość wielkich ról w repertuarze sztuk klasycznych.
Eklektyczna kariera Plummera na ekranie rozpoczęła się, gdy Sidney Lumet powierzył mu debiutancką rolę w filmie Stage Struck. Od tamtego czasu aktor pojawił się w wielu znaczących filmach, w tym w oscarowych Dźwiękach muzyki, Człowieku, który chciał być królem, The Battle of Britain, Waterloo, The Silent Partner, Dragnet, Daisy Clover, Star Trek IV, Malcolm X, Dolores Claibourne, Wilku, Dwunastu małpach, Murder by Decree, Gdzieś w czasie, Nicholasie Nicklebym Douglasa McGratha i wielu innych. Ostatnimi sukcesami Plummera są nominowany do Oscara film Michaela Manna Informator, w którym zagrał dziennikarza telewizyjnego Mike’a Wallace’a, za którą to rolę otrzymał nagrody krytyków w Bostonie, Chicago i Las Vegas, a także został uhonorowany nagrodą Ron Howard’s Academy Award Piękny umysł oraz Ararat Atoma Egoyana.
Ostatnio widzowie mogli go obejrzeć w filmie Gary’ego Davida Goldberga Facet z ogłoszenia.
Filmy, w których będziemy mogli wkrótce zobaczyć Plummera to The New World Terrence’a Malicka, The Lake House Alejandro Agrestiego, Four Minutes Charlesa Beesona oraz Inside Man Spike’a Lee.
ALEXANDER SIDDIG (książę Naser)
Jest znany głównie z gwiazdorskiej roli doktora Juliana Bashira w wieloletnim serialu Star Trek: Stacja kosmiczna. Debiutował w komedii Stephena Frearsa Sammy and Rosie Get Laid. Ostatnio pojawił się w epopei Ridleya Scotta Królestwo niebieskie, filmie przygodowym Granice wytrzymałości oraz w prowokacyjnym serialu telewizyjnym BBC Spooks.
Siddig urodził się w Sudanie i wychowywał się tam do czasu, gdy niepokoje polityczne zmusiły jego matkę, Brytyjkę, do ucieczki do Wielkiej Brytanii, dokąd wkrótce sprowadziła także swojego syna. Edukację w Anglii sfinansował jego wuj, aktor Malcolm McDowell. Siddig studiował geografię i antropologię, będąc przekonanym, że nauka może być kluczem do wspomagania własnej ojczyzny, a nie występy na scenie. Jednak w trakcie studiów zainteresowało go aktorstwo i reżyseria, więc porzucił uniwersytet, by rozpocząć naukę w prestiżowej London Academy of Music and Dramatic Arts.
Będąc wówczas jednym z niewielu wykształconych kierunkowo aktorów dramatycznych arabskiego pochodzenia w Londynie, szybko został zaangażowany do roli młodego Palestyńczyka w miniserialu telewizyjnym The Big Battalions, co następnie pozwoliło mu zdobyć rolę Faisala w filmie A Dangerous Man: Lawrence After Arabia. Film ten został następnie wyemitowany w telewizji amerykańskiej, a jego rola zwróciła uwagę producenta serialu Star Trek, Ricka Bermana.
Siddig spędził pierwsze miesiące tego roku, grając na londyńskim West Endzie w produkcji Whose Life Is It, Anyway? (W końcu czyje to życie?), w której gra także Kim Cattrall.
