1956 rok. 23-letnia Sylvia Plath jest uznawana za bardzo zdolną studentkę. Dzięki stypendium fundacji Fulbrighta, studiuje anglistykę na uniwersytecie Cambridge. Jej marzeniem jest zostać uznaną poetką. Jednak wiersz, który wysłała do magazynu uniwersyteckiego, nie zyskał uznania. Jednocześnie w tym samym magazynie wydrukowano wiersz Teda Hughesa. Sylvia, zafascynowana tą poezją, bardzo pragnie poznać jej autora.
Do pierwszego spotkania dochodzi na mocno zakrapianym przyjęciu, wydanym przez jeden z magazynów literackich. Choć Ted przybywa z inną dziewczyną, nie potrafi oderwać oczu od Sylvii. W końcu Ted i Sylvia spotykają się ponownie, w jego mieszkaniu w Londynie. Tym razem dochodzi do miłosnego zbliżenia. Tej nocy Ted odkrywa bliznę na twarzy Sylvii. Pyta, skąd się tam wzięła. Dziewczyna opowiada mu o swojej samobójczej próbie.
Dochodzi do ślubu. Sylvia decyduje się poświęcić swoją energię na nadzorowanie rozwoju kariery literackiej Teda. Cierpliwie przepisuje na maszynie kolejne próbki jego twórczości i rozsyła je do literackich magazynów. Jej wysiłek zostaje nagrodzony, kiedy nadchodzi informacja, że Ted otrzymał Nowojorską Nagrodę Poetycką. Ta nagroda powoduje decyzję o wyjeździe małżeństwa Hughesów do Ameryki. Aurelia, matka Sylvii, wydaje na ich cześć przyjęcie powitalne. W trakcie tego wieczoru Aurelia bierze Teda i pokazuje mu miejsce w piwnicy, gdzie Sylvia próbowała popełnić samobójstwo. Aurelia prosi Teda, by ten był dobry dla jej córki.
Ted i Sylvia wynajmują letni domek na Cape Cod, by cały swój czas poświęcić pisaniu. Sylvia marzy o własnych tomikach i powieściach, ale kiedy zasiada do maszyny, czuje pustkę w środku. Ted bezskutecznie próbuje pocieszyć żonę.
By jakoś zarobić na życie, Sylvia decyduje się przyjąć posadę wykładowcy literatury angielskiej w Smith’s College. Ted coraz częściej, zamiast poświęcać uwagę żonie, interesuje się innymi kobietami i życiem towarzyskim w środowisku literatów. W Sylvii narasta frustracja z powodu własnej niemocy twórczej i nieustannych zdrad małżonka. W końcu między Sylvią a Tedem dochodzi do gwałtownej kłótni.
Uciekając przed problemami, Ted i Sylvia powracają do Londynu. Sylvia rodzi córeczkę, Friedę. Jej pierwszy tomik poetycki – „Kolos” – nie zyskuje szerokiego uznania. Tymczasem pozycja Teda wciąż rośnie, umacniana przez pochlebne opinie takich krytyków, jak Al Alvarez. Porozumienie między małżonkami jest coraz mniejsze.
Sylvia i Ted decydują się na przeprowadzkę do Devon. Tuż przed wyjazdem poznają małżeństwo Davida i Assię Weville’ów. W Devonie rodzi się syn Hughesów, Nicholas. Obie pary spotykają się ponownie w nowym domu Hughesów. Sylvia odkrywa, że Teda i Assię zaczyna łączyć uczucie. Wściekła, wyrzuca Weville’ów z domu. Ted wyjeżdża do Londynu, by pracować nad kolejną książką, jednak Sylvia szybko odkrywa prawdę: romans Teda i Assii przerodził się w klasyczny związek. Ted decyduje się odejść od Sylvii. Jej wściekłość i gniew dostarczają mu pretekstu do stworzenia nowych, znakomitych dzieł literackich.
Sylvia czuje się w Devon coraz bardziej odizolowana. Decyduje się na powrót do Londynu, gdzie znajduje nowe mieszkanie na Primose Hill. Trwa zima stulecia. Depresja Sylvii pogłębia się do tego stopnia, że kobieta orientuje się w pewnym momencie, że nie jest już w stanie dłużej opiekować się dziećmi.
Bohaterka podejmuje jeszcze jeden desperacki krok. Namawia Teda na spotkanie, w trakcie którego proponuje, żeby zapomnieli o wszystkim i rozpoczęli wspólne życie na nowo. Jednak choć Ted wciąż kocha Sylvię, odmawia, gdyż Assia spodziewa się ich wspólnego dziecka.
Wieczorem, 10 lutego 1963 roku, Sylvia kładzie dzieci spać. Otula je ciepło, otwiera okno. Potem idzie do kuchni i wkłada głowę do piecyka. Nazajutrz rano pielęgniarka, wynajęta do opieki nad dziećmi, znajduje ciało Sylvii. Ted jest zdruzgotany śmiercią żony. Wśród pozostawionych przez nią papierów, znajduje serię wierszy. Książka, wydana w jakiś czas później pod tytułem „Ariel”, przyniesie Sylvii Plath największą sławę.
