Sylvia Plath urodziła się 27 października 1932 roku w miasteczku Winthrop pod Bostonem. Ojciec - Otto Emil Plath - był Niemcem, profesorem Uniwersytetu Harvarda, światowej sławy znawcą życia pszczół. Do Ameryki przybył w wieku 15 lat z miejscowości Grabben - gdzieś na Pomorzu. Matka Sylvii - Aurelia - była Austriaczką.
Gdy Sylvia miała osiem lat, ojciec, chory na cukrzycę, umarł po amputacji nogi. Matka wraz z Sylvią i jej młodszym bratem Warrenem przeniosła się do niedalekiego Wellesley, gdzie została nauczycielką. Dzięki stypendiom Sylvia studiowała na ekskluzywnej uczelni wyższej dla dziewcząt Smith College w Northampton w stanie Massachusetts.
Sylvia od małego posyłała wiersze i opowiadania do pism dla młodych kobiet. Jedno z nich - nowojorskie "Mademoiselle" - nagrodziło jej nowelę "Niedziela u Mintonów" i zaprosiło Sylvię w 1953 roku do pracy nad wakacyjnym numerem. Po powrocie z Nowego Jorku zapisała: "Świat rozpękł się na pół jak dojrzały melon, ukazując moim osłupiałym oczom swoje bebechy". Doznała głębokiej depresji: stany lękowe, bezsenne noce, lekarstwa, szpital, kuracja elektrowstrząsową. Na koniec połknęła 50 tabletek nasennych, kryjąc się w schowku przy domu w Wellesley. Przez dwa dni szukało jej całe miasto. Znaleźli ją nieprzytomną, ale żywą, wytarzaną w wymiotach. Żołądek nie przyjął tylu tabletek i to ocaliło jej życie. Te wydarzenia Plath opisała w swojej jedynej powieści – „Szklanym kloszu”. W lutym 1956 roku Sylvia Plath poznaje Teda Hughesa...
