"Syberiada polska" to nie tylko ważne przedsięwzięcie artystyczne, ale przede wszystkim kolosalna, trudna historyczna produkcja, mająca na celu realistyczne odwzorowanie czasów II Wojny Światowej i sześcioletnich zmagań ze srogą przyrodą Syberii. Realizacja filmu zajęła 48 dni zdjęciowych, rozciągniętych na cztery pory roku, pomiędzy styczniem 2010 a lipcem 2011. Ekipa liczyła 100 filmowców, choć zdarzały się dni, kiedy na planie pracowało 250 osób.
Większość zdjęć nakręcono w Polsce: na zalewie w Bielinku koło Cedyni, w Sanoku, Chabówce, lasach pod Nowym Targiem, Sierpcu, Drewnicy i okolicach Celestynowa - gdzie w Ponurzycy, w samym środku lasu, przy użyciu blisko 480 metrów sześciennych drewna powstał obóz Kalucze, miejsce zsyłki bohaterów. Dekoracje, zaprojektowane przez wybitnego scenografa Janusza Sosnowskiego i wybudowane przez rodowitych górali w skali 1:1, są jednym z największych przedsięwzięć filmowych, jakich podjęto się w Polsce w ostatnich latach.
Wiarygodności imponującej inscenizacji dodają zdjęcia wykonane na dzikiej i niebezpiecznej Syberii, gdzie ekipa filmowa udała się, by nakręcić najważniejsze sceny plenerowe (między innymi w zabytkowym, drewnianym kwartale Krasnojarska, na zamarzniętym Biriusinskim Zaliwie na Jeniseju i w starej syberyjskiej wsi Barabanow), oddające rozmach i grozę tamtejszej przyrody. Sama realizacja zdjęć na Syberii (była to pierwsza w dziejach polskiej produkcji filmowej praca ekipy filmu fabularnego na Syberii) wymagała wielomiesięcznych przygotowań.
Spektakularne ujęcia z powietrza wykonano przy użyciu motolotni. Najodleglejszą lokalizacją, do której wyruszyła ekipa filmu, był Krasnojarsk - stolica najważniejszego obwodu syberyjskiego, oddalona od Warszawy o 4468 kilometrów.
