BOHDAN STUPKA (Popiel)
Jeden z najwybitniejszych współczesnych aktorów ukraińskich. Studiował filologię ukraińską na Uniwersytecie we Lwowie. Kontynuował studia w Szkole Teatralnej we Lwowie i w Instytucie Teatralnym w Kijowie. Stworzył mnóstwo niezapomnianych kreacji filmowych i teatralnych, za które otrzymał wiele nagród. Za najważniejsze z nich uważa: Grand Prix na VII Moskiewskim Festiwalu Filmowym za rolę Oresta w filmie "Biały Ptak z czarnym znamieniem" w reż. Jurija Ilienki; nagrodę dla odtwórcy głównej roli w "Wujaszku Wani" Czechowa (1980); nagrodę państwową Tarasa Szewczenki za rolę Tewiego Mleczarza w sztuce "Tewi Mleczarz" (1993) oraz Międzynarodową Nagrodę im. Stanisławskiego za rolę Zadrożnego w "Ukradzionym szczęściu". Zagrał w siedemdziesięciu filmach, także takich, które przeszły do historii kina europejskiego (tzw. ukraińska szkoła filmowa) - np. "Kamienna dusza" i "Rodzina Kajdasza".
Przedstawienia teatralne, w których występuje Bohdan Stupka obejmują sztuki szekspirowskie ("Ryszard III", "Król Lear"), fredrowskie "Damy i Huzary", dzieła autorów ukraińskich oraz role w sztukach Gogola, które odbiły się szerokim echem w świecie kultury. Sztukę "Pamiętnik wariata" wg Gogola, Stupka przedstawiał w teatrze La MaMa w Nowym Jorku, na najważniejszych scenach Chicago, Detroit, Filadelfii i Waszyngtonu oraz na scenach europejskich. Zdaniem krytyki, jego rola w tej sztuce to "sceniczne arcydzieło".
Jedną z najbardziej znanych kreacji teatralnych aktora jest rola Tewiego Mleczarza w adaptacji powieści Szolema Alejchema (grana w oryginale), na podstawie której powstał znany amerykański musical "Skrzypek na dachu". Aktualnie pracuje nad rolą Edypa w sztuce "Król Edyp" Sofoklesa w reżyserii gruzińskiego reżysera Roberta Sturny.
Polscy widzowie mogli obejrzeć grę tego wielkiego aktora w roli Chmielnickiego w superprodukcji "Ogniem i mieczem" Jerzego Hoffmana
MAŁGORZATA FOREMNIAK (Księżna)
Ukończyła Wydział Aktorski PWSFiT w Łodzi w 1989 roku. Aktorka filmowa i teatralna. Kilkakrotnie pojawiała się w teatrach telewizji: "Cylinder" Tadeusza Junaka (1990); "Idź na brzeg, widać ogień" Teresy Kotlarczyk (1995); "Kto ty jesteś" Piotra Wójtowicza (1998). Na dużym ekranie zadebiutowała u boku Bogusława Lindy w filmie Wojtka Biedronia "In Flagranti".
Jej role kinowe to m.in.: "Tak, tak" Jacka Gąsiorowskiego, "Daleko od siebie" Feliksa Falka, "Ostatnia misja" Wojciecha Wójcika, "Prawo ojca" Marka Kondrata, "Boże skrawki" Yurka Bogajewicza, "Avalon" Mamoru Oshii oraz "Quo vadis" Jerzego Kawalerowicza.
Mimo licznych ról kinowych najlepiej znana jest z udziału w serialach: "Bank nie z tej Ziemi"; "Radio Romans"; "Matki, żony i kochanki"; "Tajemnica Sagali" oraz "Na dobre i na złe". Rola Zosi Stankiewicz - anestezjologa w tym ostatnim serialu - sprawiła, że Małgorzata Foremniak jest obecnie jedną z najpopularniejszych aktorek w Polsce. Potwierdzają to nagrody, otrzymała m.in. dwa razy z rzędu Telekamerę w 2000 i w 2001 roku.
Nie je mięsa, nie pije i nie pali, a poza tym jest fanką wszelkich dostępnych diet. Za swoją najważniejszą życiową role, uważa bycie matka dla Oli. Małgorzata jest żoną reżysera i producenta filmowego - Waldemara Dzikiego.
EWA WIŚNIEWSKA (Jarucha)
Aktorka teatralna i filmowa. Ukończyła warszawską PWST. Występowała w wielu teatrach warszawskich: Ludowym, Kwadracie, Nowym, Syrenie oraz Prezentacjach. Od 20-tu przeszło lat jest związana na stałe z Teatrem Ateneum. Zagrała około 60 ról w polskich filmach. Jeszcze jako uczennica szkoły podstawowej statystowała w "Kanale" i "Zezowatym szczęściu".
Debiutowała jako studentka I roku PWST w "Zbrodniarzu i pannie". Ogólnopolską sławę przyniosła aktorce rola lekarki w telewizyjnym serialu "Doktor Ewa" oraz znakomita rola w ekranizacji powieści Marii Kuncewiczowej "Cudzoziemka", za którą otrzymała w roku 1987 nagrodę Przewodniczącego Komitetu Kinematografii oraz nagrodę na FPFF w Gdyni za główną rolę kobiecą.
Wśród wielu nagród teatralnych i filmowych, które otrzymała znajdują się miedzy innymi: "Złota Kaczka'86" - nagroda czytelników miesięcznika Film i tytuł Gwiazdy Sezonu Filmowego na XVII LLF w Łagowie. Z Jerzym Hoffmanem po raz pierwszy spotkała się na planie filmu "Prawo i pięść" w 1964 roku, potem kolejno występowała w wielu filmach tego reżysera. W ostatnim filmie Jerzego Hoffmana "Ogniem i mieczem" zagrała rolę Kniahini Kurcewiczowej, za którą została wyróżniona nagrodą Orły 2000.
DANIEL OLBRYCHSKI (Piastun)
Aktor filmowy i teatralny. W latach 1963-1964 związany z Teatrem Młodzieżowym TVP. Na ekranie debiutował w roku 1964 główną rolą partyzanta Korala w filmie "Ranny w lesie" w reż. J. Nasfetera. Szybko stał się najbardziej popularnym polskim aktorem młodego pokolenia, zdobywając pozycję zajmowaną uprzednio przez Zbigniewa Cybulskiego, czego efektem była rola w filmie "Wszystko na sprzedaż" Andrzeja Wajdy, w którego filmach zagrał potem trzynaście głównych ról.
W teatrze debiutował w 1969 roku rolą Gustawa w "Ślubach panieńskich" A. Fredry na scenie warszawskiego Teatru Powszechnego. W sezonie 1978/79 występował w Ośrodku Dramatycznym w Nanterre we Francji, u boku Gerarda Depardieu.
Pracował z najlepszymi reżyserami filmowymi i teatralnymi świata. Zagrał w ponad stu czterdziestu filmach fabularnych, polskich i zagranicznych tworząc niezapomniane kreacje m.in.: Rafała Olbromskiego w "Popiołach" (1966), Azję Tuhaj-bejowicza w "Panu Wołodyjowskim" (1969), Karola Borowieckiego w "Ziemi obiecanej" (1974), Kmicica w "Potopie" (1975), Tuhaj-Beja w "Ogniem i mieczemv (1999) oraz Gerwazego w "Panu Tadeuszu" (1999).
Pięć filmów z jego udziałem było nominowanych do Oskara, dwa z nich Oskara otrzymały.
JERZY TRELA (Wizun)
Urodził się w miejscowości Leńcze na Pogórzu. Ukończył krakowską PWST w 1969 roku. Podczas studiów przyłączył się do ludzi skupionych wokół Krzysztofa Jasińskiego, założyciela Teatru STU. Karierę teatralną kontynuował w krakowskim Teatrze Rozmaitości, później związał się ze Starym Teatrem. Od 1979 r. jest wykładowcą krakowskiej PWST. W latach 1984 - 90 był rektorem tej uczelni.
Stworzył wybitne kreacje sceniczne, m.in. w: "Dziadach" i "Wyzwoleniu" Konrada Swinarskiego, "Hamlecie" Andrzeja Wajdy, "Ślubie" i "Fauście" Jerzego Jarockiego. Laureat wielu nagród, m.in. na festiwalach teatralnych we Wrocławiu i Opolu, nagrody Krytyki Teatralnej im. Boya-Żeleńskiego, nagrody przewodniczącego Komitetu Kinematografii za rolę Jana w filmie "Anioł w szafie" Stanisława Różewicza, nagród Ministra Kultury i Sztuki I i II stopnia, Złotego Ekranu, a także nagrody Komitetu Radia i Telewizji i wielu innych.
Znany z takich filmów jak: "Kolumbowie" Janusza Morgensterna, "Znikąd donikąd" Kazmierza Kutza, "Na srebrnym globie" Andrzeja Żuławskiego, "Do krwi ostatniej" Jerzego Hoffmana, "Człowiek z żelaza" Andrzeja Wajdy, "Kobieta samotna" Agnieszki Holland, "Matka Królów" Janusza Zaorskiego, "Karate po polsku" Wojciecha Wójcika, "Trzy kolory - Biały" i "Spokójv Krzysztofa Kieślowskiego, "Autoportret z kochanką" Radosława Piwowarskiego (nagroda za najlepszą drugoplanową rolę męską na FPFF w Gdyni w 1996 roku); "Pan Tadeusz" Andrzeja Wajdy oraz "Quo vadis" Jerzego Kawalerowicza.
KATARZYNA BUJAKIEWICZ (Mila)
Aktorka filmowa i telewizyjna. Absolwentka Wydziału Aktorskiego filii krakowskiej PWST we Wrocławiu (1995). W czasie studiów wystąpiła w spektaklach Teatru Polskiego we Wrocławiu. Przedstawienia dyplomowe zrealizowała m.in. w Teatrze Nowym w Poznaniu - "Kuglarze i wisielce" w reżyserii K. Zalewskiego oraz Teatrze Współczesnym w Szczecinie - "Śpiąca Królewna" w reżyserii Bogusława Kierca.
Od 1995 roku aktorka Teatru Współczesnego w Szczecinie, gdzie zagrała m.in. w "Romeo i Julii" Williama Szekspira, "Młodej śmierci" Grzegorza Nawrockiego, "Iwonie, księżniczce Burgunda" Witolda Gombrowicza, spektaklu "Moja wątroba jest bez sensu albo zagłada ludu" Wernera Schwaba, "Damach i huzarach" Aleksandra Fredry, "W małym dworku" Stanisława I. Witkiewicza, "Sekskomedii nocy letniej" Woody Allena, "Popcornie" Bena Eltona, "Śnie nocy letniej" Williama Szekspira, "Miłości na Krymie" Sławomira Mrożka.
Wystąpiła również w filmach fabularnych: "Kochaj i rób co chcesz", "Nie ma zmiłuj", "Inferno", "Stacja", a także serialach: "Sława i chwała", "Na dobre i na złe, "Twarze i maski".
MACIEJ KOZŁOWSKI (Smerda)
Aktor filmowy i teatralny. Ukończył Wydział Aktorski PWSFTViT w Łodzi.
Zadebiutował w teatrze w roku 1981, będąc studentem, rolą Pastuszka w spektaklu Pastorałka na scenie Teatru im. Jaracza w Łodzi. W latach 1983-88 występował na scenie Teatru Nowego w Poznaniu, w latach 1988-91 współpracował z Teatrem Studio w Warszawie, a od 1991 do 1993 roku był członkiem Zespołu J. Wiśniewskiego. Od 1998 roku występuje na scenie Teatru Narodowego w Warszawie.
W kinie zadebiutował w roli Partyzanta V w filmie "Karabiny" Witolda Podgórskiego (1981), a pierwsza jego rola filmowa to Piotr w filmie "Nie było słońca tej wiosny" reżyserowanym przez Juliusza Janickiego (1983). W bogatej filmografii aktora znajdują się również role w takich filmach jak: "Ucieczka z kina Wolność" Wojciecha Marczewskiego; "Psy" Władysława Pasikowskiego, "Pora na czarownice" Piotra Łazarkiewicza; "Lista Schindlera" Stevena Spielberga, "Nic śmiesznego" Marka Koterskiego, "Kiler" Juliusza Machulskiego, "Na koniec świata" Magdaleny Łazarkiewicz i "To ja, złodziej" Jacka Bromskiego. Z Jerzym Hoffmanem spotkał się na planie superprodukcji "Ogniem i mieczem".
Aktor zagrał również w 10 serialach, m.in.: "Matki, żony i kochanki", "Pogranicze w ogniu" oraz "Ogniem i mieczem" i "Wiedźmin", które były realizowane podczas kręcenia filmów fabularnych.
RYSZARD FILIPSKI (Wisz)
Aktor filmowy, teatralny i telewizyjny. W latach pięćdziesiątych był studentem krakowskiej PWST, egzamin aktorski zdał eksternistycznie w 1955 roku. Zadebiutował, mając 17 lat, w Teatrze Młodego Widza w Krakowie. Pod koniec lat 60-tych założył jedyny w Polsce, prywatny teatr Eref 66.
Najgłośniejsze role Ryszarda Filipskiego to rola kapitana Pawła Wójcika w "Tylko umarły odpowie" (1969), porucznika Bartkowiaka w "Południku Zero" (1970), agenta kontrwywiadu w "Brylantach pani Zuzy" (1971), Soroki w "Potopie" (1974), Józefa Piłsudskiego w "Zamachu Stanu" (1980), generała "Grota"-Roweckiego w "Coś więcej niż przetrwanie" (film TV). Największą popularność przyniosła mu rola Hubala, majora Henryka Dobrzańskiego w filmie "Hubal" (1973).
W roku 1973 zajął się reżyserią.
Jest eżyserem m.in. takich filmów jak: "Orzeł i reszka", "Zamach stanu", "Wysokie loty" oraz sztuk teatralnych: "Raport z Monachium", "Co jest za tym murem", "Rówieśnicy", "Timeo Danaos".
W 1981 roku wycofał się z zawodu.
