Reklama

"Śpiewający detektyw": O TWÓRCACH

Keith Gordon (reżyseria)

Chociaż zaczynał karierę od aktorstwa, to nigdy nie porzucił marzenia, by zostać reżyserem. Udział w filmach wielu słynnych twórców traktował, jak naukę rzemiosła, za którą w dodatku ma płacone. Wystąpił między innymi w: „Christine” Johna Carpentera, „Ubranie mordercy” i „Rodzinka na ekranie” De Palmy, „Powrót do szkoły”, „Cały ten zgiełk” Boba Fosse’a.

Pierwszym krokiem było współautorstwo scenariusza, współudział w produkcji oraz rola w niezależnym obrazie „Static”, za którą dostał nagrodę na Festiwalu Filmowym w Madrycie w 1987 r. Dwa lata później napisał i wyreżyserował „The Chocolate War”, z który otrzymał nominację do IFP/ Spirit Award.

Reklama

W 1991 r. wyreżyserował „W księżycową jasną noc”, na podstawie autobiograficznej antywojennej powieści Williama Whartona, z udziałem Ethana Hawke i Gary’ego Sinise’a. W 1996 r. nakręcił film „Matka noc” z Nickiem Nolte, na podstawie powieści Kurta Vonneguta.

W 2000 roku weszła na ekrany adaptacja mrocznej powieści romantycznej Scotta Spencera „Przebudzenie miłości”, z Billy Crudupem i Jennifer Connely, która dostała nominację do IFP/ Spirit Award.

Ponadto reżyserował niektóre odcinki seriali telewizyjnych: „Wild Palms” Oliviera Stone’a, Homicide” Barry’ego Levinsona, „Gideon’s Crossing” Paula Attanasio.

Dennis Potter (scenariusz)

Przez ponad 30 lat swej zawodowej aktywności pisał powieści, eseje, sztuki teatralne, scenariusze filmów telewizyjnych. W latach 1961 – 64 był krytykiem telewizyjnym dla Daily Herald. Pierwszą sztuką napisaną dla potrzeb nowej serii teatru telewizji BBC była „The Confidence Course” (1965). W 1964 roku wykryto u Pottera atropatię łuszczycową, która męczyła go przez dziesięciolecia, a ulgę przyniosły dopiero lekarstwa najnowszej generacji.

Stała się ona źródłem „natchnienia” do stworzenia postaci Dana Darka.

„Śpiewający detektyw”, scenariusz – arcydzieło powstał w 1986 roku. Przez niektórych uznawany jest za najlepszy oryginalny scenariusz telewizyjny w historii.

Bruce Davey (produkcja)

Davey jest prezesem Icon Productions, firmy założonej wspólnie z Melem Gibsonem w 1989 roku. Ich pierwszym wspólnym filmem był „Hamlet” (1990), a następnie „Wiecznie młody” (1992), „Człowiek bez twarzy” (1993), „Odlotowe szaleństwo” (1993), „Maverick” (1994) i „Braveheart. Waleczne serce” (1995) - zdobywca pięciu Oscarów.

Davey był także producentem filmów „Wieczna miłość” (1994), „Godzina zemsty” (1999), „Podróż Felicji” (1999), „Million Dollar Hotel”(2000), „Czego pragną kobiety”(2000), „Byliśmy żołnierzami” (2002), „Pasja (2004).

Tom Richmond (zdjęcia)

Jest autorem zdjęć do takich obrazów, jak: „Wszystko albo nic” (1987), „Amityville: The Evil Escapes” (1989), „W księżycową jasną noc” (1991), „Matka noc” (1996), „Przebudzenie miłości” (2000), „Killing Zoe” (1994), „Mała Odessa” (1994), „Slumsy Beverly Hills” (1998), „Synowie mafii” (2000), „Krótka piłka” (2001).

Patricia Norris (scenografia i kostiumy)

Pracowała przy filmach Mela Brooksa: „Nieme kino” (1976), „Lęk wysokości” (1977), „Historia świata: cześć I” (1981), oraz przy filmach Davida Lyncha: „Człowiek słoń” (1980), „Twin Peaks. Ogniu krocz ze mną” (1992), „Zagubiona autostrada” (1996), „Prosta historia” (1999).

Ponadto tworzyła scenografię i kostiumy min. do: „Victor/Victoria (1982), „Człowiek z blizną”(1983), „Micki + Maude” (1984), „Czarna wdowa” (1986), „Mały Nikita” (1988), „Kraina Hi-Lo” (1998), „Big Bad Love” (2001).

Greg Cannom, Keith Vanderlaan (charakteryzacja-efekty specjalne)

Vanderlaan i Cannom byli nominowani do Oscara za efekty specjalne w charakteryzacji do „Hannibala” Ridley’a Scotta. To ich ekipy: Creative Audience i Cannom Creations stworzyły słynną obdartą ze skóry twarz Gary Oldmana, która czyniła go kompletnie nierozpoznawalnym. Oni także wspaniale zdeformowali Mela Gibsona, oszpeconego w wypadku samochodowym w „Człowieku bez twarzy”.

Cannom otrzymał nominacje do Oscara za charakteryzację w filmach „Titanic” i „Człowiek przyszłości”. Pracował też przy: „Małpiszonie”(1999), „Informatorze” (1999), „Próbie sił” (2000), „Agencie XXL” (2000).

Współpraca Cannoma z Vanderlaanem przyniosła fantastyczne i niezapomniane efekty wizualne, które możemy podziwiać w filmach „Drakula” (1992), „Pani Doubtfire” (1993), „Maska” (1994), „Przeklęty” (1996), „Blade – wieczny łowca” (1998), „Piękny umysł” (2001), „Kuloodporny mnich” (2003), „Piraci z Karaibów: Klątwa czarnej perły” (2003).

materiały dystrybutora
Dowiedz się więcej na temat: Śpiewający detektyw
Reklama
Reklama
Reklama
Reklama
Strona główna INTERIA.PL
Polecamy