TOBEY MAGUIRE (Peter Parker/Spider-Man) zwrócił na siebie uwagę filmowców kilkoma znakomitymi rolami. Maguire pojawił się ostatnio w roli Jamesa Leera, w filmie Cudowni chłopcy, w którym wystąpił także Michael Douglas. Reżyserem tego filmu był Curtis Hanson, scenariusz na podstawie bestsellerowej powieści Michaela Charona napisał Steve Kloves. Maguire’a można także usłyszeć w filmie Psy i koty, w którym użyczył swego głosu Lou, lojalnemu i bohaterskiemu szczeniakowi beagle’a.
Maguire wystąpił w entuzjastycznie przyjętym obrazie Wbrew regułom, który zdobył siedem nominacji do Oskara i dwie nagrody Akademii. Film oparty jest na powieści Johna Irvinga, wyreżyserował go Lasse Hallstrom, natomiast Maguire wcielił się w postać Homera Wellsa, ucznia doktora Wilbura Larcha, granego przez Michaela Caine’a.
Maguire pojawił się także w dramacie z czasów wojny secesyjnej w reżyserii Anga Lee, Przejażdżka z diabłem, był to drugi film tego reżysera, w którym wystąpił młody aktor. Towarzyszyli mu w nim Jewel, Skeet Ulrich i Jeffrey Wright. Maguire wystąpił we wcześniejszym filmie Lee, w Burzy lodowej, w którym u boku Kevina Kline’a i Sigourney Weaver grał rolę Paula Hooda, filozoficznie podchodzącego do życia, bystrego nastolatka.
Maguire po raz pierwszy zwrócił na siebie uwagę publiczności występem w znakomitym, nominowanym do Oskara filmie krótkometrażowym Duke of Groove. Jego reżyserem był Griffin Dunne, w filmie występowali także Kate Capshaw, Uma Thurman i Kiefer Sutherland. Maguire pojawił się również wraz z Reese Witherspoon w filmie fantasy Miasteczko Pleasantville. Grali tam bliźniaków, którzy przenoszą się do świata telewizyjnych show z lat 50.
Maguire wystąpił także w innych filmach, wśród nich w Przejrzeć Harry’ego Woody Allena, Fear and Loathing in Las Vegas, opartym na powieści Hunter S. Thompson, S.F.W., u boku Stephena Dorffa i Reese Witherspoon i Chłopięcy świat, wraz z Robertem DeNiro, Ellen Barkin i Leonardem DiCaprio.
WILLEM DAFOE (Norman Osborn/Zielony Goblin) to cieszący się międzynarodową sławą i uznaniem aktorem, nominowany do nagrody Akademii ®, Złotego Globu, zdobywca nagrody Independent Spirit Award w kategorii najlepszego aktora drugoplanowego (za rolę Maxa Shrecka w filmie Cień wampira). Nagrodę w tej samej kategorii i za ten sam film przyznało mu też zgromadzenie krytyków filmowych miasta Los Angeles. Reżyserem filmu Cień wampira jest Elias Merhige, scenariusz, oparty na klasycznym horrorze Nosferatu w reżyserii F.W. Murnau’a, napisał Steven Katz.
Dafoe zdobył nominację do Oskara® za role sierżanta Eliasa w wyreżyserowanym przez Olivera Stone’a Plutonie. Ostatnio widzieliśmy go w filmach Pavilion of Women, opartym na powieści Pearla S. Bucka, i w Gnieździe os, wyreżyserowanym przez Steve’a Buscemi’ego. Wkrótce pojawi się na ekranach kin w Morality Play i w The Edges of the Lord, gdzie gra wraz z Haley’em Joelem Osmentem. Dafoe zakończył niedawno prace nad filmem Once Upon a Time in Mexico, który reżyseruje Robert Rodriguez.
Wśród licznych niezapomnianych ról Dafoego znajduje się Caravaggio w filmie Anthony’ego Minghella Angielski pacjent, główna rola w Ostatnim kuszeniu Chrystusa Martina Scorsese’a, rola Bobby’ego Peru w Dzikości serca Davida Lyncha, rola w filmie Wima Wendera Far Away, So Close i rola obrońcy praw obywatelskich w filmie Mississippi w ogniu Alana Parkera. Wystąpił także w kontrowersyjnym filmie Boondock Saints Troy’a Duffy’ego.
Inne filmy, w których możemy podziwiać tego aktora, to – między innymi: Existenz, American Psycho, Lulu na moście, New Rose Hotel, Stan zagrożenia, Tom and Viv, Urodzony 4 lipca, To Live and Die in L.A., Triumph of the Spirit, White Sands i Body of Evidence.
Od ponad 20 lat Dafoe należy do grupy teatralnej The Wooster Group, ostatnio wystąpił w offbroadway’owej sztuce pod tytułem North Atlantic. Scenariusz napisał James Strahs, oprócz Dafoego gra w niej także Steve Buscemi. Akcja prowokacyjnej sztuki rozgrywa się na lotniskowcu w czasach Zimnej Wojny.
KIRSTEN DUNST (Mary Jane Watson) została zauważono zarówno przez krytyków, jak i publiczność, kiedy udało jej się uzyskać kilka spośród najbardziej pożądanych ról w przemyśle filmowym. Zauważono zwłaszcza doskonałą grę w komedii Dziewczyny z drużyny, cieszącej się dużą popularnością wśród widzów, czy doskonale przyjętą rolę w filmie Przekleństwa niewinności, w którym wystąpiła wraz z Jamesem Woodsem i Kathleen Turner. W zeszłym roku zdobyła sobie szerokie uznanie rolą swe filmie Piękna i szalona, wyprodukowanym przez Disney’a, wkrótce zobaczymy ja jako Marion Davies, kochankę Williama Randolpha Hearsta, którego w filmie The Cat’s Meow (na ekrany kin amerykańskich wchodzi w kwietniu tego roku) zagrał Edward Herman. Reżyserem tego luźno opartego na wątkach z biografii Hearsta thrillera jest Peter Bogdanovich.
Dunst była nominowana do nagrody Złotego Globu za swą rolę w filmie Wywiad z wampirem. Pojawiła się także w filmach Drop Dead Gorgeous (u boku Ellen Barkin i Kirstie Halley); Dick z udziałem Michelle’a Williamsa; Małe kobietki u boku Susan Sarandon i Winony Ryder; Jumanji z udziałem Robina Williamsa; Matka noc, w którym wystąpił Nick Nolte; w nominowanym do Złotego Globu filmie Barry’ego Levinsona Fakty i akty, w którym udział wzięli Dustin Hoffman i Robert De Niro; i w Małych żołnierzach, gdzie grał także Phil Hartman.
Za udział w filmie Wywiad z wampirem otrzymała Blockbuster Video Award dla najlepszego nowego aktora drugoplanowego, nagrodę MTV dla najlepszego nowego aktora i nagrodę Saturn Award dla najlepszej młodej aktorki.
Aktorka związana jest z przemysłem filmowym odkąd ukończyła 3 lata. Zaczęła wtedy występować w reklamówkach telewizyjnych. Po nakręceniu ponad 100 reklam, w 1989 roku pojawiła się na dużym ekranie, wystąpiła w filmie Woody Allena New York Stories. W tym samym roku wraz z rodziną przeprowadziła się do Los Angeles, a jej kariera filmowa nabrała tempa.
Dunst występuje nie tylko w filmach fabularnych. Oprócz udziały w serialu Ostry dyżur, pojawiała się także w serialu The Outer Limits i w Devil’s Arithmetic, wyprodukowanym przez Dustina Hoffmana i Mimi Rogers; w filmie telewizyjnym Ruby Ridge: An American Tragedy; w Tower of Terror Disney’a; i w 15 and Pregnant Lifetime Television.
Dunst mieszka obecnie w Los Angeles.
JAMES FRANCO (Harry Osborn) otrzymał nagrodę Złotego Globu za tytułową rolę w telewizyjnym filmie James Dean, wyreżyserowanym przez Marka Rydella. Wkrótce zobaczymy go u boku Roberta DeNiro w filmie Michaela Caton-Jonesa City By The Sea, i w wyprodukowanym przez Martina Scorcese’a filmie Deuces Wild. Młody aktor bierze obecnie udział w zdjęciach do filmu Laughter in the Dark , w reżyserii Gregory Moshera.
Franco pojawił się także w serialu telewizyjnym Freaks and Geeks.
Mogliśmy go także zobaczyć w filmach Wszystkie chwyty dozwolone i w Ten pierwszy raz.
CLIFF ROBERTSON (wuj Ben) wystąpił w ponad 50 filmach, a jego kariera trwa już ponad 50 lat. W roku 1969 Robertson zdobył nagrodę Akademii dla najlepszego aktora za tytułową rolę w filmie Charly, opartym na opowiadaniu Flowers For Algernon. Za tę samą rolę i w tej samej kategorii otrzymał także nagrodę National Film Review Board.
Robertson pojawił się w klasycznych filmach, takich jak Piknik (z udziałem Williama Holdena), a później Devil’s Brigade (z udziałem tego samego aktora), czy Trzy dni kondora, gdzie grał u boku Roberta Redforda. Wyreżyserował i zagrał główną rolę w filmie The Pilot. Brał także udział w filmie Obsession z Genevieve Bujold, Class z Jacqueline Bisset, ostatnim filmie Boba Fosse’a Star 80, w Malone, Too Late the Hero z udziałem Michaela Caine’a i Henry’ego Fondy, Sunday in New York z Jane Fondą, The Naked and the Dead i The Great Northfield Minnesota Raid, których był także współproducentem. Jego późniejsze filmy to, między innymi, Ucieczka z Los Angeles, w którym wystąpił Kurt Russell i Inteligent w armii, w którym główną rolę grał Danny DeVito, a którego reżyserem był Penny Marshall.
Robertson pochodzi z La Jolla w Kalifornii. Początkowo przez krótki okres parał się dziennikarstwem, po czym rozpoczął karierę aktorską na Broadway’u. Joshua Logan wybrał go do roli głównej w swoim debiucie filmowym Piknik, po czym Robertson powrócił na deski teatralne. Wraz z Maureen Stapleton zagrał w sztuce Tennessee Williamsa Orpheus Descending, grał w Wisteria Trees z Helen Hayes i – nie tak dawno – w nowojorskiej sztuce Love Letters , gdzie wystąpił wraz z Elaine Stritch. Ostatnio występuje w cieszącej się niesłabnącym powodzeniem jednoaktówce The VIPs.
Robertson wystąpił także w roli prezydenta Johna F. Kennedy’ego, który osobiście wybrał go do roli oficera w filmie PT-109, zdobył nagrodę Emmy za rolę w The Game, i nominację do tej samej nagrody za The Two Worlds of Charlie Gordon i za wyreżyserowanie i scenariusz telewizyjnej sztuki The Dark Sunrise of Griff Kincaid. Pojawił się w licznych klasycznych przedstawieniach Playhouse 90, wśród nich w Days of Wine and Roses, Man Without A Country, My Father’s House i A Tree Grows in Brooklyn. Robertson wyreżyserował, napisał i zagrał w filmie J.W. Coop.
Aktor, który przez dziesięć lat był rzecznikiem prasowym firmy AT&T, został uhonorowany przez Kongres USA za „odważną postawę” podczas afery korupcyjnej, znanej jako Hollywood Gate Scandal.
Robertson posiada licencję pilota szybowcowego i samolotowego, kolekcjonuje też stare samoloty. W roku 1997 nakręcił film dla National Geographic, którego tematem było szybownictwo górskie. Wystąpił w nim osobiście, szybując nad górami High Sierras. Posiada szybowcowy rekord odległości przelotu stanu Nevada, a 11 września ubiegłego roku, w chwili gdy wieżowiec World Trade Center stawał w płomieniach, znajdował się w jego pobliżu, na pokładzie swojej prywatnej awionetki.
ROSEMARY HARRIS (ciocia May) otrzymała nominację do nagrody Akademii® za występ w filmie Tom and Viv z roku 1994, w którym wziął udział także Willem Dafoe. Ostatnio widzieliśmy ją w doskonałym filmie Kropla słońca, w którym występował także Ralph Fiennes. Zagrała tam owdowiałą matronę Valerie. W dziele tym postać tę odtwarza także jej córka, aktorka Jennifer Ehle, która zagrała w sekwencjach retrospektywnych. Harris wystąpiła także w thrillerze Dotyk przeznaczenia w reżyserii Sama Raimi’ego.
Aktorka zadebiutowała na ekranie w roku 1954, występując wraz z Elizabeth Taylor, Stewartem Grangerem i Peterem Ustinovem w klasycznym już filmie Beau Brummell, widzieliśmy ją także w dziełach takich jak The Boys From Brazil, Crossing Delancey, Hamlecie w reżyserii Kennetha Branaghana i w My Life So Far.
Wśród licznych przedsięwzięć telewizyjnych, w których brała udział, znalazł się film The Holocaust, za który otrzymała nagrodę Złotego Globu, Notorious Woman—The Life of George Sand, za który otrzymała nagrodę Emmy i The Camomile Lawn. Na scenie zadebiutowała w sztuce Moss Hart Climate of Eden, wystawianej na Broadway’u. Inne sztuki teatralne, w których brała udział, to: londyńskie The Seven Year Itch, i The Lion in Winter (za udział w tym przedstawieniu dostała Tony Award), The Royal Family, Old Times, Lost in Yonkers, Pack of Lies, A Delicate Balance, Hay Fever i Waiting in the Wings. W tej ostatniej sztuce występowała wraz z Lauren Bacall. Do klasycznych ról Harris należą Cressida, Desdemona, Ofelia i Iljena w Wujku Wanii, w którym występowała wraz z Laurencem Olivierem i Michaelem Redgravem.
Spider-Man to już trzeci film, na planie którego J.K. SIMMONS (J. Jonah Jamesonwspółpracuje z reżyserem Samem Raimim. Aktor wystąpił w Dotyku przeznaczenia i w Grze o miłość. Inne filmy z udziałem Simmonsa to: The Mexican z Julią Roberts i Bradem Pittem, Miłość w Nowym Jorku, w którym główne role grali Richard Gere i Winona Ryder, Szakal z udziałem Gere’a, Bruce’a Willisa i Sidney’a Poitier, Wbrew regułom z Tobey’em Maguirem, Facedown, Texas Rangers, The Ref, The Scout i Krytyczna terapia.
Simmons występuje także w serialu HBO Oz, w którym gra postać więźnia Vernona Schillingera. Pojawia się także w serialu Law & Order, występował epizodycznie w serialach Homicide, New York Undercover, Feds i Spin City. Simmons występował na Broadway’u w sztukach Laughter on the 23rd Floor, Guys and Dolls, A Few Good Men, Peter Pan, i A Change in the Heir.
