”Pod wieloma względami stanowił uosobienie tego,
czym jest rock and roll. Wszyscy wiemy, że był
typem radykalnego buntownika, ale nie wolno zapominać,
że pisał też piosenki, które nikogo nie pozostawiały obojętnym”.
Sheryl Crow dla MTV.com
Johnny Cash urodził się jako J.R. Cash 26 lutego 1932 w Kingsland w Arkansas. Jego rodzice byli zmagającymi się z biedą farmerami bawełny, którzy w roku 1935, u szczytu wielkiego kryzysu – w ramach rządowego programu przesiedleń – przenieśli się do kolonii Dyess nad Missisipi. J.R. dorastał słuchając najróżniejszych audycji radiowych nadawanych z tak odległych zakątków jak Chicago na północy i Meksyk na południu. Pokochał muzykę, zwłaszcza duchowe brzmienia rodziny Carterów, swingujący blues siostry Rosetty Tharpe i piosenki Jimmy’ego Rogersa. Wszystkie były dla niego źródłem inspiracji.
Gdy J.R. miał dwanaście lat, jego życiem wstrząsnęła tragedia – starszy brat, którego głęboko podziwiał, zginął w straszliwym wypadku z piłą tarczową. Johnny Cash wspominał później, że tragedia umocniła w nim wiarę, sprawiając przy tym, że zaczął patrzeć na świat w mroczniejszych barwach.
W młodości J.R. zaciągnął się do Amerykańskich Wojsk Lotniczych i odbył służbę w Landsberg w Niemczech Zachodnich jako radiotelegrafista. Wtedy też zaczął komponować. Po obejrzeniu filmu ”Inside Walls of Folsom” (”Za murami Folsom”) napisał piosenkę zatytułowaną ”Folsom Prison Blues”, która stała się potem wielkim przebojem.
W 1954 powrócił do Stanów Zjednoczonych i ożenił się ze swą pierwszą miłością, Vivian Liberto. Przenieśli się do Memphis, gdzie Cash zarabiał na życie jako domokrążca w nadziei rozpoczęcia kariery muzycznej. Wraz z dwoma mechanikami samochodowymi – Monroe Perkinsem i Marshallem Grantem – założył grupę, która stała się znana jako Tennessee Two.
Pod koniec 1954 Johnny Cash i Tennessee Two podpisali kontrakt z Samem Phillipsem, właścicielem rozrastającej się wytwórni Sun Studios. Ich pierwszym przebojem stała się piosenka ”Cry, Cry, Cry” z 1955, a potem przyszły: ”Folsom Prison Blues”, ”I Walk the Line” i ”Home of the Blues”. Pierwszy album solowy, który Cash wydał dla Sun, nosił tytuł ”With His Hot and Blue Gitar”, a ukazał się w 1957. W tym czasie Cash pisał piosenki dla młodego Roya Orbissona i Elvisa Presleya.
Piosenki Casha, opowiadające często o pechowcach szukających odkupienia i wybaczenia, podbiły Amerykę. Adresowane były bowiem do tych, o których kultura popularna zwykła zapominać: poniewieranych, zapomnianych i spragnionych miłości. Wkrótce Cash zaczął dawać do 300 koncertów rocznie, coraz częściej zapominając o życiu rodzinnym i coraz bardziej uzależniając się od rozładowującej stres amfetaminy i barbituranów.
W tym okresie Cash poznał June Carter, którą od dawna idealizował. June była córką legendarnej Matki Maybelle Carter i dorastała w sercu amerykańskiej muzyki country. Nie miała melodyjnego głosu swych słynnych sióstr, bazowała więc na żywej osobowości i wrodzonej inteligencji, zostając komikiem estradowym. Była przy tym utalentowaną aktorką i multiinstrumentalistką, czym bez trudu zdobyła sobie widownię. Mówiono nawet, że romansowała z samym Jamesem Deanem. Gdy poznała Johnny’ego Casha, była żoną piosenkarza country Carla Smitha, z którym miała córkę Carlene. Po bolesnym rozwodzie poślubiła Edwina ”Ripa” Nixa, z którym miała córkę Rozannę Leę. Po rozpadzie ich małżeństwa znów została sama. W trakcie licznych tournee z Cashem zawiązała się między nimi nić porozumienia, ale trzeba było kolejnych dziesięciu lat, by uświadomili sobie, co do siebie czują.
To właśnie June Carter (wraz z Merle Kilgore) napisała jeden z największych przebojów Johnny’ego Casha, piosenkę ”The Ring of Fire”, w której wyraziła to, co czuła do Johna w początkach ich znajomości.
Johnny Cash coraz bardziej pogrążał się w nałogu narkotykowym, czego efektem było słynne aresztowanie na granicy w El Paso w 1965 za próbę przemytu amfetaminy w futerale na gitarę. Gdy jego życie i dalsza kariera stanęły pod znakiem zapytania, June Carter pomogła mu otrząsnąć się z nałogu i na nowo odnaleźć wiarę. Cash rozwiódł się ze swą żoną Vivian w styczniu 1968.
W tym samym miesiącu w spektakularny sposób powrócił na estradę dzięki koncertowi w Folsom, którym porwał widownię złożoną ze skazańców odsiadujących wieloletnie wyroki. Album ”At Folsom Prison” utrzymywał się na listach przebojów przez 90 tygodni. W lutym Cash oświadczył się June Carter na scenie, rozpoczynając tym samym nowy etap w swoim życiu.
Cash zdobył 10 nagród Grammy, w tym nagrodę za całokształt twórczości i został przyjęty – jako jedyny muzyk obok Elvisa Presleya – zarówno do Rock and Roll Hall of Fame, jak i do Country Hall of Fame. June Carter zdobyła 3 nagrody Grammy, w tym dwie za swój ostatni album ”Wildwood Flower”. Zmarła w marcu 2003, a Johnny Cash we wrześniu tego samego roku.
