Robert Rodriguez (reżyser, producent, operator, montażysta, kompozytor)
Napisał scenariusz do swojego pierwszego filmu w 1991r. Był wówczas studentem na uniwersytecie stanowym w Austin, w Teksasie. Przebywał akurat w izolatce, ponieważ brał udział w płatnym eksperymencie klinicznym w instytucie badania leków. Wynagrodzenie za udział w eksperymencie pokryło koszty nakręcenia filmu. Planował odzyskać zainwestowane pieniądze sprzedając film na meksykański rynek kaset wideo.
Filmem tym był „El Mariachi” (1993). Całkowity koszt filmu wyniósł siedem tysięcy dolarów. Rodriguez sam napisał scenariusz, wyreżyserował go, sfilmował, sam zajął się montażem i nagraniem dźwięku. Poszukując nabywcy na rynku kaset wideo, Rodriguez podpisał umowę z agencją ICM. Prawa do filmu wykupiła następnie wytwórnia Columbia Pictures, z którą Rodriguez podpisał dwuletni kontrakt na pisanie scenariuszy i reżyserowanie. „El Mariachi” zdobył nagrodę publiczności za najlepszy film dramatyczny na Festiwalu Filmowym w Sundance. Został również dostrzeżony na festiwalach w Berlinie, Monachium, Edynburgu, Deauville i Yubari w Japonii. „El Mariachi” zyskał sławę najtańszego filmu, do którego prawa nabyła wielka wytwórnia hollywoodzka. Był to zarazem pierwszy film rozpowszechniany w USA w hiszpańskiej wersji językowej. Rodriguez opisał swoje doświadczenia związane z realizacją „El Mariachi” w książce Rebel Without a Crew („Buntownik bez ekipy”), która wyszła nakładem Dutton Press.
Był to zdumiewający debiut jak na dwudziestotrzylatka, niemniej jednak Rodriguez był już doświadczonym filmowcem. Urodził się w San Antonio, w stanie Teksas, jako trzecie z dziesięciorga dzieci Cecilio i Rebeki Rodriguez. Uczęszczał na zajęcia z realizacji filmów na teksańskim uniwersytecie stanowym. Przygotowywał się do nich, kręcąc w domowym zaciszu amatorskie filmy. Członkowie rodziny pracowali przy nich jako aktorzy i pracownicy techniczni. Trójka jego młodszego rodzeństwa wystąpiła w krótkometrażowym filmie Bedhead (1991), zrealizowanym na taśmie 16mm. Reżyserski debiut Rodrigueza został doceniony na wielu krajowych i międzynarodowych festiwalach. Z powodzeniem zajmował się także rysowaniem komiksów. Na łamach gazety Daily Texan publikował historyjki obrazkowe pod tytułem Los Hooligans. Inspiracją do tworzenia poszczególnych postaci byli jego bracia i siostry.
Rodriguez następnie napisał scenariusz do „Desperado” (1995). Sam zajął się produkcją, reżyserią i montażem. Film, ciąg dalszy „El Mariachi”, wypuściła wytwórnia Columbia. Dzięki niemu amerykańska publiczność poznała Antonio Banderasa, który grał główną rolę, a partnerowała mu Salma Hayek. Rodriguez jest również odpowiedzialny za scenariusz, reżyserię i montaż noweli The Misbehavers (1995), ponownie z udziałem Antonio Banderasa. Jest ona jedną z czterech nowel składających się na „Cztery pokoje” (Four Rooms), projekt wytwórni Miramax Films. W roku 1995, we współpracy z Quentinem Tarantino, stworzył dla wytwórni Dimension Films wywołujący skrajne emocje film „Od zmierzchu do świtu” (From Dusk Till Dawn). Scenariusz wyszedł spod pióra Tarantino, który również zagrał w filmie jedną z ról. Rodriguez natomiast zajął się reżyserią, montażem i produkcją wykonawczą. Kolejnym reżyserskim dokonaniem Rodrigueza był film „Oni” (The Faculty), zrealizowany w 1998r dla wytwórni Dimension Films z udziałem aktorów takich jak Josh Hartnett, Elijah Wood i Jordana Brewster.
W 2001r Rodriguez zrealizował swoje wieloletnie marzenie o realizacji rodzinnego filmu przygodowego. „Mali agenci” (Spy Kids) zyskali uznanie krytyki i odnieśli sukces kasowy, zarabiając sto milionów dolarów na rynku krajowym. Rodriguez poszedł za ciosem, realizując kolejne części: „Mali agenci 2: Wyspa marzeń” (Spy Kids 2: The Island of Lost Dreams) oraz „Mali agenci 3D: Trójwymiarowy odjazd” (Spy Kids 3-D: Game Over). Ostatnia część cyklu trafiła do kin 25 lipca 2003.
12 września 2003 trafiła na ekrany film trzecia część trylogii o „El Mariachi” – „Pewnego razu w Meksyku” (Once Upon a Time in Mexico). Robert samodzielnie nakręcił ten film, zmontował, opracował muzykę do niego i sam napisał scenariusz.
10 lipca 2005 odbędzie się premiera jego najnowszego filmu – The Adventures of Sharkboy and Lavagirl in 3D. Scenariusz pomógł mu napisać jego siedmioletni syn, Racer Max.
Frank Miller (reżyser, scenarzysta, producent)
SIN SITY jest jego reżyserskim debiutem. Film jest ekranizacją stworzonej przez Millera serii komiksów, w której przejawia się jego miłość do filmu noir i szmatławych kryminałów. W tej serii stworzył mroczny, ponury krajobraz miejski, w którym dobro i zło toczą ze sobą walkę, jakiej nikt jeszcze nie widział.
Miller, twórca jednych z najpopularniejszych komiksów na świecie, został zawodowym rysownikiem jeszcze jako nastolatek. Pracował na zlecenia dużych domów wydawniczych, takich jak Gold Key, DC i Marvel. Zwrócił na siebie uwagę pracując nad dwoma zeszytami z wydawanej przez Marvel serii Spectacular Spider-Man. Występowały w nich dwie popularne postaci ze świata komiksów: Człowiek-Pająk i Daredevil. Dzięki właśnie temu zleceniu stał się etatowym rysownikiem serii o Daredevilu. Wkrótce przejął także zadanie pisania scenariuszy. W ciągu kilku lat Millerowi i Klausowi Jansonowi, który zajmował się tuszowaniem, udało się przyciągnąć stale rosnące grono wielbicieli serii. Właśnie wtedy Frank stworzył postać Elektry – zabijającej na zlecenie wojowniczki ninja. Należy ona, wraz z Daredevilem, do postaci, z którymi Miller jest najsilniej związany i do których stale powraca.
We wczesnych latach osiemdziesiątych, Frank Miller zyskał jeszcze większą sławę jako jeden z pierwszych niezależnych twórców komiksu, którzy odważyli się wyjść poza wygodny świat postaci będących własnością wydawnictw. Stworzył komiks Ronin, opowiadający o przygodach futurystycznego samuraja, uważany przez niektórych za pierwszy komiks cyberpunkowy. To pierwszy komiks Millera z kolorami Lynn Varley, która stała się później jego stałą partnerką. Od tamtej pory Miller pracował – sam lub z partnerami – nad licznymi znaczącymi projektami, wśród których są: Batman: The Dark Knight Returns (jego wpływ na popularność tej postaci jest nie do przecenienia), Batman: Year One (z rysunkami Davida Mazzuchellego), Elektra: Assassin (z rysunkami Billa Sienkiewicza), Elektra Lives Again i wielokrotnie nagradzana mini-seria o Marcie Washington Give Me Liberty (z rysunkami Dave’a Gibbona), oraz Hard Boiled (z rysunkami Geofa Darrowa).
Jego pierwszym solowym przedsięwzięciem była seria Sin City. Zdobyła ona niezliczone nagrody, m.in. dwie nagrody Harvey dla najlepszego oryginalnego komiksu (w 1998r) i najlepszej serii (w 1996r), a także sześć nagród Eisner Awards, w tym dla najlepszego scenarzysty, najlepszego rysownika, najlepszej serii limitowanej, itd.
Frank jest także autorem scenariusza do filmu „Robocop 2”, jak również trzeciej części tej serii, która obecnie znajduje się na etapie post-produkcji.
Elizabeth Avellan (Producer)
Założyła wspólnie z Robertem Rodriguezem firmę Los Hooligans Production. Zdecydowali się na to podczas pracy nad ich pierwszym filmem długometrażowym „El Mariachi” w roku 1991. To właśnie ten film, który w 1993r zdobył Nagrodę Publiczności na Festiwalu Filmowym w Sundance, zadecydował o tym, że zajęła się produkcją filmową.
Od tamtego czasu Elizabeth wyprodukowała niezliczone filmy, a jako wiceprezes wytwórni filmowej Troublemaker Studios, odegrała znaczącą rolę w rozwoju Austin jako ważnego centrum produkcji filmów. Avellan była współproducentem „Desperado” na podstawie scenariusza i w reżyserii Rodrigueza, z Antonio Banderasem i Salmą Hayek w rolach głównych, a także „Od zmierzchu do świtu” na podstawie scenariusza Quentina Tarantino, w reżyserii Rodrigueze i z udziałem Georga Clooneya, Harveya Keitela i Juliette Lewis. W 1997r Avellan, wraz z Pamelą Cederquist i Raną Joy Glickman, wyprodukowała czarną komedię Real Stories of the Donut Men (scenariusz i reżyseria: Beeje Quick), która zdobyła tytuł najlepszej komedii na Festiwalu Filmowym Long Island.
Jej kolejne dokonania to produkcja filmu „Oni” na podstawie scenariusza Kevina Williamsona, w reżyserii Rodrigueza, oraz przebojowa trylogia przygodowa „Mali agenci”. Była producentem wykonawczym dokumentu In and Out of Focus, poświęconego problematyce łączenia rodzicielstwa i kariery w przemyśle filmowym. Jej najnowsze osiągnięcia to produkcja filmu Rodrigueza „Pewnego razu w Meksyku”, w którym główne role zagrali Antonio Banderas, Salma Hayek, Johnny Depp i Mickey Rourke, jak również produkcja wykonawcza wenezuelskiego thrillera Secuestro Express w reżyserii Jonathana Jakubowicza.
Avellan urodziła się w Caracas w Wenezueli. Jej dziadek, Gonzago Veloz, był pionierem wenezuelskiej telewizji. W wieku trzynastu lat przeniosła się do Houston w stanie Teksas. Jest absolwentką Rice University.
QUENTIN TARANTINO (gościnnie biorący udział przy reżyserii filmu)
Urodził się w Knoxville w stanie Tennessee w 1963r. Został nazwany na cześć postaci z serialu telewizyjnego Gunsmoke – Quinta, kowala-mieszańca, którego grał Burt Reynolds. Kiedy przyszły reżyser miał dwa lata, przeniósł się wraz z matką, która go samotnie wychowywała, do Orange County w Kalifornii. To miejsce stało się jego domem na następne dwadzieścia lat.
Okolice domu Quentina zamieszkiwali zarówno biali jak i czarni. Poddany był wielorakim wpływom kultury filmowej i popularnej; miał kontakt m.in. z filmami sztuk walki. W wieku siedemnastu lat rzucił szkołę dla zajęć aktorskich. Utrzymywał się z dorywczych zajęć. Kiedy miał 22 lata odnalazł swój drugi dom w wypożyczalni kaset wideo Video Archives w Manhattan Beach. Tam jego obszerna wiedza na temat starych filmów nareszcie stała się użyteczna. Dla Quentina i jego współpracowników: Rogera Avery i Jerry’ego Martineza, Video Archives stało się niejako szkołą filmową. Wtedy też zaczął pisać scenariusze jako sposób na zapewnienie sobie materiału do ćwiczeń w szkole aktorskiej.
W 1991r Tarantino napisał scenariusz do „Wściekłych psów” (Reservoir Dogs). Był on częściowo wyrazem frustracji spowodowanej trudnościami piętrzącymi się przed nieznanym scenarzystą i reżyserem, który chce stworzyć „prawdziwy film”. Film nakręcono w ciągu niecałego miesiąca w Los Angeles, a wystąpili w nim, oprócz Harveya Keitela, tak rewelacyjni aktorzy jak Michael Madsen, Steve Buscemi, Tim Roth, Laurence Tierney, Chris Penn, a także sam Tarantino. Rezultat: niebywały sukces, po którym oba wcześniejsze scenariusze Tarantino od razu znalazły nabywców. Na ich podstawie powstały filmy „Prawdziwy romans” (True Romance) w reżyserii Tony’ego Scotta i „Urodzeni mordercy” (Natural Born Killers), wyreżyserowany, po wprowadzeniu znaczących poprawek do scenariusza, przez Olivera Stone’a.
W 1994r powstał „Pulp Fiction” – wielowarstwowy collage kryminalny, o zaburzonej chronologii zdarzeń, w którym historie kilku postaci splatają się ze sobą w kunsztowny sposób. „Pulp Fiction” przypomina trzywymiarową grę w szachy. Dzięki temu filmowi John Travolta, ikona lat siedemdziesiątych, odzyskał należną sobie renomę w świecie filmowym, Samuel L. Jackson potwierdził swoją pozycję gwiazdora filmowego, a Tarantino rozpoczął współpracę z aktorką, którą zaczął nazywać „swoją” – Umą Thurman.
Po trzyletniej przerwie Tarantino napisał scenariusz do „Jackie Brown”, którą wyreżyserował w 1997r. To zwariowany kryminał na podstawie bestsellerowej powieści Elmore’a Leonarda „Rumowy poncz” (Rum Punch). Tytułowa rola, w której wystąpiła Pam Grier, przyniosła jej nominacje do nagród Złoty Glob i SAG, a Robert Forster, grający postać zmęczonego życiem poręczyciela, był nominowany do Oscara za najlepszą rolę drugoplanową.
Tarantino początkowo pragnął zostać aktorem i nadal pojawiał się w filmach swoich, i kolegów po fachu. Wcielił się w znanego jako Mr. Brown złodzieja z „Wściekłych psów” i w roztrzęsionego Jimmie’go Dimmicka, obarczonego niechcianymi zwłokami, w „Pulp Fiction”. W autorskiej noweli Man From Hollywood stanowiącej część grupowego projektu „Cztery pokoje”, Tarantino obsadził się w roli reżysera-chwalipięty. Zagrał także Richarda Gecko, zwariowanego brata bandyty George’a Clooney’a w „Od zmierzchu do świtu” Roberta Rodrigueza, główną rolę w filmie Jacka Barena „Włącz się do gry” (Destiny Turns on the Radio), pojawił się także w „Dziewczynie nr 6” (Girl 6) Spike’a Lee.
Wraz z Lawrencem Benderem prowadzi firmę produkcyjną A Band Apart Productions, która zajęła się produkcją wykonawczą filmu Rogera Avary’ego Killing Zoe, zrealizowanego przez wytwórnię October Films. Odpowiadał za dystrybucję na rynku amerykańskim klasycznego filmu sztuk walki „Żelazna małpa” (Iron Monkey), wyreżyserowanego w 1993r przez mistrza Yuen Wo Pinga. Był także producentem wykonawczym czarnej komedii Reba Braddocka „Mokra robota” (Curdled) i God Said, ‘HA!’ Julii Sweeny.
W ciągu czterech lat, które upłynęły pomiędzy premierą „Jackie Brown” i realizacją „Kill Bill”, Tarantino ciężko pracował nad scenariuszem do filmu wojennego Inglorious Bastards.
K.N.B. EFX GROUP (charakteryzacja)
K.N.B. EFX GROUP zajmowali się wcześniej charakteryzacją w filmach: „Pulp Fiction” Quentina Tarantino, „Od zmierzchu do świtu” Roberta Rodrigueza i „Kill Bill 1 i 2” Tarantino.
Firmę założyli w 1988r ROBERT KURTZMAN, GREG NICOTERO i HOWARD BERGER. Pracowali wówczas razem przy filmie Sama Raimi „Martwe zło 2” (Evil Dead II: Dead by Dawn). Z firmą, której nazwa pochodzi od inicjałów trzech założycieli, lubią współpracować najwięksi twórcy kina akcji, horroru i SF: George A. Romero („Małpia intryga” – Monkey Shines), John Woo („Nieuchwytny cel” – Hard Target), John Carpenter („Duchy Marsa” – Ghosts of Mars) i Wes Craven („Krzyk” – Scream).
Najwięcej kłopotu sprawiły im zamówienia na stworzenie postaci kosmitów do filmów: „Marsjanie atakują” (Mars Attacks) Tima Burtona i „Faceci w czerni” (Men in Black) Barry’ego Sonnenfelda, a także opracowanie wyglądu postaci superbohatera i jego arcyrywala w adaptacji komiksu Todda McFarlane’a „Spawn”. Pracowali także przy wielu innych filmach, wśród których są: „Obcy” (Alien) Jamesa Camerona, „Amistad” Stevena Spielberga, „Misery” Roba Reinera, Bubba Ho-Tep Dona Coscarellego i „Hulk” (The Hulk) Anga Lee. Ich ostatnim dziełem jest charakteryzacja na potrzeby horroru Land of the Dead George’a Romero.
Pracują głównie na zamówienie przemysłu kinowego, jednakże mają na swym koncie współpracę z rynkiem telewizyjnym. Efekty ich pracy można podziwiać w serialach: „Herkules” (Hercules: The Legendary Journeys), „Xena: wojownicza
księżniczka” (Xena: Warrior Princess) i „Z archiwum X” (The X-Files).
