Nowe bajki otworzyły drzwi nowym bohaterom, ale “Shrek 2” mógł powstać tylko w oparciu o główne postaci czyli Shreka, Osła i królewnę Fionę, którym głosów użyczyli Mike Myers, Eddie Murphy oraz Cameron Diaz.
Producent wykonawczy Jeffrey Katzenberg mówi, “To byłoby nie do pomyślenia, stworzyć Shreka bez Mike’a Myersa, Osła bez Eddie’go Murphy, czy królewnę Fionę bez Cameron Diaz. Byli oni olbrzymią częścią sukcesu pierwszego filmu i zrealizowanie bez nich drugiej części w ogóle nie było brane pod uwagę.”
“Trzy główne postaci i aktorzy, którzy je grają są uwielbiani przez widzów,” mówi Adamson. “Są podstawą opowiadanej historii. Nikt inny nie mógłby wcielić się w postaci z filmu: musieli to być Mike, Eddie i Cameron.”
Mike Myers ponownie wnosi do postaci ukochanego przez wszystkich ogra, Skreka odróżniające go od innych cechy. Adamson twierdzi, “Mike jest Shrekiem. Nie można ich od siebie oddzielić. Mike wciela się w tę postać i ona po prostu wychodzi z jego wnętrza. Poza tym, że jest on niezwykłym aktorem, jest także wspaniałym filmowcem i gawędziarzem. Myśli i gra na takim samym poziomie. Zna tę postać lepiej niż ktokolwiek z nas i dlatego był w stanie podsuwać nam coraz to nowe pomysły. To była naprawdę wspaniała współpraca.”
“Bycie głosem Shreka było dla mnie niezwykłym doświadczeniem,” mówi Myers. “To zabawna i świetnie napisana rola, co sprawia aktorowi wielką przyjemność. Także osobiście jest to dla mnie bardzo budujące. Całe rodziny podchodzą do mnie i mówią, jak bardzo są wdzięczni za to, że stworzyliśmy Shreka, który akceptuje siebie takim jakim jest. Przesłaniem ‘Shreka 2’ jest to, aby po wszystkich niepowodzeniach żyć długo i szczęśliwie.”
Powracający z podróży poślubnej, Shrek ma własną wersję szczęśliwego życia, które wg Myersa składa się z “mieszkania na bagnach z żoną, żywienia się szczurami i okazjonalnych potyczek z niezadowolonymi farmerami.”
Zakochana po uszy księżniczka Fiona dzieli z nim te wizję przyszłości, która niestety zostaje zakłócona sprawą przedstawienia męża rodzicom. Cameron Diaz, głos księżniczki Fiony, tak o tym mówi, “Oczywiście Fiona martwi się tym, jak jej rodzice przyjmą męża – ogra, ale z drugiej strony poślubienie Shreka dało jej duże poczucie wartości. Całe życie spędziła myśląc o tym, jak to będzie być królewną u boku czarującego księcia, a ostatecznie podjęła decyzję bycia ze Shrekiem, który jest całkowitym przeciwieństwem księcia jej marzeń. Kocha go za to kim jest i za to, że daje jej wiarę w siebie, ponieważ jeśli kogoś kocha się za to kim jest i akceptuje samego siebie, można żyć nawet na bagnach i być szczęśliwym.”
Vernon mówi, “Cameron przekazuje Fionie, to kim sama jest. W jej głosie słychać, że jest zakochana w Shreku, nieważne czy mówi do niego, czy o nim.”
“Mieliśmy sporo szczęścia, że udało nam się zaangażować Cameron do roli Fiony,” mówi Warner. “Cameron jest mieszanką siły, poczucia humoru i wyrafinowania. Tak też jest Fiona. Są obie wspaniałymi kobietami.”
Jeden z członków ślubnego przyjęcia – Osioł, któremu głosu użyczył Eddie Murphy - wcale nie ma zamiaru zostać wyproszonym z królewskiego balu. Sam siebie zaprasza do długiej podróży do królestwa Zasiedmiogórogrodu i wkrótce doprowadza Shreka i Fionę do szału ciągłym powtarzaniem jednego i tego samego pytanie, “Daleko jeszcze?”
“Osioł jest dla naszej pary piątym kołem u wozu, ale zupełnie nie zdaje sobie z tego sprawy, gdyż jest zupełnym głupkiem,” śmieje się Murphy. “Shrek i Fiona uwielbiają go, ale co za dużo to niezdrowo. Przychodzą takie chwile, gdy nawet oni chcą zostać sami. Ale Osioł jest takim niepoprawnym optymistą, we wszystkim szuka tej lepszej strony. Uważa, że wszystko jest wspaniałe. Że w końcu się udało i mogą być wszyscy razem. Jest Osłem szczęściarzem… Inaczej nie można tego ująć.”
Adamson twierdzi, “Eddie jest komikiem z olbrzymią intuicją. Dostawał swoją sekwencję, kiwał głową, uśmiechał się… i już razem czytaliśmy daną scenę. Za każdym razem usiłowałem dotrzymać mu tempa i nie zawsze się udawało. Nigdy nie wiedzieliśmy, co w danej chwili powie. Robił coś więcej niż tylko czytał swoje kwestie, czy improwizował. On po prostu wcielał się w postać Osła.”
Lipman zgadza się z Adamsonem, “Eddie jest geniuszem. Kiedy wchodzi do studia jest Osłem i każde słowo, jakie wychodzi z jego ust jest bezcenne. To czyste złoto.”
W filmie “Shrek 2,” Osioł musi zmierzyć się z jeszcze jednym gadającym zwierzęciem w życiu Shreka, Kotem w Butach. Mówi się, że Kot w Butach jest inteligentnym i nieustraszonym pogromcą ogrów, co sprawiłoby, że jest on wrogiem Shreka. Okazuje się, jednak, że los spłata wszystkim figla i Kot w Butach zdecyduje się połączyć swoje siły ze Shrekiem i bardzo temu niechętnym Osłem.
Adamson mówi, że Kot w Butach był jednym z ukochanych bohaterów jego dzieciństwa. “To wspaniała postać. W oryginalnej opowieści Kot w Butach jest pogromcą ogrów, który pomaga swojemu panu zwrócić na niego uwagę króla, a w naszej historii chociaż zostaje wynajęty, aby pokonać Shreka, ostatecznie pomaga mu zdobyć uznanie króla. Wszystkie te elementy wspaniale ze sobą współgrały.”
Filmowcy początkowo myśleli o Kocie w Butach, jako o kolejnym bohaterze w angielskim typie. Było to jednak zbyt konwencjonalne jak na potrzeby bardzo niekonwencjonalnego bajkowego świata przez nich stworzonego. Kiedy zdecydowali, że będzie to postać z domieszką krwi latynoskiej, był tylko jeden aktor, którego mogli zaakceptować jako Kota w Butach. “Wyobraziliśmy go sobie jako Zorro w ciele kota i od tego momentu Kotem w Butach był tylko Antonio Banderas,” mówi Adamson.
Debiutujący w filmie animowanym, Antonio Banderas bez wahania zdecydował się wykorzystać szansę wcielenia się w postać Kota w Butach lub, jak sam o nim mówi, “El Gato con Botas. To postać, którą znam od czasów, kiedy miałem może trzy lata. Nigdy nie przypuszczałem, że będę miał okazję go zagrać. Zabawnie było pośmiać się trochę z granego kiedyś przeze mnie Zorro.”
“Antonio nadał Kotu w Butach osobowość Zorro,” mówi Vernon. “Całkowicie zaakceptował tę postać. Prawie chodził po ścianach w studio nagraniowym. Mruczał, prychał i znaczył swoje terytorium,” śmieje się reżyser. “To było coś niesamowitego, ponieważ uważaliśmy, że to my stworzyliśmy tę postać, a okazało się, że Antonio wyniósł ją na zupełnie inny poziom i sprawił, że była wyjątkowa.”
W przypadku bohatera bajek, niczym niezwykłym nie jest zachowanie większe niż życie, ale w przypadku Kota w Butach, okazało się to niezwykle prawdziwe. Banderas wyjaśnia, “Kot ma unikalne poczucie honoru i bardzo silną osobowość, jego ciało nie bardzo jednak współgra z tym, co sobą reprezentuje. Jest uroczym kotkiem – chciałoby się go pogłaskać – co sprawia, że każdy go akceptuje… z wyjątkiem Osła.”
Okazuje się, że Kot w Butach nie pojawił się w życiu Shreka i Osła przypadkowo. Został wysłany przez ojca królewny Fiony, króla Harolda, który zrobił to bez wiedzy królowej Lilliany i Fiony.
Para królewska, królowa Lillian i król Harold grani są przez dwójkę legendarnych aktorów: Julie Andrews i Johna Cleese. “Oboje mieli wpływ na tak wielu ludzi i zdajemy sobie z tego sprawę, kiedy stają przed mikrofonem. Grane przez nich postaci po prostu emanują z ich wnętrza,” mówi Vernon.
Asbury stwierdza, “John Cleese jest królem Zasiedmiogórogrodu. Kocha swoją córkę, ale musi zajmować się innymi sprawami, a ogr nie pasuje do obrazu królestwa, jaki sobie stworzył. Julie Andrews jest prawdziwą królową z bajki, która pragnie tylko, aby jej córka była szczęśliwa. Jest w stanie zaakceptować dużo więcej niż król. Chcieliśmy, aby ciepło i cierpliwość, które znamy i kochamy w Julie przeszły na postać królowej.”
W przypadku filmów animowanych bardzo rzadko zdarza się, aby aktorzy pracowali razem, zwłaszcza w chwili nagrywania swoich kwestii. Najczęściej pracują tylko z reżyserem. Dlatego też olbrzymim wyzwaniem dla filmowców był moment, gdy Julie Andrews i John Cleese pojawili się w studio i wspólnie nagrywali swoje sceny. “Wspaniale było móc obserwować Johna i Julie razem w studiu. Znali dobrze swój materiał i świetnie ze sobą współpracowali,” komentuje Adamson. “Praca reżysera, który ma możliwość przebywać w studio z takimi gwiazdami jest wyjątkowo prosta. Dawałem im tylko podstawowe wskazówki, a otrzymywałem, to co chciałem i dużo, dużo więcej.”
Vernon twierdzi, że wspólna praca Andrews i Cleese’a nadała parze królewskiej dodatkowego wymiaru. “Ich związek nabrał realności. Kiedy rozmawiają ze sobą, czuje się, że są to ludzie, którzy spędzili ze sobą bardzo dużo czasu, Że są małżeństwem od wielu lat.”
Zarówno Andrews, jak i Cleese cieszyli się z możliwości wspólnej pracy. “Dużo lepiej jest pracować w parze,” mówi Andrews. “Kiedy pracuje się oddzielnie nigdy nie wie się, co robi drugi aktora, a poza tym praca z Johnem była czymś wyjątkowym. Największym wyzwaniem w animacji jest to, że pracuje się tylko głosem i do końca nie wiadomo, jak to wyjdzie. Czy nie jest się za bardzo sztucznym? Czasami jest to bardzo trudne, ale równocześnie zabawne i w pewien sposób wyzwalające.”
Cleese mówi, “Cudowną sprawą w animacji jest to, że można ją traktować trochę jak radio, w którym zaczynałem pracę wiele lat temu. To moje ulubione medium, ponieważ nie muszę się uczyć na pamięć żadnych kwestii, ani nie muszę się golić. Muszę po prostu dobrze wszystko odegrać i skupić się na tym, co śmieszne, a nie na tym, czy jestem dobrze oświetlony.”
Jennifer Saunders, która podkłada głos do postaci bardzo nietypowej Matki Chrzestnej, w pełni zgadza się z Cleesem. “W trakcie pracy nad animacją , nie kładzie się nacisku na to, jak dana osoba wygląda. To bardzo dobry wybór, w momencie, gdy jest się starszą aktorką. Jeśli tu i ówdzie potrzebny jest mały retusz, animacja to jedyne rozsądne rozwiązanie,” śmieje się aktorka.
Matka Chrzestna pojawia się w filmie w sposób, którego można się spodziewać – spływa w dół w bańce mydlanej. Ale to nie jedyna bańka, którą zamierza przekłuć. Okazuje się, że Matka Chrzestna Fiony jest ambitną mamą Księcia Czarującego, której życzenia spełniają się przy użyciu magicznej różdżki.
“Ponieważ ‘Shrek’ jest parodią znanych bajek, Matka Chrzestna nie może być po prosty słodką i uroczą osobą,” twierdzi Saunders. “Zawsze pragnęła, żeby jej syn poślubił księżniczkę Fionę, a okazało się, że na drodze do spełnienia jej marzeń stanął Shrek. To niesamowita postać i to mi się w niej podoba.”
“Od samego początku chcieliśmy pracować z Jennifer,” mówi Warner. “Kiedy ją zaangażowaliśmy zaczęliśmy budować jej postać na podstawie tego, co wiedzieliśmy o niej z serialu ‘Absolutely Fabulous’. Jest niesamowicie inteligentna i praca z nią była wspaniałym doświadczeniem. Zawsze była w stanie przedstawić nam najzabawniejszą i najlepszą wersję swojej bohaterki.”
Pomimo tego, że Fiona już wyszła za mąż za Shreka, Matka Chrzestna nie ma zamiaru pozwolić, aby taki drobny szczegół zniweczył plany dotyczące jej syna. Pragnie, aby to on rządził królestwem Zasiedmiogórogrodu. Przecież to właśnie on jest ucieleśnieniem marzeń każdej królewny… nawet jeśli sam tak o sobie mówi.
Rupert Everett, który użycza głosu postaci księcia Czarującego, mówi, “Uważa, że jest przystojny, seksowny, świetnie zbudowany i odważny, a takiej osoby nikt o zdrowych zmysłach by nie odtrącił. Myśli tylko o swoim wyglądzie, odżywkach do włosów i marzy o życiu w świecie, w którym liczy się piękno i sukces. Chce się ożenić z królewną Fioną, i to, że ona jest już mężatką nie ma dla niego najmniejszego znaczenia.”
Asbury mówi, “Książę Czarujący, to zepsuty egoista i maminsynek. Rupert Everett świetnie poradził sobie z oddaniem tych cech charakteru przy użyciu tylko głosu. Dzięki niemu jest on dużo bardziej zabawny niż w scenariuszu.”
“Początkowo wydawało nam się, że książę Czarujący nie powinien być zabawny, bo bierze wszystko bardzo poważnie,” mówi Adamson. “Wkrótce jednak zdałem sobie sprawę, że Rupert ma niezwykły talent komediowy. Jego książę dalej traktuje siebie bardzo poważnie, ale w wyjątkowo komiczny sposób. Ogląda się to naprawdę bardzo interesująco.”
W skład obsady aktorskiej wchodzi także Larry King, która użycza swojego głosu brzydkiej przyrodniej siostrze prowadzącej bar w Poison Apple, a także Joan Rivers, która zapowiada przybycie takich bajkowych postaci jak Śpiąca Księżniczka czy Tomcio Paluch na królewski bal. W “Shreku 2” pojawia się także Piaskowy Dziadek, Pinokio, Trzy Świnki i Trzy Ślepe Myszy.
Chociaż podczas procesu realizacji filmu animowanego, aktorzy zwykle pracują indywidualnie, muszą ze sobą ściśle współpracować, gdyż ich występy nie byłyby kompletne bez pracy animatorów. “Tak naprawdę, wszyscy animatorzy są aktorami,” twierdzi Adamson. “Wizualna strona danego występu tworzona jest przez animatorów i są oni odpowiedzialni za połączenie wokalnej pracy aktorów i tego, co pojawi się na ekranie.”
Raman Hui, Tim Cheung i James Baxter, animatorzy pracujący przy powstawaniu filmu “Shrek 2,” przestudiowali materiał z sesji nagraniowych, aby od aktorów uzyskać inspirację pomocną przy animacji bohaterów filmu. Niektórzy animatorzy wzięli nawet udział w lekcjach aktorstwa, aby nauczyć się metod jakimi posługują się aktorzy chcąc wyrazić pewne emocje.
Przez ostatnich dziesięć lat, komputerowa animacja 3D stała się główną formą animacji filmowej. W związku z tym wielu tradycyjnych animatorów, m.in. James Baxter, zamieniło ołówki na myszki komputerowe. Baxter twierdzi, “Główną różnicą jest, to, że manipulujemy już stworzonym modelem i nie stoi przed nami wyzwanie tworzenia go od początku do końca. Jeśli chodzi jednak o grę aktorską, wykorzystujemy te same umiejętności, jakie były nam potrzebne w tworzeniu animacji dwuwymiarowej. Komputer jest po prostu kolejnym narzędziem i tylko przypadek sprawił, że nie wygląda jak ołówek.”
Komputery umożliwiają także tysiąckrotne zwiększenie obsady filmu, i w przypadku każdego kolejnego komputerowo animowanego filmu, ci wirtualni statyści stają się coraz bardziej złożeni. W “Shreku 2,” największa scena zbiorowa zawierała prawie 6000 mieszkańców Zasiedmiogórogrodu, którzy pojawili się, aby powitać wracającą królewnę i jej męża.
Tak jak w “Shreku”, cyfrowy tłum mężczyzn, kobiet i dzieci został stworzony w komputerze i każda postać miała swoją pierwotną wersję. Poprzez różnicowanie takich elementów jak wygląd fizyczny, włosy, ubranie, można było wielokrotnie pomnażać komputerowe postaci. Animatorzy mogli także posłużyć się biblioteką zachowań i przyporządkować poszczególnym postaciom takie gesty jak klaskanie, machanie, chodzenie i wiele innych.
Tłum w “Shreku 2” uległ zasadniczemu rozwojowi dzięki użyciu narzędzia zwanego ‘dynamiczną cechą tłumu’. Pozwala ono na zbliżenia twarzy w tłumie i zaprojektowanie ich reakcji na daną akcję. Narzędzie takie było wyjątkowo pomocne, gdyż wcześniej wszystkie postaci w tłumie patrzyły na ten sam punkt w przestrzeni, co wyglądało nienaturalnie. Poprzez dodanie funkcji “patrz na”, animatorzy mogli sprawić, aby ludzie w tłumie mogli obserwować akcję ze swojego indywidualnego punktu widzenia. Można było nawet tak podzielić tłum, aby niektóre osoby patrzyły na Fionę, a inne obserwowały Shreka.
Specjalista d/s efektów wizualnych Ken Bielenberg wyjaśnia, “Chcieliśmy, aby tłum dynamicznie reagował na to, co dzieje się w danej scenie. Na przykład, jakiś człowiek idzie sobie drogą, i nagle obok niego przechodzi Shrek. Wtedy ten człowiek jest przestraszony. Musi na to jakoś zareagować – odwrócić się, odsunąć. I właśnie w takich reakcjach pomaga nam dynamiczna cecha tłumu.”
Narzędzie to pomaga także animatorom w kontroli ruchu stop, ich ustawieniu. Animatorzy mogą w każdej chwili zmienić tempo reakcji i na różne sposoby łączyć ze sobą różne typy reakcji. Wszystko to sprawia, że tysiące postaci z dalszego planu zyskuje indywidualność.
