Woody Allen, ur. 1 grudnia 1935 r. w Nowym Jorku, USA. Zdobywca 136 nagród filmowych - w tym trzykrotnie otrzymał Oscara, za reżyserię (Annie Hall) i scenariusz (Annie Hall, Hannah i jej siostry). Oprócz tego kilkunastokrotnie do tej nagrody nominowany (w tym 13-krotnie za scenariusz - najwięcej w historii). Karierę zaczynał jako autor komedii, w których zresztą również występował. W 1964 roku zaangażowano go do stworzenia scenariusza Co słychać, koteczku? Od tej pory napisał, wyreżyserował i wystąpił w dziesiątkach filmów, włączając w to tak znane tytuły jak Bananowy czubek (1971), Śpioch (1973); Annie Hall (1977), Wnętrza (1978), Manhattan (1979), Danny Rose z Broadwayu (1984), Purpurowa róża z Kairu (1985), Hannah i jej siostry (1986), Złote czasy radia (1987), Zbrodnie i wykroczenia (1989), Mężowie i żony (1992), Strzały na Broadwayu (1994), Jej wysokość Afrodyta (1995), Przejrzeć Harry'ego (1997), Wszystko gra (2005), Scoop - Gorący temat (2006) i wchodzący właśnie na ekrany kin Sen Kasandry. Woody Allen napisał też wiele sztuk teatralnych, między innymi Zagraj to jeszcze raz, Sam - na jej podstawie reżyser zrealizował film, w którym zagrał jedną z głównych ról.
Ewan McGregor, ur. 1971 w Crieff, w Szkocji. Wielką popularność przyniosła mu rola Marka Rentona - narkomana w filmie Trainspotting w reż. Danny Boyle'a. Inne ważne role McGregora to: The Pillow Book (1996), Gwiezdne wojny: część I - Mroczne widmo (1999), Moulin Rouge! (2001), Duża ryba (2003)
Colin Farrell, ur. 1976 w Dublinie, w Irlandii. Na dużym ekranie zadebiutował rolą w dramacie wojennym Kraina tygrysów i od razu okrzyknięty został "jednym z najzdolniejszych aktorów młodego pokolenia." Współpracował m.in. z takimi reżyserami jak: Steven Spielberga (Raport mniejszości 2002), Oliver Stone (Aleksander 2004) czy Joel Schumacher (Telefon, 2002).
Vilmos Zsigmond, ur. 16 czerwca 1930 w Szeged, na Węgrzech. Operator filmowy, studiował na akademii filmowej w Budapeszcie. Podczas powstania węgierskiego razem z László Kovácsem na bieżąco filmował rozgrywające się wydarzenia. Po zdławieniu rewolucji przez wojska radzieckie razem uciekli na Zachód, przewożąc taśmy z nakręconymi scenami. Zsigmond wyemigrował do Stanów Zjednoczonych i zamieszkał w Los Angeles, gdzie pracował jako technik i fotograf. W latach 60. był autorem zdjęć do filmów niskobudżetowych i telewizyjnych, z uznanymi reżyserami zaczął współpracować na początku następnej dekady. Pierwszym jego ważnym filmem był anty-western McCabe i pani Miller Roberta Altmana. Za zdjęcia do Bliskich spotkań trzeciego stopnia Stevena Spielberga w 1978 zdobył Oscara. Ponadto do tej nagrody był trzykrotnie nominowany - w 1979 (Łowca jeleni), 1985 (Rzeka) i 2006 r. (Czarna Dalia). W 1997 na festiwalu Camerimage w Łodzi odebrał nagrodę za całokształt twórczości.
Philip Glass, ur. 31 stycznia 1937 r. w Baltimore, USA. Jeden z czołowych amerykańskich kompozytorów. W wieku sześciu lat zaczął się uczyć gry na skrzypcach, w wieku lat ośmiu na flecie. Ukończył matematykę i filozofię na uniwersytecie w Chicago, następnie wstąpił do słynnej muzycznej Julliard School w Nowym Jorku. Styl Glassa ewoluował w czasie: tworzył muzykę minimalistyczną, eksperymentalną, symfonie, opery, współpracował z tak różnymi artystami jak David Bowie, Paul Simon, Aphex Twin, czy indyjski mistrz sitaru Ravi Shankar. Jako twórca muzyki filmowej debiutował filmem Koyaanisqatsi Godfreya Reggio (1983), od tego czasu skomponował muzykę do przeszło 20 filmów. Zdobył trzy nominacje do Oscara, za filmy Kundun (1997), Godziny (2002) oraz Notatki o skandalu (2006), a także Złotego Globa za muzykę do Truman Show (1999) Petera Weira.
