"S.W.A.T. Jednostka specjalna": WSZYSTKO O PRAWDZIWEJ JEDNOSTCE S.W.A.T.

Jednostka S.W.A.T. funkcjonująca w ramach wydziału policji Los Angeles była inicjatorem organizacji taktycznych jednostek policji do pilnowania przestrzegania prawa na terenie miasta. Po kilku incydentach związanych z napaścią uzbrojonych osobników na cywilną ludność miasta oraz siły policyjne w całym kraju, z czego wiele miało miejsce na obszarze L.A. podczas rozruchów pod koniec lat 1960-tych, uznano, że nie istnieją odpowiednie siły, które mogłyby sprawnie zareagować w takiej sytuacji. W konsekwencji, stworzone zostały ochotnicze jednostki pod nazwą station defence teams (stacjonarne jednostki obrony), składające się z doświadczonych oficerów oraz osób z udokumentowaną służbą w policji.

S.W.A.T. (Special Weapons and Tactics Team) jako jednostka zainicjowała swoją działalność pod koniec lat 60-tych ubiegłego stulecia, a formalnie zarejestrowana została przez Wydział Policji Los Angeles (L.A.P.D.) w 1972 roku, w uznaniu potrzeby i korzyści płynących ze zbiorowego szkolenia członków policji, działających w ramach oddziałów miejskich.

Innowacyjna jak na ówczesne czasy formacja wniosła pewną konsekwencję i spójność do sposobu, w jaki policja do tej pory obchodziła się z wydarzeniami wymagającymi podejścia taktycznego. Od tej pory jednostki S.W.A.T. stały się prawdziwą legendą pośród agencji stróżów prawa na całym świecie. Obecnie S.W.A.T. jest elitarną jednostką mającą w swoich szeregach około 60 oficerów policji Los Angeles, sześciu sierżantów i jednego porucznika, z czego wszyscy są znakomicie wyszkolonymi specjalistami taktycznymi, doskonale radzącymi sobie w sytuacji nagłych ataków. Jednostka obejmuje swoim zasięgiem 18 rejonów geograficznych Los Angeles, miast, które rozciąga się na ogromnym obszarze prawie kilkunastu kilometrów kwadratowych.

S.W.A.T., jednakże, do 1984 roku pozostawał jednostką niedofinansowaną. W tymże roku jej funkcjonowaniem i budżetem zainteresował się Komitet Olimpijski. Ponieważ Los Angeles jako miejsce organizacji Igrzysk Olimpijskich z oczywistych względów uznano za możliwy cel ataków terrorystycznych, jednostce S.W.A.T. przyznano niezbędne fundusze przeznaczone na zakup specjalistycznego sprzętu oraz szkolenia wymagane w celu zapewnienia maksymalnego bezpieczeństwa. Igrzyska Olimpijskie w Los Angeles upłynęły spokojnie, nie miał miejsca żaden poważny incydent. Jednak fundusze i szkolenia zainicjowane za ich sprawą stały się punktem zwrotnym zarówno dla L.A.P.D, jak i S.W.A.T.

Podążając za sukcesem organizacji S.W.A.T., inne miasta w całych Stanach Zjednoczonych oraz na świecie stworzyły w swoim rejonie podobne jednostki. Chociaż nie wszystkie z nich noszą nazwę S.W.A.T. i nie wszystkie funkcjonują pod auspicjami lokalnej policji miejskiej (niektóre z nich podlegają siłom zbrojnym lub rządowym), to jednak wszystkie charakteryzuje ten sam cel taktyczny.

Jako jednostka elitarna, S.W.A.T. rządzi się swoimi prawami. Jej członkowie podlegają rygorystycznym standardom profesjonalnym, w tym dotyczącym sprawności fizycznej. Kandydaci wybierani są spośród tych policjantów, którym udało się najpierw dostać do wydziału Metropolitan Police, po minimum czterech latach służby w L.A.D.P. Po roku służby w wydziale Metropolitan, oficerowie mogą ubiegać się o przyjęcie do S.W.A.T. W tym momencie zostają poddani niezwykle wnikliwej i wymagającej fizycznej sprawności trwającej dwa tygodnie serii prób. Ci, którym uda się przebrnąć przez testy i sprawdziany umieszczani są na liście, z której ostatecznie wybranych zostanie tylko kilku szczęśliwców. Każdego roku o miejsce w S.W.A.T. ubiega się około 50 oficerów policji. Wejście w szeregi jednostki udaje się jedynie 8-10 kandydatom.

Kiedy już kandydaci zostaną ostatecznie zaakceptowani, zaczyna się dla nich od razu trwający siedem tygodni intensywny program szkoleniowy

Wszyscy nowi członkowie S.W.A.T. brani są w krzyżowy ogień wszechstronnych ćwiczeń, wielu z nich wybiera jednak jakąś specjalizację - np. snajperską, korzystania z określonego rodzaju broni, etc. Niektórzy z nich idą w kierunku specjalizacji negocjacyjnej. Obecnie, w szeregach S.W.A.T. jest 18 oficerów o takiej właśnie specjalności. Po zakończeniu szkolenia oficerowie odczekują pewien czas, a następnie oficjalnie zostają przyjęci w szeregi zespołu. Często zdarza się, że już po szkoleniu, a jeszcze przed oficjalnym zaprzysiężeniem zapraszani są do asystowania w niebezpiecznych sytuacjach, gdzie potrzebne są dodatkowe ręce do pracy.

O ile niektórym oficerom udaje się zrobić dłuższą karierę w jednostce S.W.A.T. - najdłuższy dotychczas okres służby to 27 lat - to jednak przeciętna kadencja członka S.W.A.T. wynosi 8-12 lat. Po tym czasie większość oficerów otrzymuje awans do innych jednostek w ramach L.A.P.D.

W każdej sytuacji kryzysowej, przynajmniej 14 oficerów S.W.A.T., jeden sierżant taktyczny, i jeden sierżant ds. negocjacji są strategicznie rozmieszczani w miejscu akcji. Dodatkowo, oprócz swoich obowiązków taktycznych, jednostka S.W.A.T. prowadzi często negocjacje z zabarykadowanymi podejrzanymi. Wiele z takich zajść, to sytuacje, w których wzięto zakładników.

Niezależnie od nazwy jednostki, jak również reputacji jej członków - jako szybkostrzelnych maszyn, celem każdej misji S.W.A.T. jest ratowanie życia. Mając do czynienia z około 80 przypadkami zabarykadowania się podejrzanych z zakładnikami oraz 50 sytuacjami zagrożenia życia rocznie - ponad 3.000 misji wysokiego ryzyka przeprowadzonych przez S.W.A.T. w ciągu ostatnich 30 lat mogło poszczycić się uratowaniem i ocaleniem życia wszystkich wziętych zakładników.