HAYAO MIYAZAKI (Scenariusz i reżyseria)
Od ponad 20 lat (jego pierwszy wielki sukces to „Nausicaa z Doliny Wiatru” 1982-1984 rok) Hayao Miyazaki jest uznawany za największego twórcę japońskiej animacji.
Urodził się w Tokio w 1941 roku. Jego dzieciństwo pozostawało w cieniu wojny i choroby matki. Ojciec wraz z wujem prowadził firmę produkująca części do myśliwców, nic zatem dziwnego, że Miyazaki jeszcze przed animacją pasjonował się lotnictwem. Po zakończeniu studiów ekonomicznych, w 1963 roku zaczyna naukę w Toei Animation, największym studiu w Japonii. Przez następne 20 lat wspina się po kolejnych szczeblach kariery zawodowej (animator, scenarzysta, reżyser, producent), aby w 1985 roku uniezależnić się i założyć studio Ghibli.
Lata spędzone w Toei przypadły na niezwykłą popularność tasiemcowych seriali telewizyjnych. Studia zatrudniały wtedy ponad 500 pracowników i taka atmosfera nie sprzyjała przyszłemu twórcy „Spirited Away – W krainie bogów”. Wraz z Isao Takahatą, który podzielał jego zamiary połączenia rozrywki dla dorosłych i dla dzieci, współpracują nad „Horusem, księciem słońca”(1968), wyznaczając tym samym kierunek rozwoju japońskiej animacji. Pełnometrażowy debiut Miyazakiego przypada na 1979 rok. Komiksowa seria „Nausicaa z Doliny Wiatru” jest jego pierwszym oryginalnym dziełem i opowiada o przygodach księżniczki na planecie, wyniszczanej przez efekty nadmiernej industrializacji. Możemy tu znaleźć wątki przewijające się w dalszej twórczości Miyazakiego – pacyfizm i zainteresowanie ekologią. Zachęcony przez wydawcę Tokumę Yasouyoshi, Miyazaki decyduje się zrealizować pełnometrażową wersję komiksu. To przełomowy moment w jego karierze, gdyż daje początek studiu Ghibli (nazwa włoskiego myśliwca). Tutaj powstają kolejne animacje japońskiego mistrza „Mój sąsiad Totoro” (1988, 2 miliony widzów w Japonii), „Szkarłatny pilot” (1992, 3 miliony), „Księżniczka Mononoke” (1997, 17 milionów) i „Spirited Away – W krainie bogów” (2001, 23 miliony, Złoty Niedźwiedź na festiwalu w Berlinie i Oscar dla najlepszego filmu animowanego).
Okres między powstaniem „Spirited Away – W krainie bogów” a „Ruchomym zamkiem Hauru” obfitował w krótkometrażowe animacje, które przyciągają tłumy do Muzeum Ghibli, poświęconego w głównej mierze ukazaniu dorobku Miyazakiego. Ostatnie dzieło jest dla japońskiego mistrza okazją do zmierzenia się z klasyką angielskiej literatury dziecięcej („Howl’s Moving Castle” Diane Wynne Jones).
FILMOGRAFIA:
2004 – Ruchomy Zamek Hauru (Hauru no ugoku shiro)
2001 – Spirited Away: W krainie bogów (Sen To Chihiro no kamikakushi)
2001 – Kujira tori
1997 – Księżniczka Mononoke (Mononoke-hime)
1995 – On Your Mark
1992 – Szkarłatny pilot (Kurenai no buta)
1989 – Kiki’s Delivery Service (Majo no Takkyuubin)
1988 – Mój sąsiad Totoro (Tonari no Totoro)
1986 – Laputa, zamek w chmurach (Tenku no shiro Rapyuta)
1984 – Nausicaa z Doliny Wiatru (Kaze no tani no Naushika)
1979 – Lupin III: Castle of Cagliostro (Rupan sansei: Kariosutoro no shiro)
DIANA WYNNE JONES (Autorka książki “Howl’s Moving Castle”)
W swojej autobiografii napisała: „Zdecydowałam się pisać tego rodzaju książki chyba dlatego, że świat nagle zwariował, gdy miałam 5 lat”. Urodzona w 1934 roku, przeżyła ciężkie dzieciństwo naznaczone piętnem wojny, które starała się wymazać, uciekając w świat fantazji. W trakcie studiów na Oxfordzie była pod silnym wpływem zajęć z C.S. Lewisem i J.R. Tolkienem, a lektura „Władcy pierścieni” stała się prawdziwym odkryciem.
Dopiero jako czterdziestolatka sama zajmie się pisaniem, na początku dla zapewnienia rozrywki swoim dzieciom w postaci „książek, które sama chciałaby przeczytać w ich wieku”. W 1973 roku była już autorką 30 powieści, ukazujących magiczne światy zawieszone poza czasem. W 1977 roku otrzymała The Guardian Award za książkę dziecięcą. W Anglii jej książki cieszą się wielką popularnością wśród czytelników w każdym wieku.
„Howl’s Moving Castle” pochodzi z 1986 roku. Po 4 latach Jones powróciła do tej tematyki w „Castle in the Air”, tym razem okraszając ją motywami orientalnymi (główny bohater, Abdullah, trafia do latającego zamku, pełnego księżniczek). Autorka mieszka dziś w Bristolu.
TYTUŁY DOSTĘPNE W POLSCE:
„Światy Chretomanciego T1 Zaczarowane życie”, wyd. Amber
„Światy Chretomanciego T3 Magowie z Caprony”, wyd. Amber
„Światy Chretomanciego T2. Tydzień czarów”, wyd. Amber
„Światy Chretomanciego T4 Dziewięć żywotów Christophera Chanta”, wyd. Amber
„Światy Chretomanciego T5 Magiczna mieszanka”, wyd. Amber
„Spisek w Królestwie Czarów”, wyd. Amber
JOE HISAISHI (Muzyka)
Urodzony 6 grudnia 1950 roku, Joe Hisashi rozpoczął karierę muzyka na uniwersytecie Kunitachi. W 1981 roku nagrał pierwszy album, na którym upojny, metaliczny walc wzbogacił nowoczesnymi brzmieniami – „Mkwaju”. Następnie, wraz z Wonder City Orchestra, nagrał „Information”, tym razem obficie stosując perkusję i tamburyn. Dopiero jednak współpraca z Hayao Miyazaki w 1984 roku pozwoliła pokazać pełnię talentu Hisaishiego. Od czasu ścieżki dźwiękowej do „Nausicaa z Doliny Wiatru”, pozostaje ulubionym kompozytorem mistrza animacji. Ich 17-letnia współpraca zaowocowała jak dotąd dużym zróżnicowaniem utworów – od epickich po folklorystyczne. W 1988 roku Hisashi założył własną wytwórnię – Wonder Land Inc, a rok później nagrał swój pierwszy album w Nowym Jorku – „Pretender”. Choć jego twórczość obejmuje różnorodne style – od elektropopu aż po brzmienie symfoniczne – dzieła Hisaishiego łączy płynna, bardzo przystępna kompozycja, pasująca zarówno do kina przygodowego jak i dramatu, komedii, science fiction oraz kina policyjnego.
Filmem „Scena nad morzem” z 1991 roku Hisaishi rozpoczął współpracę z inną wielką osobowością japońskiego kina ostatnich 10 lat – Takeshim Kitano. W jej wyniku powstały kompozycje do tak znanych dzieł jak „Hana Bi” (1997), „Brother” (2000) oraz „Lalki” (2002). Krytycy podkreślają, że brzmienie „wampirycznego kusiciela”, za którego uważany jest Hisaishi, idealnie współgrają ze stylem reżysera, przydając jego filmom uniwersalności.
Hisaishi jest również autorem podkładu francuskiej superprodukcji „Tomcio Paluch” Olivier Dahana (2001).
Autor 50 albumów, zasłużenie cieszący się w swojej ojczyźnie ogromną popularnością, nie spoczywa na laurach – w zeszłym roku podjął się przygotowania ścieżki dźwiękowej do odrestaurowanej wersji arcydzieła Bustera Keatona „Generał”.
