Winicjusz
"Niegdyś postać i twarz jego zbyt znamionowały żołnierza z zawodu, teraz troski wewnętrzne, ból fizyczny, przez który przeszedł, wyrzeźbiły tak jego rysy, jakby przeszła po nich delikatna ręka mistrza rzeźbiarza. Płeć jego straciła dawną śniadość, lecz zostały jej złotawe połyski numidyjskiego marmuru. Oczy stały się większe, smutniejsze. Tylko tors jego zachował dawne potężne formy, jakby stworzone do pancerza, lecz nad tym torsem legionisty widniała głowa greckiego boga albo przynajmniej wyrafinowanego patrycjusza, zarazem subtelna i przepyszna".(Henryk Sienkiewicz, Quo vadis).
Paweł Deląg
Urodzony w Krakowie. Absolwent krakowskiej PWST. Obecnie zaliczany do grona najpopularniejszych aktorów młodego pokolenia. Występował gościnnie w teatrach stołecznych: Powszechnym, Na Woli i Prezentacje. Był też związany z wrocławskim Teatrem Współczesnym.
Ma na koncie role w filmach fabularnych m.in. w: Śmierć w płytkiej wodzie (produkcja niemiecka), Szamance Andrzeja Żuławskiego, Ciemnej stronie Wenus Radosława Piwowarskiego, Młodych wilkach ½ Jarosława Żamojdy, Liście Schindlera Stevena Spielberga, Złocie Dezerterów Janusza Majewskiego, Chłopaki nie płaczą Olafa Lubaszenki, a także w serialach: Siedlisko Janusza Majewskiego, Tygrysy Europy Jerzego Gruzy, Policjanci Łukasza Wylężałka oraz Przeprowadzki Leszka Wosiewicza. Ostatnio nagrał płytę z Justyną Steczkowską pt. "Mów do mnie jeszcze".
Ligia
"Wszystko zauważył i wszystko ocenił: więc i twarz różową i przeuroczą, i świeże usta, jakby do pocałunku złożone, i niebieskie jak lazur mórz oczy, i alabastrową białość czoła, i bujność ciemnych włosów przeświecających na skrętach odblaskiem bursztynu albo korynckiej miedzi, i lekką szyję, i boską spadzistość ramion, i całą postać giętką, smukłą, młodą młodością maju i świeżo rozkwitłych kwiatów". (Henryk Sienkiewicz, Quo vadis).
Magdalena Mielcarz
W 1997 roku ukończyła XXXVII Liceum Ogólnokształcące imienia Jarosława Dąbrowskiego w Warszawie. W 1998 roku rozpoczęła studia na Wydziale Dziennikarstwa i Nauk Politycznych na Uniwersytecie Warszawskim. Obecnie jest studentką trzeciego roku. Jedenaście lat temu zagrała rolę królowej Jadwigi w filmie dla dzieci Paziowie w reżyserii Grzegorza Warchoła. Później przez kilka lat należała do znanego zespołu Gawęda.
Od kilku lat pracuje jako modelka, początkowo w agencji Model Plus, obecnie w Eastern Models. Uczestniczyła w sesjach zdjęciowych dla Twojego Stylu, Elle, Cosmopolitan, Pani, Urody i Maxa. Pracowała dla Valentino i Cerrutiego. Jest „twarzą” firmy kosmetycznej L’Oréal.
Petroniusz
"...bowiem, lubo starszy i mniej atletyczny, piękniejszy był nawet od Winicjusza. Kobiety
w Rzymie podziwiały nie tylko jego giętki umysł i smak, który mu zjednał nazwę arbitra elegancji, ale i ciało". (Henryk Sienkiewicz, Quo vadis).
Bogusław Linda
Absolwent Wydziału Aktorskiego krakowskiej Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej. Jako aktor zagrał w ponad siedemdziesięciu filmach oraz kilkunastu spektaklach teatralnych. Pierwszy raz wystąpił w filmie Krzysztofa Zanussiego jako statysta. Był wówczas uczniem szkoły średniej i jak sam żartobliwie wspomina: nawet nie wie, czy Zanussi o tym wie. Po ukończeniu szkoły teatralnej występował w Teatrze Starym im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie, Teatrze Polskim we Wrocławiu, Teatrach Współczesnym i Studio w Warszawie. W latach 1981-85 zagrał w dwunastu filmach. Wszystkie one zostały zatrzymane przez cenzurę i znalazły się na półkach. Były to, m. in.: Człowiek z żelaza Andrzeja Wajdy, Dreszcze Wojciecha Marczewskiego, Kobieta samotna Agnieszki Holland, Przypadek Krzysztofa Kieślowskiego, Wolny strzelec Wiesława Saniewskiego oraz Matka Królów Janusza Zaorskiego.
Laureat nagród za pierwszoplanowe role męskie na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni: Gorączka Agnieszki Holland (1981), Przypadek Krzysztofa Kieślowskiego (1987), Kobieta samotna Agnieszki Holland (1988), Psy Władysława Pasikowskiego (1992), Tato Macieja Ślesickiego (1995) i Pan Tadeusz Andrzeja Wajdy (2000) oraz kilku Złotych Kaczek - nagród, przyznawanych przez czytelników miesięcznika Film, w kategorii: najlepszy polski aktor.
Największą sławę przyniosły mu role w filmach akcji: Zabij mnie glino Jacka Bromskiego, Psy i Psy 2, Demony wojny wg Goi, Operacja Samum Władysława Pasikowskiego, Sara Macieja Ślesickiego, Zabić sekala Vladimira Michalka.
Jest aktorem wszechstronnym. W jego filmografii znajdujemy takie filmy, jak: Pora na czarownice Piotra Łazarkiewicza, Prowokator Krzysztofa Langa, Szamanka Andrzeja Żuławskiego, Jańcio Wodnik Jana Jakuba Kolskiego, Pan Tadeusz Andrzeja Wajdy. Za rolę księdza Robaka w Panu Tadeuszu otrzymał nominację do Orła - Polskiej Nagrody Filmowej, za najlepszą rolę męską w roku 1999.
Zajmuje się także reżyserią teatralną (od 1985 r.) i filmową (od 1987 r.). Swój pierwszy film pt. Koniec, do którego napisał też scenariusz, wyreżyserował w 1988 roku. Kolejne jego filmy to Seszele (reżyseria i dialogi) z 1990 r. i Sezon na leszcza (reżyseria i obsada aktorska) z 2000 roku.
Neron
"Włosy miał ciemne, utrefione modą zaprowadzoną przez Othona, w cztery rzędy pukli. Brody nie nosił, gdyż przed niedawnym czasem poświęcił się Jowiszowi, za co cały Rzym składał mu dziękczynienie, jakkolwiek po cichu szeptano sobie, iż poświęcił ją dlatego, że jak wszyscy z jego rodziny zarastał na czerwono. W jego silnie występującym nad brwiami czole było jednak coś olimpijskiego. W ściągniętych brwiach znać było świadomość wszechmocy; lecz pod tym czołem półboga mieściła się twarz małpy, pijaka i komedianta, próżna, pełna zmiennych żądz, zalana mimo młodego wieku tłuszczem". (Henryk Sienkiewicz, Quo vadis).
Michał Bajor
Aktor i piosenkarz. Urodzony w Głuchołazach. Syn nauczycielki i aktora. Już jako
16-latek bierze udział w festiwalach piosenki w Opolu, Zielonej Górze i Sopocie, a także
w debiucie telewizyjnym Agnieszki Holland Wieczór u Abdona. Absolwent Wydziału Aktorskiego warszawskiej PWST. Na scenie zadebiutował w Teatrze Ateneum, jeszcze jako student szkoły teatralnej, w sztuce Equus Petera Shaffera, w roli Alana. Od tamtej pory zagrał kilkadziesiąt ról teatralnych, filmowych i telewizyjnych, a także wydał 10 płyt. Laureat wielu nagród filmowych i muzycznych. W 1980 roku na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych otrzymał ex aequo, z Bogusławem Lindą − wyróżnienie honorowe.
Zagrał w takich filmach jak: W biały dzień Edwarda Żebrowskiego, Był jazz Feliksa Falka, Limuzyna Daimler-Benz Filipa Bajona (w którym zagrał z bratem Piotrem, również aktorem), Medium Jacka Koprowicza, a także w nominowanym do Oskara Hanusenie J. Szabo. Ostatnia płyta nagrana przez aktora zyskała status platynowej.
Quo vadis jest powrotem artysty na plan filmowy. Ostatnie filmy, w których wystąpił powstały przed laty (Niemoralna historia Barbary Sass i Ucieczka z kina Wolność Wojciecha Marczewskiego).
Chilon Chilonides
"W tej dziwnej figurze było coś i plugawego, i śmiesznego. Nie był stary: w jego niechlujnej brodzie i kręconej czuprynie ledwie gdzieniegdzie przeświecał włos siwy. Brzuch miał zapadły, plecy zgarbione tak, że na pierwszy rzut oka wydawał się być garbatym, nad owym garbem zaś wznosiła się głowa wielka, o twarzy małpiej i zarazem lisiej, i przenikliwym wejrzeniem. Żółtawa jego cera popstrzona była pryszczami, a pokryty nimi całkowicie nos mógł wskazywać zbytnie zamiłowanie do butelki". (Henryk Sienkiewicz, Quo vadis).
Jerzy Trela
Urodził się we wsi Leńcze na Pogórzu. W 1969 roku ukończył krakowską PWST. Podczas studiów przyłączył się do ludzi skupionych wokół Krzysztofa Jasińskiego, założyciela Teatru STU. Teatralną karierę kontynuował w krakowskim Teatrze Rozmaitości. Później związał się z Teatrem Starym w Krakowie. Od 1979 r. wykładowca krakowskiej PWST, a w latach 1984-90 rektor tej uczelni.
Stworzył wybitne kreacje sceniczne, m.in. w: Dziadach i Wyzwoleniu Konrada Swinarskiego, Hamlecie Andrzeja Wajdy, Ślubie i Fauście Jerzego Jarockiego. Laureat wielu nagród, m.in. na festiwalach teatralnych we Wrocławiu i Opolu, nagrody Krytyki Teatralnej im. Boya-Żeleńskiego, nagrody Przewodniczącego Komitetu Kinematografii za rolę Jana w sztuce Anioł w szafie Stanisława Różewicza, nagród Ministra Kultury i Sztuki I i II stopnia, Złotego Ekranu, a także nagrody Komitetu Radia i Telewizji oraz wielu innych.
Znany z takich filmów jak: Kolumbowie Janusza Morgensterna, Znikąd donikąd Kazimierza Kutza, Na srebrnym globie Andrzeja Żuławskiego, Do krwi ostatniej Jerzego Hoffmana, Człowiek z żelaza Andrzeja Wajdy, Kobieta samotna Agnieszki Holland, Matka Królów Janusza Zaorskiego, Karate po polsku Wojciecha Wójcika, Trzy kolory − Biały Krzysztofa Kieślowskiego, Autoportret z kochanką Radosława Piwowarskiego (nagroda za najlepszą drugoplanową rolę męską na FPFF w Gdyni w 1996 roku), Historie miłosne Jerzego Stuhra i Pan Tadeusz Andrzeja Wajdy.
Apostoł Piotr
"...wydało mu się, że owa postać, którą przed sobą widział, jest dość prostaczą,
i nadzwyczajną, a co więcej, że ta nadzwyczajność wypływa właśnie z jej prostoty (...) wydał mu się nie jakimś arcykapłanem biegłym w ceremoniach, ale jakby prostym, wiekowym i niezmiennie czcigodnym świadkiem, który przychodzi z daleka, by opowiedzieć jakąś prawdę, którą widział, której dotykał, w którą uwierzył, jak wierzy się w oczywistość, i ukochał właśnie dlatego, że uwierzył. Była też w jego twarzy taka siła przekonania, jaką posiada prawda sama". (Henryk Sienkiewicz, Quo vadis).
Franciszek Pieczka
Aktor Teatru Powszechnego w Warszawie. Absolwent Wydziału Aktorskiego warszawskiej PWST. Laureat wielu prestiżowych nagród filmowych m.in.: Ministra Obrony Narodowej I stopnia za rolę w filmie Czterej pancerni i pies Konrada Nałęckiego, Złotego Ekranu dla najlepszego aktora filmu Blisko, coraz bliżej Zbigniewa Chmielewskiego w 1983 r. Nagrodzony za pierwszoplanowe role męskie, w filmach: Blizna Krzysztofa Kieślowskiego i Jańcio Wodnik Jana Jakuba Kolskiego na FPFF Gdańsk − Gdynia.
Pracował z najlepszymi reżyserami filmowymi i teatralnymi. Zagrał w kilkudziesięciu filmach fabularnych i przedstawieniach teatralnych. Popularność i sympatię widzów przyniosła mu rola Gustlika w filmie Czterej pancerni i pies Konrada Nałęckiego.
Z pozostałych filmów warto wymienić: Pokolenie, Wesele, Piłat i inni, Ziemia obiecana Andrzeja Wajdy, Kalosze szczęścia Antoniego Bohdziewicza, Rękopis znaleziony w Saragossie Wojciecha Hasa, Paciorki jednego różańca Kazimierza Kutza, Królowa Bona Janusza Majewskiego, Konopielka Witolda Leszczyńskiego, Jańcio Wodnik, Historia kina w Popielawach Jana Jakuba Kolskiego. Z Jerzym Kawalerowiczem pracował przy filmach: Matka Joanna od Aniołów i Austeria.
Tygellinus
"W Rzymie, gdy trzeba było usuwać ludzi, którzy wydawali się niebezpieczni, łupić ich mienie, załatwiać sprawy polityczne, dawać widowiska, zdumiewające przepychem i złym smakiem, a wreszcie zaspakajać potworne zachcenia cezara, Tygellinus, zarówno przebiegły, jak gotów na wszystko, okazywał się niezbędny". (Henryk Sienkiewicz, Quo vadis).
Krzysztof Majchrzak
Laureat wielu nagród filmowych, m.in.: Srebrnych Lwów Gdańskich za rolę w filmie Koniec babiego lata Elżbiety Kruk z 1975 roku, nagrody im. Zbyszka Cybulskiego w 1979 roku, nagrody tygodnika Ekran dla najlepszego aktora 1979 roku, nagrody na festiwalu Filmowym im. Chaplina w Vevey dla najlepszego aktora za rolę w filmie Konopielka Witolda Leszczyńskiego, nagrody na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych - Gdańsk ’94 za najlepszą rolę drugoplanową w filmie Cudowne miejsce Jana Jakuba Kolskiego.
Znany z filmów: Wolne chwile Andrzeja Barańskiego, Aria dla atlety Filipa Bajona, Yesterday Radosława Piwowarskiego, O-bi, o-ba Piotra Szulkina, Siekierezada Witolda Leszczyńskiego, Kuchnia polska Jacka Bromskiego, V.I.P Juliusza Machulskiego, a także
z filmów telewizyjnych: Maszyna do pisania Piotra Szulkina, Mały bies Krzysztofa Langa, Nieboskie stworzenie Pawła Karpińskiego, Listy do władz Romana Załuskiego, Nina to co innego i Hotel górski Urszuli Urbaniak, Za i przeciw Ryszarda Bugajskiego.
Ursus
"Jeden z nich, wysoki i barczysty Ligijczyk, którego w domu zwano Ursus...". (Henryk Sienkiewicz, Quo vadis).
Rafał Kubacki
Zawodnik AZS AWF Wrocław, 17-krotny mistrz Polski w judo (od 1985 do 2000 r.) zarówno w kategorii +95 kg, jak i open. Trzykrotny mistrz świata w judo w latach 1986, 1993 i 1997; czterokrotny mistrz Europy w judo: 1985, 1986, 1987, 1989 r. Laureat Plebiscytu Przeglądu Sportowego na najpopularniejszego Sportowca Roku (1993).
Glaukus
"...istotnie chodziło o usunięcie Glauka, który jakkolwiek podeszły w leciech, nie był wcale niedołężnym starcem". (Henryk Sienkiewicz, Quo vadis).
Andrzej Tomecki
Absolwent PWST w Warszawie (1956). Zadebiutował w filmie Szczęściarz Antoni Haliny Bielińskiej i Włodzimierza Haupe. W swoim dorobku ma role w filmach fabularnych i serialach telewizyjnych: Godzina pąsowej róży Haliny Bielińskiej, Nieznany Witolda Lesiewicza, 07 - zgłoś się Krzysztofa Szmagiera oraz Adam i Ewa Anny Hałasińskiej.
Kryspus
"Kryspus, który był człowiekiem starym, surowym, i pogrążonym w ciągłym uniesieniu... Ale w oczach błyszczała mu zawsze taż sama niepożyta energia i taż sama twarz surowa i fanatyczna wychylała się spod wieńca". (Henryk Sienkiewicz, Quo vadis).
Jerzy Nowak
Jego debiut filmowy to Przygody Pana Michała w reżyserii Pawła Komorowskiego. Zagrał również w Roślinach trujących Roberta Glińskiego, Zmiennikach Stanisława Bareji, Zakolu Marka Nowickiego i Cheat Adka Drabińskiego.
Paweł z Tarsu
"Towarzysz Piotra odsłonił wówczas twarz chudą, z łysiejącą czaszką pokrytą po bokach kędzierzawym włosem, z zaczerwienionymi policzkami i z zakrzywionym nosem - brzydką i zarazem natchnioną, w której Kryspus rozpoznał rysy Pawła z Tarsu". (Henryk Sienkiewicz, Quo vadis).
Zbigniew Waleryś
Urodził się w Wąsoszu koło Jeleniej Góry. Od lat związany z teatrem. Jako aktor zadebiutował w 1977 r. na deskach Teatru Polskiego we Wrocławiu, w sztuce W. Shakespeare’a Hamlet w reżyserii Parandowskiego. Ma na swoim koncie kilkanaście ról teatralnych i kilka epizodów filmowych: Przypadki Józefa Magneto Jana Jakuba Kolskiego, Weiser Wojciecha Marczewskiego.
Poppea
"Weszła więc piękna jak bóstwo, przybrana równie jak Nero w ametystowej barwy szatę
i w naszyjnik z olbrzymich pereł, (...) złotowłosa, słodka i jakkolwiek po dwóch mężach rozwódka, z twarzą i wejrzeniem dziewicy". (Henryk Sienkiewicz, Quo vadis).
Agnieszka Wagner
Urodzona w Warszawie. Absolwentka Europejskiej Akademii Filmowej w Berlinie. Zaliczana do najpiękniejszych polskich aktorek. Z filmem fabularnym związana od lat 80-tych. Zagrała w wielu filmach i serialach telewizyjnych, m.in. Crimen Laco Adamika, Dotknięci Wiesława Saniewskiego, Pierścionek z orłem w koronie Andrzeja Wajdy, Pożegnanie z Marią Filipa Zylbera, Dzieje Mistrza Twardowskiego Krzysztofa Gradowskiego, Komedia peryferyjna Janusza Kondratiuka, Szamanka Andrzeja Żuławskiego, Ciemna strona Wenus Radosława Piwowarskiego, Siedlisko i Złoto dezerterów Janusza Majewskiego, Tygrysy Europy Jerzego Gruzy. Z Jerzym Kawalerowiczem spotkała się już wcześniej na planie filmu Za co?
Akte
"Wiadomo jej było zresztą, iż młoda wyzwolenica żyje w ciągłym smutku, że jest istotą odmienną od wszystkich domowniczek Nerona i że w ogóle jest dobrym duchem pałacu". (Henryk Sienkiewicz, Quo vadis).
Małgorzata Pieczyńska
Absolwentka warszawskiej PWST. Urodziła się i wychowała w Warszawie. Po ukończeniu studiów została zaangażowana do stołecznego Teatru Powszechnego. Pod koniec lat 80. wyjechała do Szwecji. Tam mieszka na stałe, co nie przeszkadza występować jej w polskich filmach.
Znana z filmów: Fachowiec Krzysztofa Grubera, Ceremonia pogrzebowa Jacka Bromskiego, Komediantka Jerzego Sztwiertnia, Piłkarski poker Janusza Zaorskiego, Krótki film o zabijaniu Krzysztofa Kieślowskiego, Żelazną ręką Ryszarda Bera, Gracze Ryszarda Bugajskiego, Panna Nikt Andrzeja Wajdy, Dzieci i ryby Jacka Bromskiego i serialu Ekstradycja, Ekstradycja II i Ekstradycja III Wojciecha Wójcika, gdzie wciela się w postać Sabiny, filmowej siostry porucznika Halskiego. Laureatka nagrody im. Zbyszka Cybulskiego, przyznawanej utalentowanym aktorom przez tygodnik Ekran (1986) i Róży − nagrody poznańskich krytyków filmowych dla najlepszych aktorów, którą otrzymała w 1996 roku.
Eunice
"... nagle zarzuciła mu na szyję ramiona, po czym odrzuciwszy w tył swe złote włosy i tuląc różowe ciało do białego marmuru, poczęła przyciskać w uniesieniu usta do zimnych warg Petroniusza". (Henryk Sienkiewicz, Quo vadis).
Marta Piechowiak
Urodzona w Słubicach. Modelka. W 1997 roku została III Wicemiss i Miss Foto w konkursie Miss Polonia. Jej debiut filmowy to Ja, Malinowski Filipa Zylbera. Zagrała również pielęgniarkę w filmie Olafa Lubaszenko Chłopaki nie płaczą.
Pomponia
"Nie mógł też oprzeć się pewnemu podziwowi, jakim przejmowała go jej twarz smutna, ale pogodna, szlachetność jej postawy, ruchów, słów. Pomponia mąciła do tego stopnia jego pojęcie o kobietach, że ów zepsuty do szpiku kości i pewny siebie, jak nikt w całym Rzymie, człowiek nie tylko odczuwał dla niej pewien rodzaj szacunku, ale nawet tracił poniekąd pewność siebie". (Henryk Sienkiewicz, Quo vadis).
Danuta Stenka
Aktorka filmowa, telewizyjna i teatralna. Jest absolwentką nie istniejącego już Studium Aktorskiego w Gdańsku, które ukończyła w 1984 roku. Chrzest bojowy przed kamerą przeszła w serialu Crimen Laco Adamika. Sympatię i popularność widzów zdobyła dzięki roli Krystyny w serialu Ekstradycja Wojciecha Wójcika. Swoją pozycję ugruntowała kreacją w serialu Boża podszewka Izabeli Cywińskiej.
Na dużym ekranie zadebiutowała w 1995 r. rolą Marty Marczewskiej w Prowokatorze Krzysztofa Langa. Potem zagrała w Łagodnej Mariusza Trelińskiego, Odwiedź mnie we śnie Teresy Kotlarczyk i Szczęśliwego Nowego Jorku Janusza Zaorskiego. Pamiętamy ją również z filmów: serialu Maszyna zmian Andrzeja Maleszki, Cudze szczęście Mirosława Borka, czy Gnoje Jerzego Zalewskiego.
Znakomite recenzje otrzymała za rolę Anny w sztuce Iwanow Czechowa i telewizyjnej adaptacji Dziadów A. Mickiewicza w reżyserii Jana Englerta. Spośród innych spektakli Teatru Telewizji z jej udziałem warto wymienić Casanowę Macieja Wojtyszko, Szkołę uczuć Krzysztofa Zalewskiego, Pacjentkę Janusza Majewskiego oraz Norę Izabeli Cywińskiej.
Na scenie teatralnej wystąpiła m.in. w Magii grzechu, Człowieku z La Manchy i Woyzecku.
Chryzotemis
"Jednakże idąc do cubiculum przypomniał sobie, nie wiadomo dlaczego, że w kątach oczu Chryzotemis dostrzegł dziś zmarszczki. Pomyślał też, że jej piękność była bardziej rozgłośną w całym Rzymie niż prawdziwą...". (Henryk Sienkiewicz, Quo vadis).
Małgorzata Foremniak
Aktorka filmowa i teatralna. W 1989 roku ukończyła Wydział Aktorski PWSFiT w Łodzi. Mimo licznych ról kinowych najlepiej znana jest z udziału w serialach: Bank nie z tej Ziemi, Radio Romans, Matki, żony i kochanki, Tajemnica Sagali, Na dobre i na złe, które uczyniły z niej aktorkę bardzo popularną. Nigdy jednak nie przestawała występować w teatrze, najpierw w rodzinnym Radomiu a później w Teatrze Kwadrat w Warszawie. Kilkakrotnie też pojawiała się w teatrach telewizji: Cylinder (1990), reż. Tadeusz Junak, Idź na brzeg, widać ogień (1995), reż. Teres Kotlarczyk, Kto ty jesteś (1998), reż. Piotr Wójtowicz. Na ekranie zadebiutowała u Wojciecha Biedronia u boku Bogusława Lindy w In Flagranti. Jej role kinowe to m.in.: Tak, tak Jacka Gąsiorowskiego, Daleko od siebie Feliksa Falka, Ostatnia misja Wojciecha Wójcika, Prawo ojca Marka Kondrata oraz Edges of the Lord Yurka Bogayevicza.
Miriam - Teresa Marczewska
Aktorka filmowa i teatralna. Absolwentka krakowskiej Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej. Zadebiutowała w filmie Henryka Kluby Słońce wschodzi raz na dzień. Występowała w teatrach: im. W. Horzycy w Toruniu, im. Jaracza w Łodzi oraz warszawskich Studio i Komedia.
Laureatka nagrody za pierwszoplanową rolę kobiecą w filmie Dreszcze Wojciecha Marczewskiego, otrzymanej na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w 1981 roku. Zagrała m. in. w filmach: Stawka większa niż życie Jana Morgensterna, Podróżni jak inni, Odejścia powroty, Zmory, Ucieczka z kina Wolność Wojciecha Marczewskiego, Coś za coś Agnieszki Holland, Dekalog VIII Krzysztofa Kieślowskiego, Egzekutor Filipa Zylbera.
Ma na swoim koncie także kilka ról w Teatrze Telewizji, w spektaklach: Duże i małe
Piotra Łazarkiewicza, Szarpio Filipa Zylbera, w Skowronku Krzysztofa Zanussiego. W ubiegłym roku wystąpiła w dwóch fabułach: Życie jako śmiertelna choroba przenoszona drogą płciową Krzysztofa Zanussiego i Weiser Wojciecha Marczewskiego.
