"Reżyser, którego kwalifikacje obejmują zarówno pełnienie stanowiska sierżanta koreańskiej piechoty morskiej, jak i malarstwo.”
“Zbyt bezwzględny, by określać go mianem niekonwencjonalnego”
“Reżyser, który nie obawia się krytyki, tylko filmu pozbawionego życia.”
Te głosy na temat Kim Ki-duka mówią wiele także o jego filmach. Reżyser chętnie podejmuje się artystycznych wyzwań, które wzbudzają wiele kontrowersji i czynią jego filmy wyjątkowymi. Niektórzy się w jego dziełach zakochują, inni wręcz przeciwnie... Jednakże Kim Ki-duk nie jest bezczelnym twórcą, za którego się go często uważa. Jego niezwykły punkt widzenia i przywiązanie do tematyki zwykłego życia wyróżniają go spośród innych. Wielu uważa, że ukazywanie nieprzyjemnych, bezlitosnych aspektów życia zamiast ciepłych i pięknych metafor jest okrucieństwem ze strony Kim Ki-duka. Tymczasem reżyser ten wierzy w miłości i dobre strony życia tak samo mocno jak inni. Woli jednak poruszać widownię do żywego wyrażając myśli sprzeczne z ogólnie panującymi przekonaniami. Może dlatego potrafi przygotować i ukończyć film bez rozterek i wahań. Jest bowiem autorem, który sam szuka odpowiedzi. Jest też reżyserem, który przyznaje, że przemoc i okrucieństwo także stanowią część życia, a kto, jak nie on, śmiałby przedstawić aspekty życia, którymi nikt inny się nie interesował... Kim Ki-duk wierzy, że miłość, życie, czy związane z nimi potworności nie ominą nas tylko dlatego, że będziemy udawać, że ich nie ma.
Urodził się w 1960 roku w Bonghwa w prowincji Kyongsannam-do. Jako nastolatek porzucił naukę i rozpoczął pracę w fabryce, a następnie służył przez pięć lat w marynarce wojennej. Ukończył Wydział Sztuk Pięknych w Paryżu w 1992 roku, ale nie posiada żadnego formalnego wykształcenia w dziedzinie filmu. Po studiach, Kim Ki-duk wraca do Korei i zostaje scenarzystą. Jego reżyserskim debiutem jest niskobudżetowy film z 1996 roku pt. Crocodile, który cieszy się ogromnym zainteresowaniem krytyków. Każdy następny film Kim Ki-duka wywołuje zachwyt krytyków i publiczności dzięki niezwykłym postaciom, wstrząsającym scenom i niespotykanemu przekazowi. Bohaterowie filmów tego reżysera pochodzą z najgłębszych nizin społecznych i nie są nigdzie mile widziani. W tak skrajnych realiach wszechobecnej nikczemności reżyser wydobywa z serc postaci głęboko ukrytą niewinność. Po pokazach dzieł Kim Ki-duka na międzynarodowych festiwalach filmowych, jego nazwisko stało się rozpoznawalne, a filmy zainteresowały masową publiczność. Bad Guy przyciągnął do kin ponad 700 tysięcy widzów, dzięki czemu popularność koreańskiego reżysera zaczęła sięgać poza niszowe, festiwalowe kręgi. Kolejne filmy, takie jak Wiosna, lato, jesień, zima... i wiosna, które konkurowało o reprezentowanie Korei podczas Oscarów z Samaritan Girl również wyreżyserowane przez Kim Ki-duka (nagroda Srebrnego Niedźwiedzia za reżyserię na 54. MFF w Berlinie), cieszą się uznaniem na całym świecie.
Filmografia:
1996 – Ageo / Crocodile
1997 – Yasaeng dongmul bohoguyeog / Wild Animals
1998 – Paran daemun / Birdcage Inn
1999 – Seom / The Isle
2000 – Shilje sanghwang / Real Fiction
2001 – Suchwien bulmyeong / Address Unknown
2001 – Nabbeun namja / Bad Guy
2002 – Hae anseon / The Coast Guard
2003 – Wiosna, lato, jesień, zima…i znowu wiosna / Bom, yeoreum, gaeul, gyeoul, geurigo bom
2004 – Samaria / Samaritan Girl
2004 – Pusty dom / Bin-jip
2005 – Hwal / Bow
