PENÉLOPE CRUZ
To kolejna, po udziale w takich filmach jak Drżące ciało, Wszystko o mojej matce i Volver, rola Penélope u Almodóvara.
Po studiach aktorskich w szkole Cristiny Roty, Cruz zadebiutowała jeszcze jako nastolatka w filmie Szynka, szynka (1992). Już tam wykazała ogromny talent do wcielania się w zwyczajne dziewczyny, który zapewnił jej sukces i zwrócił uwagę najważniejszych hiszpańskich reżyserów. Pracowała m.in. z Bigasem Luną (wspomniana Szynka, szynka i Volavérunt), Fernando Truebą (Belle époque i Dziewczyna marzeń, za którą Cruz otrzymała nagrodę Goyi dla Najlepszej Aktorki), Alejandro Amenábarem (Otwórz oczy) i Agustínem Díazem Yanesem (Boskie jak diabli). Cruz jest także rozchwytywana przez reżyserów spoza Hiszpanii. Wystąpiła w filmach takich, jak Kraina Hi-Lo (Stephen Frears), Rącze konie (Billy Bob Thornton), Blow (Ted Demme), Kapitan Corelli (John Madden), Vanilla Sky (Cameron Crowe), Namiętność (Sergio Castellito), Dobranoc, kochanie (Jake Paltrow), Vicky Cristina Barcelona (Woody Allen) i Dziewięć (Rob Marshall).
Rola w Namiętności Sergia Castellito przyniosła jej nagrodę Davida de Donatello oraz Nagrodę Publiczności Europejskiej Akademii Filmowej. New York Times wyróżnił aktorkę umieszczając ją w rankingu 10 najlepszych ról żeńskich roku. Za rolę w Volver Cruz otrzymała w Cannes nagrodę dla Najlepszej Aktorki, ex aequo z pozostałymi aktorkami występującymi w filmie. Poza tym otrzymała za tę rolę Europejską Nagrodę Filmową, Goyę oraz nominacje do Oscara, Złotego Globu i nagrody BAFTA. Za rolę w Vicky Cristina Barcelona wyróżniono ją ponad 10 nagrodami oraz Oscarem dla Najlepszej Aktorki Drugoplanowej.
Aktorka nie wyklucza, że w przyszłości zajmie się reżyserią. Tymczasem eksperymentuje z fotografią, która jest jej pasją.
LLUÍS HOMAR
Urodzony przed 51 laty w Barcelonie Lluís łączy karierę teatralną z występami w kinie i telewizji, choć to praca na scenie pochłaniała do tej pory większość jego energii. Studiował prawo na Uniwersytecie Autonomicznym w Barcelonie, potem zaś uczęszczał na wiele kursów aktorskich, także w nowojorskich szkołach Uty Hagen (1986-86) i Johna Strasberga (1985). Jest jednym z założycieli Teatre Lliure, dla którego pracował w latach 1992-1998. Jako aktor i reżyser wziął udział w realizacji ponad 30 przedstawień dla tego teatru. W 1999 wyreżyserował i zagrał szekspirowskiego Hamleta na Festival Grec. Pośród dramaturgów, których dzieła wystawiał lub grał rolę w ich sztukach, znajdziemy Davida Mameta (Przerżnąć sprawę), Moliera (Grzegorz Dyndała, Mizantrop i Szkoła żon), Ibsena (Hedda Gabler, Budowniczy Solness), Pirandella (Giganci z gór) i Thomasa Bernharda (Komediant).
Wystąpił w ponad 30 filmach u reżyserów takich jak Pilar Miró (El pájaro de la felicidad), Vincente Aranda (Si ten dicen que caí), Mario Camus (Jak we śnie, Przedmieścia i La ciudad de los prodigios), Julio Medem (Chaotyczna Anna), Montxo Armendáriz (Obaba), czy Jose Luis Iborra (Valentín).
W Złym wychowaniu brawurowo zagrał jednego z głównych bohaterów, pana Berenguera. Dlatego też Almodóvar zaprosił go znów do współpracy przy Przerwanych objęciach.
W 1986 Homar otrzymał Hiszpańskie Odznaczenie Aktorskie, w 2000 srebrną nagrodę festiwalu teatralnego Fotogramas oraz Nagrodę Butaca dla Najlepszego Aktora Katalońskiego za film Valentín.
BLANCA PORTILLO
Urodziła się w 1963 roku i studiowała na Królewskiej Akademii Teatralnej, gdzie rozpoczęła udaną karierę sceniczną. Zdobyła nagrody La Celestina i Max za rolę w Madre, el drama padre, nagrody Max, Związku Aktorów oraz Teatro de Rojas za Como en los mejores familias oraz nagrodę Miguela MIhury i Związku Aktorów za La hija del aire w reżyserii słynnego Jorge Lavelliego.
Wystąpiła w około 30 produkcjach teatralnych. Obecnie gra w Hamlecie w reżyserii Tomaza Pandura, z którym współpracowała już przy okazji Barroco. José Carlos Plaza reżyserował Portillo w dramacie Briana Friela Sztuka po sztuce, który cieszył się wielkim powodzeniem, a Andrés Lima - w Hamelinie Juana Mayorgi. Szalenie popularna dzięki roli w serialu Siete vidas aktorka wzięła także udział w 15 filmach reżyserów takich, jak Miloš Forman (Duchy Goy), Agustín Díaz Yanes (Kapitan Alatriste), Belén Macías (El patio de mi cárcel), czy Gracia Querejeta (Siedem stołów bilardowych). W 2005 roku rozpoczęła współpracę z Pedrem Almodóvarem udziałem w filmie Volver.
Portillo była nominowana do nagrody Goya w kategorii Najlepszy Debiut za Kolor chmur (Mario Camus) oraz Najlepsza Aktorka Drugoplanowa za Volver. W tej drugiej kategorii otrzymała nagrodę Związku Aktorów.
Na festiwalu w Cannes Portillo wraz z pozostałymi aktorkami Volver otrzymała nagrodę dla Najlepszej Aktorki oraz Srebrną Muszlę dla Najlepszej Aktorki za Siedem stołów bilardowych na festiwalu w San Sebastian.
JOSÉ LUIS GÓMEZ
Otrzymał wykształcenie aktorskie w Instytucie Teatralnym w Westfalii (Bochum) oraz w Szkole Jacques'a Lecoqa (Paryż). Pierwsze kroki jako aktor i reżyser stawiał w największych teatrach RFN-u. W 1971 powrócił do Hiszpanii, gdzie produkował, reżyserował i grał m.in. w Sprawozdaniu dla Akademii Kafki, Kasparze Petera Handke i Karierze Artura Ui Bertolta Brechta.
Po zagraniu głównej roli w filmie Pascual Duarte Ricarda Franco, za którą nagrodzono go tytułem Najlepszego Aktora na festiwalu w Cannes (1976), współpracował z takimi reżyserami jak Jaime de Armi?án (Nunca es tarde), Juan Sebastián Bollaín (Las dos orillas), Enrique Brasó (In memoriam), Jaime Camino (Światła i cienie), Jaime Chávarri (Dedicatoria), Manuel Gutiérrez Aragón (Sonámbulos), Eloy de la Iglesia (La estanquera de Vallecas), Joseph Losey (Drogi na południe), Pilar Miró (Beltenebros), Carlos Saura (Z przewiązanymi oczami i Siódmy dzień), Gonzalo Suárez (Remando al viento), Mariano Barroso (Mrówki w ustach) i Miloš Forman (Duchy Goyi).
W 1978 roku, po studiach w Nowym Jorku pod okiem Lee Strasberga, wraz z Nurią Espert i Ramónem Tamayo przejął kierownictwo Centro Dramático Nacional, a dwa lata później został dyrektorem Teatro Espa?ol. W 1992 wyreżyserował La Vida es sue?o w paryskim Odeonie, a rok później Carmen w Operze Bastylii, także w Paryżu.
Potem skoncentrował się na stworzeniu i zarządzaniu Teatro de la Abadía otwartego w 1995 roku. Tam zajmuje się poszerzaniem repertuaru, kształceniem aktorów i goszczeniem najważniejszych europejskich spektakli.
W 2008 roku wyreżyserował operę Verdiego Simon Boccanegra w Gran Teatre del Liceu.
Jest laureatem wielu wyróżnień, z których najważniejsze to: nagroda dla Najlepszego Aktora na festiwalu filmowym w Cannes, Państwowa Nagroda Teatralna, francuski Order Kawalera Sztuk Pięknych i Literatury, niemiecki Krzyż Rycerski, Złoty Medal Círculo de Bellas Artes i Złoty Medal za dokonania artystyczne od hiszpańskiego ministra kultury.
RUBÉN OCHANDIANO
Urodził się w 1980 roku i studiował aktorstwo u Juana Carlosa Corazzy, taniec nowoczesny u Michelle Mann, Eileen Standley i Móniki Page oraz śpiewa u Inés Rivadedeiry, a także inne kierunki okołoteatralne.
Występował w bardzo popularnych serialach El comisario, Hospital Central, Al salir de clase i Periodistas. W teatrze współpracował z takimi reżyserami jak Antonio Mercero w Zielonych łąkach raj i Miguel Narros w Así es? si así os parece. Za rolę w tej drugiej sztuce otrzymał od Związku Aktorów nominację do nagrody dla Najlepszego Aktora.
Zagrał w ponad 15 filmach, wśród których znalazły się Silencio roto Montxo Armendáriza (nominacja do Goyi za Najlepszy Debiut), Guerreros Daniela Calporsoro, Słabość bolszewika Manuela Martína Cuency (nominacja Związku Aktorów), Descongélate! Féliksa Sabroso i Dunii Ayaso, Tapas Juana Cruza i José Corbacho (nagroda "El Mundo"), Che - rewolucja Stevena Soderbergha, El patio de mi cárcel Belén Macías i Biutiful Alejandra Gonzáleza I?árritu.
TAMAR NOVAS
W wieku zaledwie 22 lat Novas ma na koncie współpracę z najważniejszymi hiszpańskimi reżyserami: Alejandrem Almenábarem, José Luisem Cuerdą, Gerardo Herrero, i oczywiście Pedrem Almodóvarem.
Tamar rozpoczął naukę aktorstwa u Juana Carlosa Corazzy. Zadebiutował w Języku motyli José Luisa Cuerdy (1999), po czym wystąpił w filmie W stronę morza Alejandra Amenábara (Goya i nagroda Związku Aktorów za Najlepszy Debiut). W 2006 roku zagrał w Duchach Goyi u Miloša Formana, a rok później w Niewidocznej Gerarda Herrero.
Występował m.in. w serialach Cuenta atráa, La se?ora, Siete vidas.
Zadebiutował w teatrze rolą w sztuce Noc tuż przed lasami Bernarda-Marie Koltésa w reżyserii Carlosa Neiry.
Tamar Novas to bez wątpienia jedna z wschodzących gwiazd hiszpańskiego kina.
