Ang Lee (reżyseria)
Ang Lee jest twórcą głośnego, nagrodzonego czterema Oscarami 2001 filmu „Przyczajony tygrys, ukryty smok”. Film osadzony w dziewiętnastowiecznych Chinach opowiada historię dwóch kobiet. Jedna z nich prowadzi podwójne życie: arystokratki i nieuchwytnej kryminalistki, druga jest niezwyciężonym wojownikiem. Scenarzystą tego filmu jest obok Hui Ling - Wang James Schamus, twórca scenariusza do „Przejażdżki z diabłem”.
Urodzony i wychowany na Tajwanie Lee przeniósł się do Stanów Zjednoczonych w 1978 roku. Zdobył licencjat z wiedzy o teatrze na University of Illinois i wyruszył do Nowego Jorku, by na tamtejszym uniwersytecie zdobyć tytuł magistra w zakresie produkcji filmowej. W czasie studiów nakręcił film krótkometrażowy „Fine Line”, który zdobył nagrodę dla najlepszego reżysera i dla najlepszego filmu na New York University Film Festival. Pierwszy film fabularny Lee, „Pushing Hands” był pokazywany na festiwalu filmowym w Berlinie w 1992 roku i na Asian-Pacific Film Festival, gdzie zdobył nagrodę dla najlepszego filmu. Nominowano go też do nagrody Golden Horse, która jest tajwańskim odpowiednikiem Oscara, w dziewięciu kategoriach. „Pushing Hands” to pierwszy film z trylogii Anga Lee pod tytułem „Father Knows Best”.
Następny film Anga Lee, „The Wedding Banquet” miał swoją premierę na festiwalu filmowym w Berlinie w 1993 roku. Zdobył tam Złotego Niedźwiedzia (główną nagrodę), a tym samym międzynarodowe uznanie. Film zdobył nominację do Oscara i Złotego Globu w kategorii najlepszy film zagraniczny. Sześć nominacji do Independent Spirit Award, a w Tajwanie pięć nagród Golden Horse w tym, dla najlepszego filmu i dla najlepszego reżysera. „The Wedding Banquet” to drugi film z trylogii „Father Knows Best”.
Trzecim, ostatnim filmem w ramach trylogii „Father Knows Best”, jest „Eat Drink Man Woman”. Ten film otwierał czternastodniowy przegląd filmowy Directors Fortnight, który towarzyszył festiwalowi filmowemu w Cannes w 1994 roku. Film otrzymał nominację do Oscara i Złotego Globu w kategorii najlepszy film zagraniczny oraz został uznany za najlepszy film zagraniczny przez National Board of Review.
W 1995 roku Lee wyreżyserował film „Rozważna i romantyczna” z udziałem Emmy Thompson, Kate Winslet, Alena Rickman i Hugh Granta. Scenariusz filmu był adaptacją książki Jane Austen pod tym samym tytułem, a napisała go Emma Thompson. Film otrzymał siedem nominacji do Oscara, w tym w kategorii film roku; zdobył Oscara w kategorii najlepszy adaptowany scenariusz. „Rozważna i romantyczna” otrzymał dwa Złote Globy - dla najlepszego filmu i dla najlepszego adaptowanego scenariusza. Ponad 100 krytyków wymieniło film wśród dziesięciu najlepszych filmów roku 1995. Boston Film Critics i National Board of Review uznały go za najlepszy film roku, New York Film Critics Circle oraz Boston Society of Film Critics uznały Lee za najlepszego reżysera. Pokazywany na festiwalu filmowym w Berlinie film zdobył najważniejszą nagrodę festiwalu - Złotego Niedźwiedzia (drugi film Lee utytułowany tą nagrodą).W 1997 roku Lee wyreżyserował film „The Ice Storm”, który jest adaptacją książki Ricka Moody’ego. Napisał go James Schamus. W filmie wystąpili Kevin Kline, Sigourney Weaver, Christina Ricci i Tobey Maguire. „The Ice Storm” miał premierę na festiwalu filmowym w Cannes w 1997 roku. Film otwierał New York Film Festival i stał się jednym z najlepiej ocenianych filmów roku.
James Schamus (produkcja i scenariusz)
Kontynuując swoją wieloletnią współpracę z Angiem Lee, James Schamus dokonał adaptacji powieści Daniela Woodrella „Woe To Live On”, tworząc w ten sposób scenariusz do „Przejażdżki z diabłem”.Schamus jest także współautorem (obok Hui Ling-Wang) scenariusza do następnego projektu filmowego Lee, czyli filmu „Przyczajony tygrys, ukryty smok”. Do wcześniejszych wspólnych projektów obu twórców należy też „The Ice Storm”, do którego Schamus adaptował książkę Ricka Moody’ego. Za swój scenariusz Schamus otrzymał nagrodę dla najlepszego scenariusza na festiwalu w Cannes w 1997 roku, oraz nominację do BATFA i Writers Guild Award w kategorii najlepsza adaptacja. Schamus był także producentem filmu.
Był on także współproducentem obsypanego nagrodami filmu „Rozważna i romantyczna” z udziałem Emmy Thompson i Kate Winslet. Lee i Schamus współpracowali także przy innych filmach. Nominowanym do Oscara „Eat Drink Man Woman” - Schamus był współautorem scenariusza i współproducentem, oraz przy nominowanym do Oscara „The Wedding Banquet”- Schamus był współautorem scenariusza i producentem filmu. Film nagrodzono główną nagrodą - Złotym Niedźwiedziem na festiwalu filmowym w Berlinie w 1993 roku. Po raz pierwszy Lee i Schamus spotkali się przy okazji debiutu reżyserskiego Lee, „Pushing Hands”. Schamus był producentem i autorem dodatkowych scen.
W 1991 roku James Schamus założył wraz z Tedem Hope Good Machine. W 1994 firma została wyróżniona nagrodą Brain Greenbaum, przyznawaną przez IFP/West za wyjątkowe osiągnięcia w dziedzinie produkcji filmowej. W 1996 roku Schamus i Hope otrzymali od Independent Feature Project nagrodę Gotham Award dla producenta roku. Schamus był producentem czterech z ostatnich ośmiu zwycięzców festiwalu w Sundance: „Piwne rozmowy braci McMullen” Edwarda Burnsa (1995), „What Happened Was...” Toma Noonana (1994), „In the Soup” Alexandra Rockwella (1992) i „Poison” Todda Haynesa (1991).
Do innych filmów wyprodukowanych przez James Schamusa: „Safe” Todda Haynesa, „Walking and Talking” Nicole Holofcener (ten film miał swoją premierę na Festiwalu Filmowym w Sundance), „She’s The One” Edwarda Burnsa i „Roy Cohn/Jack Smith” Jill Godmillow. Poza tym, „Happiness” Todda Solondza, „Swoon” Toma Kalina, „Lola and Bilidkid” Kutluga Atamana i „Thank You and Goodnight” Jana Oxenberga oraz „I Was On Mars” Dani Levy’ego, gdzie Schamus był współproducentem. Wymienić trzeba także: „The Golden Boat” Raula Ruiza i „Auf Wiedersehen America” Jana Schutta.
Schamus jest profesorem nadzwyczajnym na wydziałach: teoria, historia i krytyka filmowa na Uniwersytecie Columbia. W 1997 roku zdobył tytuł Nuveen Fellow na wydziale nauk humanistycznych uniwersytetu w Chicago, a obecnie zasiada w radzie Foundation for Independent Video and Film (Fundacja Niezależnego Filmu i Wideo).
Ted Hope (produkcja)
Ted Hope prowadzi wspólnie ze swoim wspólnikiem – Jamesem Schamusem nowojorską firmę Good Machine, która zajmuje się produkcją filmową. W 1996 roku Schamus i Hope otrzymali od Independent Feature Project nagrodę Gotham Award dla producenta roku. W 1994 firma została wyróżniona nagrodą Brain Greenbaum przyznawaną przez IFP/West za wyjątkowe osiągnięcia w dziedzinie produkcji filmowej.
„Przejażdżka z diabłem” to piąty wspólny film Anga Lee i Teda Hope. Do ich wcześniejszych wspólnych projektów należą: „The Ice Storm” (produkcja), nominowany do Oscara „Eat Drink Man Woman” (koprodukcja), nominowany do Oscara i wyróżniony Złotym Niedźwiedziem „The Wedding Banquet” (produkcja) i „Pushing Hands” (produkcja). Jako jeden z najbardziej twórczych producentów w USA, Hope był w ostatnich latach producentem wielu znaczących filmów niezależnych. Następnym projektem producenta jest film nagrodzonego Oscarem Billa Condona „Queen Bess” o życiu byłej Miss America Bess Myerson.
Hope stale współpracuje z takimi reżyserami jak Edward Burns („She is the One”, „No Looking Back”) i zwycięzca Festiwalu Filmowego w Sundance „Piwne rozmowy braci McMullen” czy też Hal Hartley („Flirt”, „Amateur” i „Simple Men”). Do innych filmów wyprodukowanych prze Hope należą: „Walking and Talking” Nicole Holofcener (ten film miał swoją premierę na Festiwalu Filmowym w Sundance), „Roy Cohn/Jack Smith” Jill Godmillow. Poza tym, „Happiness” Todda Solondza, „I was on Mars” Dani Levy’ego i „Luminous Motion” Bette Gordon. Hope był kierownikiem produkcji w przypadku takich projektów, jak: „Office Killer” Cindy Sherman, „Wonderland” Johna O’Hagana, „The Myth of Fingerprints” Barta Freundlicha, „Love God” Franka Grow, „Safe” Todda Haynesa i zwycięzcy Festiwalu Filmowego w Sundance z 1994 roku - film Toma Noonana „What Happened was...”
Frederic Elmes, A.S.C. (zdjęcia)
Frederic Elmes współpracował wcześniej z Angiem Lee przy filmie z 1997 roku „The Ice Storm”. Następnym projektem operatora będzie „Shiny New Enemies” Traktora. Elmes został dwukrotnie wyróżniony nagrodą przyznawana przez IFP/ West Independent Spirit Award. Nagrody te otrzymał za swoje zdjęcia do „Dzikości serca” Davida Lyncha i „Noc na ziemi” Jima Jarmuscha.
Elmes był także autorem zdjęć do takich filmów, jak: „Głowa do wycierania” i „Blue Velvet” Davida Lyncha, „River’s Edge” i „The Saint of Fort Washington” Tima Huntera, „The Killing of a Chinese Bookie” i „Opening Night” Johna Cassavetesa, „Valley Girl” Marthy Coolidge, „Heaven” Diane Keaton, „Trial by Jury” Heywooda Goulda, „Reckless” Normana Rene i „Empty Mirror” Barry’ego Hershey. Do telewizyjnych filmów ze zdjęciami Elmesa należą: mini serial ABC „The Wedding” w reżyserii Charlesa Burnetta i HBO „In the Gloaming” Christophera Reevesa. Był on także twórca zdjęć do wielu teledysków takich artystów, jak: Michael Jackson, U2, Iggy Pop, Janet Jackson, Tom Waits, czy Betty Midler.
Mark Friedberg (scenografia)
„Przejażdżka z diabłem” to drugi wspólny film Lee i Friedberga. Wcześniejszym filmem był „The Ice Storm”. Artysta znany jest z takich filmów, jak: „Uciekająca panna młoda” Garry Marshala, „Poodle Springs” Boba Rafelsona, „Kamasutra” i „The Perez Family” Miry Nair, „I’m not Rappaport” Herba Gardnera, „The Ballad of Little Jo” Maggie Greenwald i „In the Soup” Alexandre Rockwella. Do filmów telewizyjnych należą: „Seks w wielkim mieście”, „The Adventures of Pete and Pete” Nicklodeona i długometrażowy teledysk Johna Bon Jovi „Destination Anywhere”.
