HUGH JACKMAN (Robert Angier) ostatnio ponownie wcielił się w rolę Logana/Wolverine'a w filmie X-Men: Ostatni bastion, będącym trzecią już odsłoną serii X-Men. Swoją pierwszą większą rolę w amerykańskim filmie zagrał w pierwszej części filmu X-Men - i ten gwiazdorski debiut przyniósł mu role w takich filmach jak Serce nie sługa, Kod dostępu i Kate i Leopold, za który w 2002 r. otrzymał nominację do Złotego Globu. Jackman po raz kolejny wcielił się w rolę Logana/Wolverine'a w X-Men 2, po czym pojawił się jeszcze w kasowym Van Helsingu. Poza The Prestige, w tym roku gra także w filmie Scoop Woody'ego Allena i w Źródle Darrena Aronofskiego.
Za swoją teatralną rolę Petera Allena, piosenkarza i kompozytora z lat 70., w sztuce "The Boy From Oz" Jackman otrzymał w 2004 r. nagrodę Tony dla najlepszego aktora musicalowego, a także nagrody Drama Desk, Drama League, Outer Critics Circle i Theatre World. Wśród innych jego ról teatralnych należy wymienić: "Carousel", wystawiane w Carnegie Hall, "Oklahoma!" w Teatrze Narodowym w Londynie (nominacja do Olivier Award), "Sunset Boulevard" (nagroda MO - australijski odpowiednik nagrody Tony) oraz disnejowską sztukę "Beauty and the Beast" [Piękna i bestia] (nominacja do nagrody MO).
Kariera Jackmana rozpoczęła się w Australii od ról w niezależnych filmach Bohater z okładki i Królowie Erskineville (nagroda Australian Film Critics' Circle dla najlepszego aktora i nominacja do nagrody dla najlepszego aktora Australijskiego Instytutu Filmowego). W 1999 r. otrzymał tytuł "Australijskiego gwiazdora roku" na australijskim zjeździe filmowym (Australian Movie Convention).
Urodzony w Walii CHRISTIAN BALE (Alfred Borden) wychował się w Anglii i USA. Zadebiutował w filmie Stevena Spielberga o drugiej wojnie światowej, zatytułowanym Imperium słońca. Dotychczasowe osiągnięcia filmowe Bale'a to między innymi: Henryk V, Portret damy, Tajny Agent, Metroland, Idol, Wszystkie małe zwierzątka, American Psycho, Shaft, Kapitan Corelli, Władcy ognia, Na wzgórzach Hollywood, Mechanik, Batman - Początek oraz Podróż do Nowej Ziemi.
Następnie zagra w niezależnych produkcjach Harsh Times u reżysera i scenarzysty Davida Ayera i w Rescue Dawn w reżyserii Wernera Herzoga. Tej jesieni Bale weźmie udział w I'm Not There oraz 3:10 to Yuma, a w przyszłym roku widzowie zobaczą go w The Dark Knight.
MICHAEL CAINE (Cutter) zagrał w ponad 90 filmach i był sześciokrotnie nominowany do nagrody Amerykańskiej Akademii Filmowej?, między innymi za role w filmach: Alfie, Detektyw, Edukacja Rity i Spokojny Amerykanin. Ten wysoce ceniony aktor został uhonorowany Oscarami za najlepsze role drugoplanowe w filmach Hannah i jej siostry oraz Wbrew regułom. Wśród innych wyróżnień przyznanych Caine'owi są: nagroda Nowojorskiego Zrzeszenia Krytyków dla najlepszego aktora za rolę w filmie Alfie, Złoty Glob dla najlepszego aktora i nagroda BAFTA (brytyjski odpowiednik Oscara) za Edukację Rity, Złoty Glob za Parszywe dranie oraz kolejny Złoty Glob za O mały głos.
Caine urodził się na południu Londynu i w dzieciństwie pasjonował się kinem. Zakończywszy edukację w wieku szesnastu lat, imał się wielu niewymagających kwalifikacji zajęć, do czasu wyjazdu do Korei podczas służby wojskowej w szeregach królewskich strzelców wyborowych. Po zwolnieniu ze służby jego pierwszą pracą w teatrze było stanowisko asystenta realizatora w Horsham, w hrabstwie Sussex. Kiedy wrócił do Londynu, grywał w Theater Workshop prowadzonym przez Joan Littlewood i zagrał niewielką rólkę w filmie A Hill In Korea, pojawiając się także epizodycznie w innych filmach i jako statysta w kilku przestawieniach na West Endzie.
Podróżując w ramach tournee z różnymi grupami teatralnymi, wyrobił sobie swobodną osobowość sceniczną i do perfekcji opanował wiele różnych akcentów. Zaczynając jako dubler w roli szeregowca Bamfortha w londyńskim przeboju teatralnym "The Long and the Short and the Tall", Caine przejął tę rolę, kiedy z zespołu odpadł Peter O'Toole, i spędził sześć miesięcy na tournee. Potem jego role telewizyjne i kinowe nabrały rozmachu. Momentem zwrotnym w jego karierze był rok 1963, kiedy otrzymał rolę arystokratycznego porucznika Gonville'a Bromheada w filmie Zulu. Wychodząc już na zawsze z cienia anonimowości, zagrał następnie rolę Harry'ego Palmera w thrillerze szpiegowskim Teczka Ipcress, który przeszedł oczekiwania i został kasowym hitem.
W 1966 roku film Alfie wyniósł Caine'a do rangi supergwiazdora. W corocznej ankiecie przeprowadzanej wśród brytyjskich krytyków film został uznany za najlepszy obraz roku. Film zapewnił także Caine'owi pierwszą nominację do Oscara?. Pod koniec lat 60. Caine zagrał w Gambicie, Pogrzebie w Berlinie, Mózgu za bilion dolarów, Szybkim zmierzchu, Siedem razy kobieta, Deadfall, Włoskiej robocie, Bitwie o Anglię, Spóźnionym bohaterze i Ostatniej dolinie. W latach 70. zagrał role w takich filmach, jak: Zee and Co., Pulp, Detektyw, Na tropie Wilby'ego, Romantyczna Angielka, Człowiek, który chciał być królem, Harry i Walter jadą do Nowego Jorku, Suita kalifornijska i Rój. W latach 80 widzowie mogli oglądać Caine'a w Ubraniu mordercy, Ucieczce do zwycięstwa, Ręce, Śmiertelnej pułapce, Edukacji Rity, Tym cholernym Rio, Pakcie Holcrofta, Hannah i jej siostrach, Słodkiej wolności i Parszywych draniach.
W 1992 roku Caine, wraz z amerykańskim producentem Martinem Bregmanem, założył spółkę M & Me Productions, mającą produkować filmy w Wielkiej Brytanii, w których grałby Caine lub je reżyserował. Ich pierwszą produkcją był Błękitny lód, z udziałem Seana Younga i w reżyserii Russella Mulcahy'ego. Caine jest także pisarzem. Napisał autobiografię zatytułowaną "What's It All About?", a także "Acting on Film", książkę opartą na popularnej serii wykładów, które wygłosił w telewizji BBC.
Caine ostatnio pojawił się w filmach: Batman - Początek, Czarownice i Prognoza na życie Gore'a Verbinskiego u boku Nicolasa Cage'a. W 2000 roku królowa Elżbieta II uhonorowała Michaela Caine'a tytułem szlacheckim. Choć urodził się jako Maurice Micklewhite, obecnie formalnie nazywa się Sir Michael Caine.
Mając za sobą ponad dziesięć lat pracy, cztery nominacje do Złotego Globu i nagrodę BAFTA, SCARLETT JOHANSSON (Olivia) udowodniła, że jest jedną z najbardziej utalentowanych młodych aktorek w Hollywood. Johansson zyskała pełne zachwytów recenzje i nagrodę dla najlepszej aktorki na Festiwalu Filmowym w Wenecji za główną rolę graną u boku Billa Murraya w filmie Między słowami, doskonale przyjętym przez krytyków drugim filmie reżyser Sofii Coppoli. Johansson wcieliła się również w główną bohaterkę podziwianego filmu Dziewczyna z perłą, będącego adaptacją powieści pod tym samym angielskim tytułem o malarzu Janie Vermeerze (Colin Firth).
Wcześniej w tym samym roku widzowie oglądali Johansson w filmie Scoop Woody'ego Allena, u boku Hugh Jackmana oraz w filmie Briana DePalmy Czarna Dalia. Aktorka niedawno zakończyła zdjęcia do filmu Niania w Nowym Jorku, w którym zagrała główną rolę, opartym na popularnej książce pod tym samym tytułem.
Mając 14 lat, Johansson zyskała sobie światową sławę rolą Grace MacLean, nastolatki okaleczonej w wypadku, w filmie Roberta Redforda Zaklinacz koni. Następnie zagrała w Ghost World Terry'ego Zwigoffa, zdobywając nagrodę dla najlepszej aktorki drugoplanowej, przyznaną przez Zrzeszenie Krytyków Filmowych z Toronto (Toronto Film Critics Circle). Johansson wystąpiła również w mrocznym dramacie braci Coenów Człowiek, którego nie było, u boku Billy'ego Boba Thorntona i Frances McDormand. Wśród innych jej filmów należy wymienić chwalony przez krytyków obraz braci Weitzów W doborowym towarzystwie, a także jej występ u boku Johna Travolty w filmie Lokatorka, za który zdobyła nominację do Złotego Globu (trzecią w ciągu dwóch lat). Niedawno zagrała w filmie Woody'ego Allena Wszystko gra, za który otrzymała czwartą z rzędu nominację do Złotego Globu w ciągu trzech lat, a także - u boku Ewana McGregora - w filmie Wyspa, w reżyserii Michaela Baya.
Inne filmy na jej koncie to: komedia Roba Reinera Małolat, thriller W słusznej sprawie, z Seanem Connerym i Laurencem Fishburnem, oraz przełomową rolę w zachwalanym przez krytyków Manny i Lo, za którą otrzymała nominację do nagrody Independent Spirit. Pochodząca z Nowego Jorku Johansson zadebiutowała jako aktorka w wieku 8 lat w pozabroadwayowskiej sztuce "Sophistry", z udziałem Ethana Hawke'a, w nowojorskim teatrze Playwright's Horizons.
PIPER PERABO (Julia McCullough) pracuje nieustannie od czasu swojego wielkiego kinowego sukcesu w filmie Jerry'ego Bruckheimera Wygrane marzenia. Ostatnio zagrała w filmie Adama Shankmana Fałszywa dwunastka II, w którym ponownie wcieliła się w rolę najstarszej córki Steve'a Martina i Bonnie Hunt, w komedii romantycznej Gry weselne, z Leną Heady i Matthew Goode'em, a także w dramacie kryminalnym 10th & Wolf, w doborowej obsadzie, której członkami byli także James Marsden i Dennis Hopper. Następnie zagra w Because I Said So z Diane Keaton, Mandy Moore i Lauren Graham. W przygotowaniu jest też First Snow, film w reżyserii Marka Fergusa, w którym wraz z nią zagrali Guy Pearce i Adam Scott. Perabo w tej chwili kręci w Nowym Meksyku zdjęcia do jeszcze niezatytułowanego filmu braci Pastorów, produkowanego przez spółkę Paramount Vantage. Zagra w nim główną rolę u boku Chrisa Pine'a i Lou Taylora Pucciego w postapokaliptycznym thrillerze, ukazującym czwórkę przyjaciół starających uciec przed pandemią spowodowaną wirusem. Film ma wejść na ekrany kin w 2007 roku.
Perabo zadebiutowała w komedii Whiteboys, której scenariusz napisał Danny Hoch. Zagrała również w psotnej komedii Rocky i Łoś Superktoś, u boku Roberta De Niro i Renee Russo, Smokiem i mieczem z Michaelem Clarkiem Duncanem i Jamesem Purefoyem, kultowym filmie Zagubione, w reżyserii Lei Pool oraz w thrillerze sciencie fiction Jaskinia, u boku Cole'a Hausera, Morrisa Chestnuta i Leny Headey.
REBECCA HALL (Sarah Borden) wkracza na ekrany kin po swym fabularnym debiucie w nakręconym na początku tego roku przez Toma Vaughna filmie Starter for Ten.
W ubiegłym roku Hall zyskała sobie sporą sławę rolą Rosalindy, rozdartej uczuciowo bohaterki szekspirowskiej, w przygotowanej przez Petera Halla produkcji "As You Like It" [Jak wam się podoba], której premiera odbyła się na deskach The Theatre Royal Bath w 2003 r., a następnie zespół wyruszył na międzynarodowe tournee. Sztukę wystawiono ponownie w 2005 r. w Rose Theatre w Kingston, po czym pokazywano ją jeszcze w Brooklyn Academy of Music, Ahmanson Theater w Los Angeles oraz w Curran Theater w San Francisco. Latem 2004 r. Hall zagrała w trzech produkcjach na deskach Theatre Royal Bath: w tytułowej roli w sztuce "Galileo's Daughter" Timberlake'a Wertenbakera (reż. Peter Hall), Elviry w przygotowanej przez Simona Nye interpretacji komedii Moliera "Don Juan" (reż. Thea Sharrock) oraz w roli Ann Whitfield w imponującej sztuce George'a Bernarda Shaw "Man and Superman" (reż. Peter Hall). Latem 2003 r. zagrała Barbarę w "Fight for Barbara" D.H. Lawrence'a (reż. Thea Sharrock) w Theatre Royal Bath. Za swój debiut na West Endzie w roli Vivie, pragmatycznej córki, w sztuce "Mrs. Warren's Profession" (Strand Theatre, premiera: październik 2002 r.), Hall zdobyła nagrodę im. Iana Charlesona. W 2003 r. była ponownie nominowana do nagrody im. Iana Charlesona za "As You Like It".
Studiując język angielski na uniwersytecie w Cambridge, zagrała Mirandę w szekspirowskiej "Burzy" [The Tempest], Marthę w "Kto się boi Wirginii Woolf?" [Who's Afraid of Virginia Woolf?] Edwarda Albee oraz reżyserowała produkcje "Cuckoo" Giuseppe Manfrediego i "The Real Inspector Hound" Toma Stopparda.
Wśród ról telewizyjnych Hall ma na swoim koncie udział w przygotowywanym przez Brendana Mahera filmie "Wide Sargasso Sea" dla stacji BBC 4, popularną adaptację Petera Halla powieści Mary Wesley The Camomile Lawn [tytuł polskiego przekładu: "Rumianki w trawie"] dla Channel 4 oraz Don't Leave Me This Way w reżyserii Stuarta Orme'a.
DAVID BOWIE (Tesla) urodził się w 1947. Pod koniec lat 60. i do połowy lat 70. eksperymentował z multimediami, nagrywając albumy "The Man Who Sold The World", "Space Oddity", "The Rise and Fall of Ziggy Stardust", "Aladdin Sane", "Diamond Dogs", "Station to Station" oraz "Young Americans". Piosenka "Fame" z tego albumu została jego pierwszym utworem, który dostał się na pierwsze miejsca amerykańskich list przebojów.
W 1976 r. przeniósł się do Berlina, gdzie nagrał "Low" i "Heroes" z Eno i Tonym Viscontim. W 1979 r. zadebiutował na Broadwayu w sztuce "The Elephant Man" [Człowiek słoń], a także wypromował wyprodukowany wspólnie z Viscontim album "Scary Monsters and Super Creeps", po czym w sklepach pojawiła się płyta "Let's Dance", za której produkcję odpowiedzialny był Nile Rogers. Od połowy lat 80. do dziś Bowie pracuje ze swym zespołem Tin Machine, współpracuje z grupą taneczną La La La Human Steps; napisał także muzykę do filmu Hanifa Kureishiego Buddha Of Suburbia. Rok 1992 przyniósł pierwszą płytę kompaktową Bowiego, zatytułowaną "Jump".
W 1994 r. ponownie połączył siły z Eno, by wyprodukować eksperymentalny album "Outside", po którym w 1997 r. ukazał się "Earthling", a w 1999 r. "hours..." - jego dwudziesty trzeci album studyjny. W 1999 r. został odznaczony tytułem Commandeur dans L'Ordre des Arts et des Lettres - komandora Orderu Sztuki i Literatury przyznawanego przez francuskie Ministerstwo Kultury. Natomiast w 2000 r. Bowie został uznany za najbardziej wpływowego artystę wszechczasów na łamach brytyjskiej księgi opiniotwórczej NME. Kolejnym projektem Bowiego w 2002 r. była następna płyta nagrana wspólnie z Tonym Viscontim, zatytułowana "Heathen". Na towarzyszących promocji płyty koncertach w Europie i Ameryce artysta wykonywał w całości albumy "Heathen" i popularny "Low". Rok później ukazał się album "Reality", promowany poprzez największą na świecie, transmitowaną na żywo drogą satelitarną imprezę muzyczną, po której artysta udał się w entuzjastycznie przyjętą przez fanów i krytyków trase koncertową "A Reality Tour".
Rok 2006 zastał Bowiego na powrocie do aktorstwa - zagrał w The Prestige, którą to rolą uzupełnił swoje dokonania filmowe z takich filmów jak: Człowiek, który spadł na ziemię Nica Roega, Ostatnie kuszenie Chrystusa Martina Scorsese, Zagadka nieśmiertelności Tony'ego Scotta i Wesołych świąt, pułkowniku Lawrence Nagisy Oshimy. Wiosną 2007 r. Bowie zainauguruje festiwal sztuki i muzyki "Highline" w Nowym Jorku.
Najbardziej pamiętnymi i chwalonymi przez krytyków rolami ANDY'EGO SERKISA (Alley) były postacie Golluma we wszystkich trzech częściach Władcy pierścieni oraz dwie - King Konga i kucharza - w King Kongu Petera Jacksona. Niedługo będzie można go obejrzeć w filmie HBO Longford, w filmie animowanym wytwórni DreamWorks Wpuszczony w kanał oraz w familijnym filmie przygodowym Alex Rider: Misja Stormbreaker.
Ostatnio zagrał u boku Jennifer Garner i Marka Ruffalo w filmie Dziś 13, jutro 30, w reżyserii Gary'ego Winicka. Ma także na koncie rolę szeregowca Quinna w horrorze o pierwszej wojnie światowej, zatytułowanym Dolina cieni, producenta Factory Records Martina Hannetta w filmie 24 Hour Party People, ekscentrycznego choreografa w Topsy Turvy oraz naszprycowanego narkotykami yuppie we Współlokatorkach. Zagrał główne role w Mgnieniu z Michaelem Cainem, Mojo, Among Giants, Loop, Tale of Sweety Barrett, The Jolly Boys Last Stand, a także w Stella Does Tricks, Five Seconds to Spare, The Near Room i Królestwie Demonów. Napisał także scenariusz do wyreżyserowanego przez siebie filmu krótkometrażowego zatytułowanego Snake, w którym zagrała jego żona, Lorraine Ashbourne, i Rupert Grave.
Aktor brał udział w wielu produkcjach telewizyjnych, w tym w chwalonej adaptacji Olivera Twista, zagrał także główne role w The Jump i serialu Finney oraz role gościnne w Shooting the Past i Touching Evil. Jego głos widzowie mogli usłyszeć w programie telewizji Fox, zatytułowanym Simpsonowie.
Serkis zagrał mnóstwo ról teatralnych w Londynie i w całej Wielkiej Brytanii. Wśród jego ostatnich docenionych przez krytyków ról należy wymienić rolę Jago w sztuce "Othello" [Otello] (Royal Exchange Theatre), Pottsa w pierwotnej obsadzie sztuki "Mojo" Jeza Butterwortha, "King Lear" [Królu Lear] i "Hush" - wszystkie w Royal Court Theatre, "Hurlyburly" [Zamęt] w teatrach Old Vic i Queen, "Decadence" w Bolton Octagon oraz "Cabaret" w Crucible Theatre w Sheffield. W 2003 r. zadebiutował jako reżyser sztuką "The Double Bass" w londyńskim teatrze Southwark Playhouse.
