Jérôme Deschamps
Po ukończeniu konserwatorium sztuk dramatycznych w Paryżu, Jérôme Deschamps pracował w Comédie Française przez trzy lata. Już w 1977 roku, wystawił pierwsze przedstawienie Blanche Alicata z Dominique Valadié, następnie w 1978 La famille Deschiens i Les Oubliettes w Théâtre des Quartiers d'Irvy i w Bouffes du Nord. Założył wtedy z Machą Make'eff spółkę, którą do dziś prowadzą. Jérôme Deschamps jest aktorem teatralnym i filmowym (La Séparation - Christian Vincent, La Vie en Rouge - Pavel Lounguine). W 1981 roku, Syndicat de la Critique przyznał mu nagrodę "Révélation Théâtrale". W 1992 roku otrzymał nagrodę Akademii Francuskiej za młody Teatr oraz Grand Prix National de Théâtre. We wrześniu 2005 roku został mianowany szefem Opéra Comique w Paryżu.
"Zupełnie nie znałem strony technicznej tworzenia filmu animowanego w 3D. Bardziej interesowało mnie łączenie światów animacji i teatru. Ale starałem się patrzeć na to tak jakby z góry, by móc reagować, nie wchodząc za bardzo w proces tworzenia. Tworzenie takiego filmu jest bardzo długie i pracochłonne. To pozwoliło mi chwilami nabierać dystansu? Ostatecznie odkryłem, że nasze światy - informatyka i teatr - wcale tak bardzo się nie różnią! Macha Makeieff uzupełniła komputerową animację spojrzeniem rodem z teatru. Nie ma dwóch przeciwstawnych światów - jest film."
Macha Makeieff
Macha Makeieff jest publicystką i reżyserem teatralnym. Prowadzi z Jérômem Deschamps firmę La Compagnie, którą razem założyli. Jest również plastyczką; tworzy kostiumy, dekoracje i rekwizyty. W latach 90 styl Deschiens, który wymyśla, był znakiem tej epoki. Swoje prace wystawia w Fondation Cartier, Arts Décoratifs, Chaumont oraz w wielkiej Halle de la Villette i publikuje eseje na temat teatru i poetyki przedmiotów (éditions du Ch?ne, Séguier, Seuil, Actes Sud). W 2000 roku wraz z Jérômem Deschamps, założyła Les Films de mon Ocle, której celem jest propagowanie filmów Jacques Tati. Ponad to Macha Makeieff jest dyrektorem artystycznym Théâtre de Nîmes, wystawie wiele oper, do których tworzy kostiumy i dekoracje, a także przewodniczy komisji do spraw wsparcia innowacji audiowizualnej w CNC.
"Prawdziwa historia Kota w Butach jest naszym klanowym dziełem. Ten film jest jak nasze dziecko, tak więc rodzina biologiczna powiększyła nam się o artystyczną! Mam nadzieję, że cały koloryt tej specyficznej, rodzinnej współpracy będzie odczuwalny w filmie.
Pamiętam bardzo dobrze moje pierwsze przyjście do studia: wszystkie te komputery, te ekrany i ta męska atmosfera! Byłam pod dużym wrażeniem sprawności z jaką animatorzy posługiwali się swoim sprzętem. Potem, w miarę produkcji, musiałam opanowywać kolejne etapy pracy. W teatrze mamy jednak bardziej ogólny ogląd sytuacji - tutaj praca jest wykonywana etapami i nieustannie trzeba robić syntezę całości. W tworzeniu filmu animowanego jest pewien element chaosu, do którego nie byłam przyzwyczajona. Ale wszystkie te różnice między animacją a teatrem są bardziej ekscytujące niż peszące, bo ostatecznie duchowo jest to bardzo tożsame. Kolejny raz bawiliśmy się w granie?"
