Emmanuelle Seigner
Urodzona 22 czerwca 1966 w Paryżu.
Wychowała się w rodzinie artystów (jej ojciec jest fotografem, a dziadek Louis Seigner i ciotka Francoise grali w Comedie Francaise), uczyła się w szkole klasztornej. Od najwcześniejszych lat odznaczała się niezwykłą urodą i począwszy od czternastego roku życia poświęciła się karierze modelki. W 1984 roku na krótko pojawiła się na ekranie w filmie L’Annee des meduses. Jej kariera filmowa rozpoczyna się jednak dzięki Jean-Luc Godardowi, który daje Seigner pierwszą prawdziwą rolę w Detektywie (1985).
Na planie thrillera Frantic (1988), gdzie gra rolę tajemniczej paryżanki, poznaje się bliżej z reżyserem Romanem Polańskim. Artyści pobierają się rok później. Dyskretniejsza od swojej siostry Mathilde, również aktorki, Emmanuelle rzadko występuje na dużym ekranie: obłudna i destrukcyjna w Gorzkich godach (1992), stanowi obiekt pożądania naiwnego Jean-Pierre Marielle w Le Sourir (1994) Clauda Millera.
Za rolę burżujki w Placu Vendome z 1998 roku, do której przygotowywała się na specjalnych kursach, rok później zostaje nominowana do Cezara dla Najlepszej Aktorki Drugoplanowej. Następnie, już po raz trzeci gra u swojego męża w filmie Dziewiąte wrota wcielając się w ludzką postać diabła. Aktorka zawsze starannie wybiera filmy, i tak w 2003 roku pojawia się na afiszu dramatu Laguna u boku Charlesa Aznavoura.
Philippe Torreton
Urodzony 13 października 1965 w Rouan we Francji.
Philippe Torreton w młodości nie myślał o karierze artystycznej. W 1987 roku miał zdać egzamin na inspektora policji, postanowił jednak spróbować dostać się do Conservatoire d'Art Dramatique (Konserwatorium Sztuki Dramatycznej) w Paryżu. Udało się. Następnie w 1990 roku za radą swego profesora Daniela Mesguicha wstępuje do Comedie Francaise, którą z hukiem opuści osiem lat później. Ambitny młody człowiek swoje pierwsze pojawienie się na ekranie zawdzięcza Claudowi Pinoteau w dramacie La Neige et le feu (Śnieg i ogień) z 1991 roku.
Aktora, w sztuce Le Malade imaginaire (Chory z urojenia), zauważa reżyser Bertrand Tavernier i proponuje mu rolę w filmie sensacyjnym L 627 (1992). Kilka lat później Philippe Torreton ponownie będzie pracować z Tavernier, najpierw w L’Appat (Przynęta) z 1995 roku grając rolę szefa policji, następnie w dramacie Kapitan Conan (1996), opowiadającym o pierwszej wojnie światowej, gdzie odtwarzał główną rolę. Za tę kreację rok później otrzymał Cezara dla Najlepszego Aktora.
Poświęcając się z powodzeniem karierze teatralnej Philippe Torreton pozostaje wierny Bertrandowi Tavernier, grając wzruszającego i odważnego nauczyciela w Ca commence aujourd’hui (1999), kronice społecznej mającej za tło małą gminną szkołę na północy Francji. Następnie pracował pod kierunkiem swojej żony Anne-Marie Etienne w komedii romantycznej Tot ou Tard (2000), po czym rok później zagrał u boku Charlotte Gainsbourg w sentymentalnym Felix et Lola w reżyserii Patrice Leconte’a. Ostatnimi laty aktor wcielił się w rolę Napoleona Bonaparte w Monsieur N. (2002) Antoines de Caunes.
