Jay Roach (Reżyser / Producent)
Twórca filmowy cieszy się obecnie opinią producenta i reżysera Hollywood z wyjątkową ręką do projektów komediowych. Zapracował sobie na takie określenie tworząc jedne z najbardziej zabawnych, a zarazem odnoszących sukcesy kasowe komedii ostatnich lat. Roach debiutował jako reżyser w 1997 roku komedią “Agent specjalnej troski” /Austin Powers: International Man of Mystery/, z udziałem Mike’a Myersa, po której nakręcił również dwie dalsze części perypetii tego niekonwencjonalnego szpiega - “Austin Powers – szpieg, który nie umiera nigdy” /Austin Powers: The Spy Who Shagged Me/ oraz “Austin Powers i Złoty Członek” /Austin Powers in Goldmember/, za każdym razem z tym samym aktorem w roli tytułowej. W czasie pomiędzy drugą i trzecią częścią filmu “Austin Powers” Roach zdążył nakręcić pierwszą część prezentowanej obecnie komedii - “Poznaj mojego tatę” /Meet the Parents/, która na całym świecie przyniosła wpływy w wysokości 300 milionów dolarów. Przed „Moim tatą” Roach odstąpił na moment od lekkich tematów kręcąc przejmujący obraz “Mystery, Alaska”, na podstawie scenariusza Davida E. Kelly’ego & Seana O’Byrne’a, z udziałem gwiazdorskiej obsady na czele z Russellem Crowem.
Absolwent Uniwersytetu Stanforda, Roach posiada również tytuł magistra produkcji filmowej Uniwersytetu Południowej Kalifornii (USC). Jeszcze podczas studiów nakręcił krótkometrażowy film “Asleep at the Wheel”, nominowany do nagrody studenckiej.
Roach jest prezesem firmy Everyman Pictures, która obecnie zajmuje się postprodukcją wielkoekranowej adaptacji „Autostopem przez galaktykę” /The Hitchhiker’s Guide to the Galaxy/ Douglasa Adamsa, przy filmie tym Roach sprawuje funkcję producenta. Jako producent wykonawczy wystąpił przy cieszącym się ogromną popularnością filmie Adama Sandlera-Drew Barrrymore “50 First Dates”. W podobnej roli pracował przy thrillerze akcji “Eksplozja” /Blown Away/, z Jeffem Bridgesem i Tommym Lee Jonesem. Był również scenarzystą tego obrazu. Jego filmografia to również: prowokacyjny “The Empty Mirror” oraz serial polityczny “American Candidate” (w charakterze producenta wykonawczego). Na liście przyszłych projektów producencko-reżyserskich Roacha figurują tytuły “Elling”, “Used Guys” i “Saints and Sinners”.
Jim Herzfeld (Pomysł scenariusza / Scenariusz)
Jeden ze scenarzystów komedii “Poznaj mojego tatę” /Meet the Parents/, jest absolwentem szkoły filmowej uniwersytetu UCLA. W charakterze scenarzysty pracuje już od 1987 roku, kiedy to współpracował przy tworzeniu kultowej komedii sygnowanej przez Tima Robbinsa-Johna Cusacka pt. “Tytuł taśmy” /Tapeheads/. Od tego czasu Herzfeld jako scenarzysta i producent pracował przy takich znanych serialach telewizyjnych jak: “It's Garry Shandling's Show”, “Doctor Doctor” i “Married...With Children”, kontynuując jednocześnie twórczą działalność na potrzeby dużego ekranu. W jego dorobku twórczym są również: film fabularny “Postrzelone bliźniaki” /Meet the Deedles/ oraz sztuka telewizyjna “Księga dżungli” /The Jungle Book: Mowgli's Story/. Obecnie Herzfeld zajmuje się pisaniem scenariusza do “Toy Story III” dla wytwórni Disney’a oraz remake’u klasycznego obrazu wytwórni MGM “The Party”, który Jay Roach wyreżyseruje dla DreamWorks.
Marc Hyman (Pomysł scenariusza)
ostatnio wystąpił jako współpomysłodawca scenariusza i jego współautor przy produkcji Paramount Pictures “Egzamin dojrzałości” /The Perfect Score/. Wcześniej Hyman napisał scenariusz do projektu braci Farrelly, będącego połączeniem kina akcji i animacji - “Osmosis Jones”, za który w 2001 roku nominowany był do nagrody Annie.
Hyman ma w swoim dorobku również takie tytuły jak: “Kangur Jack” /Kangaroo Jack/ dla Jerry’go Bruckheimera, “Niewiarygodny pan Limpet” /The Incredible Mr. Limpet/ dla Jima Carrey’a, a także “Rock Star”, “Showtime” i “Bubble Boy”, żeby wymienić tylko kilka z nich.
Urodzony i wychowany w Nowym Jorku John Hamburg (Scenariusz) kręcenie filmów krótkometrażowych zaczynał jeszcze w szkole średniej. Swoją pasję kontynuował uczęszczając na Brown University, gdzie zajmował się dramatopisarstwem, a także później w Nowym Jorku w Tisch School of the Arts. Będąc w Tisch, napisał scenariusz i wyreżyserował film krótkometrażowy “Tick”, który miał swoją premierę w 1996 na Festiwalu Filmowym w Sundance.
W 1998 roku powrócił do Sundance z nowym projektem filmowym, tym razem swoim pełnometrażowym debiutem “Safe Men”, komedii której był scenarzystą i reżyserem. Zagrali w niej Sam Rockwell, Steve Zahn, Paul Giamatti, Mark Ruffalo i Harvey Fierstein, a sam film opowiadający o włamywaczach do sejfów i autorach piosenek działających w Providence, w stanie Rhode Island, zyskał sobie z czasem status obrazu kultowego.
Kolejnym jego projektem scenopisarskim były komedie “Poznaj mojego tatę” /Meet the Parents/ i “Zoolander”. Wyreżyserował w tym czasie także kilka odcinków serialu telewizyjnego “Undeclared”.
Ostatnio Hamburg napisał scenariusz do przeboju komediowego wytwórni Universal Pictures “Nadchodzi Polly” /Along Came Polly/, którego był również reżyserem.
Jane Rosenthal (Producentka)
Współzałożycielka firmy Tribeca Productions oraz Tribeca Film Center, od 1988 roku współpracuje w ramach tych dwóch instytucji z Robertem De Niro. Sprawuje nadzór nad wszystkimi etapami i aspektami opracowywania i realizacji projektów filmowych.
Najnowsze realizacje Tribeca to: prezentowany Państwu “Poznaj moich rodziców” /Meet the Fockers/, przy współpracy z wytwórnią Universal, kontynuacja przebojowej komedii “Poznaj mojego tatę” /Meet the Parents/, w której ponownie na planie filmowym spotkali się De Niro i Ben Stiller; a także “Stage Beauty”, z Billym Crudupem i Claire Danes, w reżyserii Sir Richarda Eyre’a; “House of D”, debiut reżyserski Davida Duchovny’ego, z nim samym i Robinem Williamsem w rolach głównych (premiera planowana na marzec 2005). Obecnie trwają już prace nad filmem “The Good Shepherd” (koprodukcja z Universalem), z De Niro za reżyserskim sterem, z udziałem Leonardo DiCaprio oraz adaptacją „Rent”, w reżyserii Chrisa Columbusa.
Tribeca ma na swoim koncie wiele tytułów, z których warto wymienić m.in. takie jak: “Był sobie chłopiec” /About a Boy/ (2002); “Nawrót depresji gangstera” /Analyze Tha/t (2002); “Showtime” (2002); “Poznaj mojego tatę” /Meet the Parents/ (2000); „Rocky i Łoś Superktoś” /The Adventures of Rocky and Bullwinkle/ (2000); „Depresja gangstera” /Analyze This/ (1999); nominowany do Nagrody Akademii „Fakty i akty” /Wag the Dog/ (1997); „Pokój Marvina” /Marvin’s Room/ (1996); debiut reżyserski De Niro’s “Prawo Bronxu” /A Bronx Tale/ (1993); “Spotkanie, którego nie było” /The Night We Never Met/ (1993); “Na rozkaz serca” /Thunderheart/ (1992); “Obsesja” /Mistress/ (1992); oraz “Mroki miasta” /Night and the City/ (1992), żeby wymienić tylko część z nich.
W maju 2002 roku, Rosenthal i De Niro zainaugurowali pierwszy, odbywający się od tego czasu co roku festiwal filmowy - Tribeca Film Festival, którego myślą przewodnią było ożywienie kulturalne i ekonomiczne dolnego Manhattanu, po stagnacji, która nastąpiła po tragedii 11 września 2001. W ciągu 24 miesięcy od rozpoczęcia działalności Tribeca zorganizowała trzy festiwale filmowe. Pierwszy z nich przyciągnął ponad 150,000 widzów, nie tylko do kina, ale również na zorganizowane dodatkowo panele dyskusyjne, wystawy i koncerty. Trzeci z kolei festiwal odbywający się w tym roku zainteresował już ponad 400,000 osób, a wyświetlano na nim 250 filmów, z czego 55 miało swoje premiery. W październiku 2004 roku Rosenthal i De Niro zorganizowali i otworzyli pierwszy festiwal teatralny - Tribeca Theater Festival, we współpracy z Drama Dept.. Imprezie tej przyświecało podobne założenie co w przypadku festiwalu filmowego – ożywienie dolnego Manhattanu za sprawą sztuki.
Rosenthal i De Niro są współproducentami musicalu “We Will Rock You”, powstałego w oparciu o muzykę zespołu Queen. Show wystawiane było na Londyńskim West Endzie od maja 2002 roku, a także w Australii, Hiszpanii i Las Vegas. Wkrótce przeniesione będzie także do Moskwy, Niemiec i Toronto.
Przed założeniem Tribeca, Rosenthal zajmowała kierownicze stanowisko w CBS-TV oraz The Walt Disney Company. Jest członkiem zarządu organizacji: New York City Outward Bound, NYU Child Study Center, oraz American Museum of the Moving Image, a także zasiada w radzie nowojorskiej szkoły artystycznej Tisch School.
Rosenthal mieszka w Nowym Jorku z mężem Craigiem Hatkoffem i dwoma córkami.
Amy Sayres (Producent wykonawczy)
Rozpoczynała swoją karierę w Nowym Jorku, pracując początkowo jako specjalistka od wynajdywania filmowych lokalizacji, później także jako asystentka reżysera filmów “Dziewczyna gangstera” /Mad Dog and Glory/, “Poślubiłem morderczynię” /I Married an Axe Murderer/, “Sześć stopni oddalenia” /Six Degrees of Separation/, “Pod presją” /The Juror/, “Fakty i akty” /Wag the Dog/ oraz “Joe Black” /Meet Joe Black/ i “Zapach kobiety” /Scent of a Woman/., Była producentem stowarzyszonym filmu “Gigli”.
Była współproducentką pierwszej części prezentowanej właśnie komedii – „Poznaj mojego tatę” /Meet the Parents/, pracowała również jako asystentka Barbry Streisand przy obrazie “Miłość ma dwa oblicza” /The Mirror Has Two Faces/, a także przy komedii Bena Stillera “Zoolander”.
Po zakończeniu pracy nad filmem “Fakty i akty” /Wag the Dog/, Sayres otrzymała propozycję ze strony Roberta De Niro i Jane Rosenthal zajęcia stanowiska wiceprezes produkcji w Tribeca Productions. Pełniła tę funkcję od grudnia 1997 do sierpnia 1999. Za jej kadencji w Tribeca powstały między innymi filmy: “Bez skazy” /Flawless/, “Poznaj mojego tatę” /Meet the Parents/ oraz “Wakacje Waltera” /Secondhand Lions/.
John Schwartzman, A.S.C. (Zdjęcia)
Jest autorem zdjęć do niedawnego hitu kinowego “Niepokonany Seabiscuit” /Seabiscuit/, za który nominowany był do Nagrody Akademii®, a także otrzymał branżową nagrodę ASC Award. w 2003 roku pracował przy dobrze przyjętym przez krytykę obrazie “Debiutabt” /The Rookie/, z Dennisem Quaidem i Rachel Griffiths. Wcześniej zrealizował produkcję Jerry’ego Bruckheimera w reżyserii Michaela Bay’a “Pearl Harbor” (nominowany do nagrody ASC Award), a także “Armageddon” i “Twierdzę” /The Rock/.
Z reżyserem Ronem Howardem pracował przy produkcji wytwórni Imagine Entertainment “Ed TV”. Jego filmografia to również: “Partner niedoskonały” /Mr. Wrong/, “A Pyromaniac’s Love Story”, “Odlotowcy” /Airheads/, “Benny & Joon” oraz “You Can’t Hurry Love”.
Urodzony w Los Angeles, Schwartzman uczęszczał na zajęcia w szkole filmowej University of Southern California, a następnie przez rok pracował jako asystent Vittorio Storaro, przy jego filmie “Tucker – konstruktor marzeń“ /Tucker: The Man and His Dream/. Po zrealizowaniu kilku mniejszych filmów fabularnych nakręcił także kilka filmów reklamowych sygnowanych przez Propaganda Films.
Schwartzman nadal realizuje filmy reklamowe, tym razem pod szyldem firmy producenckiej Ridley’a Scotta RSA-USA. Było peratorem wielu videoclipów, między innymi Madonny i Pauli Abdul.
Rusty Smith (Scenograf)
Rozpoczynał swoją karierę współpracując ze scenami teatralnymi, na Broadway’u (również przy produkcjach offowych), m.in. przy “Blood Knot” Athola Fugarda i “The Good Times Are Killing Me” Lyndy Barry. W filmowym portfolio Smitha są tytuły: “Ta jedna noc” /One Night Stand/, z Ally Sheedy, w reżyserii Talii Shire, komedie “Obóz marzeń” /Camp Nowhere/, z Christopherem Lloydem i M. Emmetem Walshem; “Małpa w hotelu” /Dunston Checks In/; “Kto pierwszy, ten lepszy” /Serving Sara/; “Piękna i Borys Bestia” /The Beautician and the Beast/; produkcja HBO “61*”; “Agent Cody Banks”; przebój kinowy “Elf”; oraz wyreżyserowane przez Jay’a Roacha, “Austin Powers – szpieg, który nie umiera nigdy” /Austin Power: The Spy Who Shagged Me”, “Poznaj mojego tatę” /Meet the Parents/, “Austin Powers i Złoty Członek” /Austin Powers in Goldmember/ oraz “Mystery, Alaska”.
Carol Ramsey (Projektantka kostiumów)
Wychowywała się w Pennsylwanii. Dyplom licencjata muzykologii obroniła w konserwatorium w Cincinnati, dyplom magistra muzykologii otrzymała już w New England Conservatory of Music.
Swoją karierę w dziedzinie projektowania kostiumów rozpoczynała współpracując z The Boston Shakespeare Company. Szybko okazało się, że właśnie z projektowaniem, a nie z muzyką chce się związać na stałe. Rozpoczęła zatem współpracę z bostońskimi teatrami, grupami tanecznymi, odbiorcami prywatnymi, producentami reklamówek i filmów.
W 1983 roku, Ramsey stworzyła kostiumy do swojej pierwszej dużej produkcji fabularnej. Od tego czasu z jej inspiracji powstała garderoba dla bohaterów ponad 26 filmów dużego ekranu.
Za najbardziej udane Ramsey uważa kostiumy do obrazów: “Rozwód po francusku” /Le Divorce/, “A Soldier’s Daughter Never Cries”, “Picasso – twórca i niszczyciel” /Surviving Picasso/, “Mr. & Mrs. Bridge”, “Niewolnicy Nowego Jorku” /Slaves of New York/, “Zabawy z piłką” /Dodgeball/, “Z dżungli do dżungli” /Jungle 2 Jungle”, “Śnięty Mikołaj” /The Santa Clause/, „Straszny film 3” /Scary Movie 3/, “Bad Boys 2”, “Źródło młodości” /Tuck Everlasting/, “Kibice do dzieła” /Ready to Rumble/, “Droga Smoka: Historia Bruce’a Lee” /Dragon: The Bruce Lee Story”, “Król Nowego Jorku” /King of New York/, “Nie mów mamie, że niania nie żyje” /Don’t Tell Mom the Babysitter’s Dead/ oraz “Sunset Park”.
Na potrzeby małego ekranu artystka zaprojektowała kostiumy do: „Jackie Bouvier Kennedy Onassis” dla stacji CBS, „Popular” dla The WB oraz „Three Sovereigns for Sarah” (American Playhouse). W 2002 roku nominowana była do branżowej nagrody przyznawanej przez Gildię Amerykańskich Projektantów Kostiumów za swoje kreacje do „Jackie Bouvier Kennedy Onassis”.
Ramsey mieszka obecnie w Studio City. Jej życiowym partnerem jest twórca filmów dokumentalnych Douglas Miller. Państwo Miller mają 14-letnią córkę Maren Miller.
Randy Newman (Kompozytor muzyki)
Niezwykle płodny i wszechstronny artysta jest laureatem Oscara® za oryginalny temat muzyczny “If I Didn’t Have You”, do niezwykle popularnego filmu animowanego “Potwory i spółka” /Monsters, Inc./. W sumie w swojej karierze Newman 16 razy nominowany był do Nagrody Akademii®. Ostatnio to prestiżowe wyróżnienie spotkało go w związku z pracą nad filmem “Niepokonany Seabiscuit” /Seabiscuit/, za muzykę do którego nominowany był także do Grammy i siódmej w swoje karierze nagrody ASCAP (otrzymał statuetkę).
Newman niestrudzenie od wielu lat uwiecznia w swojej muzyce trendy zmieniającego się świata. Jest jednocześnie bardzo wszechstronnym twórcą, oprócz muzyki filmowej skomponował także musical teatralny “Faust”.
Newman przyszedł na świat w znanej rodzinie muzyków w Los Angeles. Już od najmłodszych lat wykazywał duży talent, który początkowo przełożył się na grę na pianinie, z czasem też przybrał formę kompozycji piosenek, nagrywanych przez niego jeszcze kiedy był nastolatkiem. Młody artysta zaangażowany został przez Metric Music w charakterze autora utworów muzycznych, udało mu się w tym czasie napisać kilka piosenek, które trafiły na listy przebojów, m.in. dla The Fleetwoods, Cilla Black, Judy Collins, Manfreda Manna i Jackie DeShannon. W 1967 został zatrudniony w podobnym charakterze przez Reprise Records. W kolejnym roku Newman miał już na koncie swój własny debiutancki album. Pierwszą nominację do Grammy otrzymał w 1969 roku. Od tego czasu właściwe nieprzerwanie trwa jego pasmo sukcesów – w 1977 roku na liście Billboardu jego utwór “Short People” zajmował drugie miejsce, a w 1983 wysoko uplasował się “I Love L.A.”).
Debiutem kompozytorskim Newmana w branży filmowej była ścieżka dźwiękowa z 1982 roku do filmu “Ragtime” (zapewniła mu nominacje do Grammy i dwóch Oscarów® za muzykę i utwór “One More Hour”). Podobnie rzecz się miała z kolejnym filmem - “Baseballista” /The Natural/ . Przy filmie “Trzej Amigos” /Three Amigos/, Newman pracował nie tylko jako autor muzyki, ale również wraz ze Stevem Martinem i Lornem Michaelsem współtworzył jego scenariusz.
W artystycznym dorobku filmowym Newmana są takie tytuły jak: “Spokojnie, tatuśku” /Parenthood/ (nominowany do Oscara® soundtrack i piosenka “I Love to See You Smile”); “Przebudzenia” /Awakenings/; “Avalon” (temat muzyczny nominowany do Oscara®); “Cop Rock” (nagroda Emmy za piosenkę “He’s Guilty”); “Zawód: dziennikarz” /The Paper/ (nominacja do Oscara® za utwór “Make Up Your Mind”); “Maverick”, “Michael”, “Toy Story”, “James and the Giant Peach” (nominacja do Oscara®) oraz “Koty nie tańczą” /Cats Don’t Dance/.
W 1999 roku Newman wszedł do historii, będąc nominowany trzykrotnie do Oscara® za trzy różne filmy: wyreżyserowane przez Gary’ego Rossa “Misteczko Pleasantville” /Pleasantville/, “Dawno temu w trawie” /A Bug’s Life/ oraz “Babe: Świnka w mieście” /Babe: Pig in the City/. W tym samym roku wydał także czteropłytowy album, rejestrujący rozwój jego kariery zatytułowany “Guilty: 30 Years of Randy Newman”. Krążki zdobyły sobie uznanie zarówno melomanów, jak i krytyków muzycznych. W następnych latach artysta zdobywał kolejne nominacje do Nagrody Akademii®: za utwór “When She Loved Me” z filmu “Toy Story 2”; oraz “A Fool in Love,” z “Poznaj mojego tatę” /Meet the Parents/.
W 1995 długo oczekiwany musical autorstwa Newman “Faust” miał swoją premierę w La Jolla Playhouse w San Diego. Został również wydany album rejestrujący to wydarzenie - “Randy Newman’s Faust”. Umieszczone zostały na nim utwory wykonywane przez Jamesa Taylora, Dona Henley’a, Eltona Johna, Lindę Ronstadt, Bonnie Raitt i samego Newmana. Wystawienie musicalu przez Chicago Goodman Theatre w 1996 roku określone zostało przez magazyn Time mianem jednego z 10 najważniejszych wydarzeń teatralnych roku.
Newman jest laureatem prestiżowej nagrody im. Henry’ego Mancini za Osiągnięcia w Dziedzinie Kompozycji Filmowej, przyznawanej przez Amerykańskie Stowarzyszenie Kompozytorów, Autorów i Wydawców (American Society of Composers, Authors and Publishers - ASCAP).
Kompozytor pracuje obecnie nad muzyką do animowanego filmu wytwórni Disney’a „Cars”, w reżyserii Johna Lassetera (“Toy Story” oraz “Dawno temu w trawie” /A Bug’s Life/).
